ΣTAΣEIΣ

Κάποτε τα πράγματα ήταν απλά. Εβλεπαν οι άνθρωποι έναν αετό να πετάει ψηλά, στα δεξιά του βασιλιά; «Θαυμάσιος ο οιωνός, οι θεοί είναι μαζί μας, καιρός να εκστρατεύσουμε». 

Οσα χρόνια είναι υπουργός, μάλλον δεν θα χρησιμοποιεί ταξί ο κ. Χρήστος Σπίρτζης. Ο χρόνος του είναι πολύτιμος. Δεν είναι καν δικός του, είναι της πατρίδας, όπως κάθε ανθρώπου που περνάει για κάποια φεγγάρια από θώκο. 

Κάκιστος σύμβουλος η βιασύνη. Θολώνει τα κριτήριά σου, εξαρθρώνει τη γλώσσα σου, σε εκθέτει. Το Διαδίκτυο, με την απαίτησή του για ταχύτητα και την ακόρεστη δίψα του για ακαριαίες αντιδράσεις, έχει κάνει βιαστικούς ακόμα και ανθρώπους που τα πήγαιναν καλά με τον αργό ρυθμό.

Με το άγχος να επιδεινώνεται όσο πλησιάζουμε την ημέρα της κάλπης, οι μικρές και μεγάλες μηχανές της προπαγάνδας δουλεύουν δίχως αναπαμό, δηλαδή δίχως χρόνο για δεύτερη σκέψη. Πληθαίνουν έτσι οι αστοχίες, τα λάθη, οι υπερβολές, οι παραποιήσεις δηλώσεων, χωρίς πάντως να είναι βέβαιο ότι πλήττουν σοβαρά το κύρος όσων λαθεύουν, ακόμα κι αν το λάθος τους είναι χοντροκομμένο. 

Τον Γιάννη Ιωάννου τον ήξερα, τον ξέρω, από το 1987. Τον γνώρισα στην «Πρώτη», στην Πατησίων. Είχε το σχεδιαστήριό του, ψηλό, ανάλογο με το μπόι του, στο πολιτικό τμήμα, μαζί με τα γραφεία των ρεπόρτερ και των σχολιογράφων.

Για όλα φταίει η εκνευριστική ησυχία που επικρατεί εσχάτως στη γειτονιά μας. Συνηθισμένοι στην ένταση, να μετράμε παραβάσεις και παραβιάσεις και να στέλνουμε «αυστηρά μηνύματα», που τα ακυρώνει η ίδια η μονότονη επανάληψή τους, πέσαμε σε σύγχυση αφότου ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποφάσισε να συμμορφωθεί στο διεθνές δίκαιο και ν’ ακούσει προσεκτικά τις αυστηρότατες είναι η αλήθεια συστάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Δεν χρειάζεται να παραπέμψουμε στη «λαϊκή σοφία» για να επικυρώσουμε τον αφορισμό «τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Τον επαληθεύει η καθημερινότητά μας, και όχι αποκλειστικά η διαιτητική.

Πιθανότατα επηρεασμένος από το κλίμα των ημερών, που διαμορφώθηκε από τη φαρισαϊκά θερμότατη υπεράσπιση των δικαιωμάτων των αναπήρων εκ μέρους πολιτικών και μέσων ενημέρωσης, αλλά και διαδικτυακών μετεριζούχων, κάποιος στη Θεσσαλονίκη αποφάσισε να περάσει από τα λόγια στην πράξη. 

Τόσο απλό: «Δίπλα στη σφαγή της Χίου είναι η σφαγή του Διστόμου». Και δεν γίνεται να τεμαχίζεις τη μνήμη και την ιστορία. 

Ο πολιτισμός του θεάματος, δηλαδή της μετατροπής των πάντων σε καταναλώσιμο θέαμα, θέλει τα έθιμά του. Και τα επιβάλλει. Σε λίγο καιρό και δίχως πολύ κόπο. 

​Στο συγκλονιστικό «Μοιρολόι της Μεγάλης Παρασκευής», που απαντά σε πάμπολλες παραλλαγές, σε όλα τα ιδιώματα της νεοελληνικής γλώσσας και σε κάθε περιοχή όπου μιλήθηκε, η Παναγία δεν θρηνεί σαν Θεοτόκος, σαν μητέρα Θεού. 

Προεκλογικές σκοπιμότητες ώθησαν τον κ. Αλέξη Τσίπρα να καταθέσει τώρα στη Βουλή, και όχι προ έτους ή διετίας, την πρόταση για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων από την κυνικά ανένδοτη Γερμανία;