ΣTAΣEIΣ

​​«Συγγνώμη για την έκφραση», είπε ο ομιλητής από το βήμα της Βουλής, προειδοποιώντας τους ακροατές του ότι θα ακολουθήσει κάτι βαρύ, ή κάτι αντίθετο στη ρητορική του κλάση. Ηταν ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. 

Σαν άτομα, είμαστε πάντα βέβαιοι πως έχουμε όλο το δίκιο με το μέρος μας και πως οι άλλοι, όλοι οι άλλοι, συνωμοτούν εναντίον μας από φθόνο και μας αδικούν· καταπατούν τα χωράφια μας, κλέβουν τα ζωντανά μας, παρκάρουν το αυτοκίνητό τους στη θέση μας. 

​«Υπολείμματα». «Απολειφάδια». «Γυρολόγοι». «Ματαιόδοξοι φελλοί». «Ρετάλια». «Κουρέλια». Λεξιλόγιο, πολιτικό υποτίθεται, που αντιγράφει το ήθος των έμμισθων τρόλαρχων και των γηπεδικών υβριστών. 

Είναι κι αυτό συστατικό της πολιτικής μας παράδοσης: Να παραλύει η Αθήνα, αν όχι το μισό Λεκανοπέδιο Αττικής, όποτε κάποιος μεγάλος ή μέγιστος, Αμερικανός, Γερμανός, Γάλλος, Βρετανός, αλλά και Ισραηλινός, καταφθάνει στον τόπο μας, τον πιο φιλόξενο τόπο της οικουμένης, όπως θέλουμε να καμαρώνουμε.

​Δεν είναι λίγα τα επαγγέλματα που διεκδικούν επίμονα τον τιμητικό τίτλο του λειτουργήματος. Λειτούργημα θέλουν να πιστεύουν ότι ασκούν οι δημοσιογράφοι, για ν’ αρχίσουμε από τα δικά μας, λειτούργημα οι ιερωμένοι, οι γιατροί, οι στρατιωτικοί, οι δικαστικοί, οι εκπαιδευτικοί, οι τελωνειακοί.

Λόγω της ρίμας και του σχεδόν παρόμοιου ήχου των δύο λέξεων που το απαρτίζουν, το κλισέ «Φονιάς χιονιάς» θριαμβεύει δίχως αντίπαλο τις λευκές μέρες που περνάμε, αλλά και κάθε χειμώνα. 

Αγιος Βασίλης έρχεται από τη Φινλανδία, ως γνωστόν. Από το Ροβανιέμι. Με το έλκηθρό του, που το σέρνουν οχτώ τάρανδοι. Εννιά με τον κοκκινομύτη Ρούντολφ, που προστέθηκε εκ των υστέρων στην ιπτάμενη συντροφιά. Ας πούμε ότι το πιστεύουμε το παραμύθι.

Μακάρι να ήταν μόνο συμβολική η βία στο ποδόσφαιρο. Ή να περιοριζόταν στις κλωτσιές και τις αγκωνιές μεταξύ των ποδοσφαιριστών. Δυστυχώς, όλο το κουκούλι, όλη η σφαίρα μέσα στην οποία ζει ο κόσμος του ποδοσφαίρου, είναι σφαίρα βίας.

Η ταινία «Ενα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα» είναι μια απολαυστική κωμωδία. Και σήμερα αν τη δει ή την ξαναδεί κανείς, μια τριακονταετία μετά την πρώτη κυκλοφορία της, θα γελάσει με τα ευρήματά της. 

Ούτε η κόντρα ανάμεσα σε κομματικούς σχηματισμούς και μέσα ενημέρωσης είναι φαινόμενο των τελευταίων χρόνων ούτε το κλίμα που χαρακτηρίζεται τοξικό. 

Και στοιχειωδώς αν παρακολουθεί κανείς τα ποδοσφαιρικά, ξέρει πως η Ελλάδα έχει μακρά παράδοση στην παραγωγή αμυντικών ογκόλιθων. Από σέντερ φορ πάσχουμε.

Συστεγάζοντάς τους υπό τον τίτλο «Οι φύλακες και ο πόλεμος κατά της αλήθειας», το Time επέλεξε εννιά δημοσιογράφους ως «πρόσωπα της χρονιάς», και μάλιστα για πρώτη φορά από το 1927. Αλλά δημοσιογράφους που είτε δολοφονήθηκαν είτε φυλακίστηκαν λόγω του επαγγέλματός τους.