ΣΧΟΛΙΟ

Η παροιμία είναι κρητική, και συγχρόνως αυστηρότατα κριτική. Ταιριάζει λοιπόν με τη σύνθεση της κυβέρνησης, όπου η ισχυρή παρουσία του κρητικού παράγοντα παραμένει ευδιάκριτη και μετά τον αναιμικό ανασχηματισμό.

Α​​ν ήμασταν μία κανονική χώρα ο Κώστας Καραμανλής θα είχε κυβερνήσει έως τον Σεπτέμβριο του 2011 και όποιος εκλεγόταν τότε θα κυβερνούσε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2015. 

Τι μας θύμισε ο κ. Παπαδημούλης με τα «μπάνια του λαού»! 

Η τέως αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη, λίγο πριν υποβάλει την παραίτησή της, μας αποκάλυψε ότι στην ψηφοφορία τα ξημερώματα της 11ης Ιουλίου στη Βουλή, όπου εμφανίστηκαν τα πρώτα ρήγματα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, επέλεξε να ψηφίσει «ναι».

Αυτή η πολύ περίεργη περίοδος που διανύουμε έχει και τα καλά της. Η Aριστερά διαδραμάτισε έναν ηγεμονικό ρόλο από το 1974 μέχρι σήμερα. 

Ο ​​ιστορικός του μέλλοντος θα είναι πολύ σκληρός με τα όσα έγιναν στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο. 

Από το «οδεύουμε για έξοδο από την κρίση», που δήλωνε η συγκυβέρνηση στα τέλη του 2013, στην Ελλάδα της ανεξέλεγκτης κρίσης το καλοκαίρι του 2015. Το πακέτο διάσωσης και η συμφωνία είναι το νήμα που κρατάει τη χώρα από την οριστική διάλυση.

Τελικά, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έκανε τη μεγάλη στροφή. Για τους ιδεολόγους της θεωρίας «Κούγκι», βιάστηκε να ενδώσει στους «εκβιασμούς» και στο «πραξικόπημα» των εταίρων· για τους υπόλοιπους, άργησε πολύ να δει το φως και η Ελλάδα σήμερα αντιμετωπίζει τις συνέπειες της ολομέτωπης σύγκρουσης με την πραγματικότητα.

Σε μήνα «θαυμάτων» και ακραίας παραδοξότητος αναδεικνύεται ο Ιούλιος, σε τοπικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Διεξήχθη δημοψήφισμα και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ερμήνευσε το ηχηρό ΟΧΙ, που προέκυψε από την κάλπη, ως εντολή παραμονής στην Ευρωζώνη.

Ακουγα χθες το βράδυ τον πρωθυπουργό στην τηλεοπτική του συνέντευξη. Ορισμένες φράσεις του θα μπορούσαν ανέτως να φιλοξενούνται σε κύριο άρθρο αυτής της εφημερίδας. Παράδειγμα, η εξήγηση για τις πρόωρες συντάξεις. Αναρωτιόμουν, λοιπόν, αν ο κ. Τσίπρας έγινε νεοφιλελεύθερος… Ε, λοιπόν, όχι.

Δύο μεγάλοι κίνδυνοι περιμένουν τη χώρα στη… γωνία: ο «ανθελληνισμός» που έχει ριζώσει βαθιά στο μυαλό ισχυρών παραγόντων της Ευρωζώνης και ο αντιευρωπαϊσμός μιας μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας.

Στην εποχή της κρίσης και των μνημονίων μερικές ώρες μπορούν να κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στην ηγεμονία και την εξαέρωση ενός πολιτικού. Σκεφθείτε μόνο το κλίμα που επικρατούσε το βράδυ του δημοψηφίσματος σε αντιδιαστολή με την ατμόσφαιρα στη Βουλή τα ξημερώματα του Σαββάτου. Η μέρα με τη νύχτα.