ΣTAΣEIΣ

Τον Μάρτιο του 2016, στο λαρισινό κατάστημα μιας πανελλαδικής αλυσίδας απολύθηκε μια υπάλληλος που δούλευε εκεί οκτώ χρόνια. Το πρόσχημα;

​Είναι κάτι ανάμεσα σε ξόρκι και γούρι. Ανάλογα με την περίσταση. Ή είναι απλώς το χούι μου: να βλέπω κάθε μα κάθε μέρα τον Παρθενώνα. Εστω μια γωνίτσα της Ακρόπολης.

Από τις επιταγές που κόβει ο κομματικός λόγος, εκείνη που έχει το μικρότερο αντίκρισμα στην αγορά, σχεδόν μηδενικό, επιγράφεται Αποφυγή Κοινωνικού Διχασμού. 

Τα μυστήρια του Διαδικτύου: Πληκτρολογώ το ζευγάρι «ΠΑΣΟΚ + διεύρυνση» και το ψαχτήρι ανασύρει από το χρονοντούλαπο ένα χαριτωμένο ειδησάριο με ημερομηνία 11 Φεβρουαρίου 2004.

Και τη δουλειά σου να μην έχασες στα χρόνια της κρίσης, και καλοπληρωμένος να είσαι, δίχως δύο και τρεις μειώσεις μισθού, κι άλλες δουλίτσες να κάνεις τεντώνοντας το εικοσιτετράωρο…

Το επεισόδιο με τη μοιχαλίδα, όπως εξιστορείται στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, είναι από τα πιο συναρπαστικά – και για όσα μας λέει καθαρά και ξάστερα και για όσα δεν μας λέει ευθέως, αλλά τα αφήνει στην ερμηνευτική δικαιοδοσία του αναγνώστη. 

Ανάμεσά μας ζουν οι γενναιόδωροι, σαν τον φούρναρη της Κω, τη γιαγιά Μαρίτσα ή τον ψαρά Κώστα Καραμανώλη της Λέσβου, που μοιράζει ψάρια στα προσφυγόπουλα.

Με τον καιρό, θα μάθουμε ποιος είναι ο σωστός τονισμός, Σέβερνα ή Σεβέρνα Μακεντόνιγια. Αν είναι δηλαδή παροξύτονο ή προπαροξύτονο το νέο, επίσημο όνομα της χώρας που μέχρι τώρα σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι (κυβερνήσεις, διεθνείς οργανισμοί, ΜΜΕ, καλλιτέχνες, αθλητές) την αποκαλούσαν σκέτη Μακεδονία, και εμείς εδώ ΠΓΔΜ ή FYROM.

Οτι τ’ αφήνουμε όλα  –όλοι μας– για την τελευταία στιγμή, δώδεκα παρά ένα, αν όχι δώδεκα και ένα, δεν χρειάζεται να μας το πει κανείς. Το λέμε κάθε πρωί στον εαυτό που μας επιστρέφει ο καθρέφτης, όταν πιάνουμε σιωπηρό κουβεντολόι και ορκιζόμαστε ότι θα βάλουμε μυαλό.

Πώς απαντούν στη Γαλλία, στη Σερβία ή στη Ρουμανία οι υπουργοί Υγείας, όταν καλούνται να δώσουν απαντήσεις για τον ιό της γρίπης Η1Ν1 και τα πολλά και εκεί θύματά του, δεν το ξέρω. 

E​​ίναι μερικά σοφίσματα που δεν εγκαταλείπουν ποτέ το πολιτικό μας σκηνικό, η δε κομματική ρητορική τα λατρεύει. Το μειονέκτημά τους είναι ότι ενώ δείχνουν πως εξηγούν επαρκώς τα πάντα, δεν ερμηνεύουν τίποτε. Γι’ αυτό και μόνο τους ήδη πεπεισμένους μπορούν να «πείσουν». Το πλεονέκτημά τους; 

​Εκατόν σαράντα κράτη αποκαλούν τη χώρα των βορείων γειτόνων με τη συνταγματική της ονομασία: Μακεδονία. Εμείς εδώ έχουμε βρει τα τεχνάσματά μας: Οταν μεταδίδουμε στην τηλεόραση δηλώσεις ξένων πολιτικών, σπεύδουμε να κλείσουμε σε εισαγωγικά το όνομα Μακεδονία που αναφέρουν· στην ουσία, δηλαδή, τους λογοκρίνουμε ή νοθεύουμε την άποψή τους.