ΣTAΣEIΣ

Τα στερεότυπα που χρησιμοποιούμε στον προφορικό ή τον γραπτό λόγο μας δεν μας τα υπαγορεύουν πάντα η πνευματική νωχέλεια και η ρουτίνα. 

Πάνε δεκαετίες που από το σύμβολο πίστεως «το διάβασα στην εφημερίδα» περάσαμε στο ξαδερφάκι του, «το είδα στην τηλεόραση». 

​Στις 3 Ιουλίου 2017 η «Libération» κυκλοφόρησε μ’ έναν τεράστιο Εμανουέλ Μακρόν στο πρωτοσέλιδό της. Αλλά έναν Μακρόν καρικατούρα του Δία: μυώδες σώμα, ημίγυμνο, με κεραυνούς στο δεξί χέρι. 

Παρότι είδα το βιντεοσκοπημένο κήρυγμα τρεις-τέσσερις φορές για να πειστώ, ακόμα φοβάμαι ότι κάποιος σατανικός νους αποφάσισε να τρολάρει τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθιμο. 

«​​Εθνικό» μεν το μήνυμα που έφτασε στο κινητό χιλιάδων μαθητών, ανελλήνιστο δε: «Εκτακτο. Την Πέμπτη 29/11 κάλεσμα για πανελλαδική κατάληψη σε όλα τα σχολεία της χώρας με θέμα εθνικά θέματα, Μακεδονικό, Κατσίφας και Β. Ηπειρος. Μιλήστε όλοι με τα 15μελές σας». 

Στο παιχνίδι της Εθνικής Ελλάδος με τη Φινλανδία η νίκη με 1-0 δεν ήταν αρκετή. «Ετσι ήθελε η Παναγία, δεν μπορείς να τα βάλεις με τον Θεό», γνωμάτευσε ο νέος εθνικός προπονητής Αγγελος Αναστασιάδης, συγχέοντας δεισιδαιμονία και πίστη.

Επειδή «ουκ επ’ άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος», κατά την απάντηση που έδωσε ο Ιησούς στον διάβολο, ίσως εκτός από το μισθολογικό των ιερέων θα έπρεπε να μας απασχολήσουν και ζητήματα πνευματικότερα για τις σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας.

Απαγόρευση – ξεπαγόρευση, κάθε Μεγαλοβδομάδα τον Στάμο τον έπιανε το ξηρομερίτικό του. Ξυπνούσε μέσα του ο Αστακός. 

Ο​​ι μισοί ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής πιστεύουν ό,τι και ο εκλεκτός τους Γιάννης Λαγός: Το Πολυτεχνείο είναι μύθος, κανένας δεν σκοτώθηκε, φοιτητής ή μη, όλα είναι σκευωρία των αναρχοκομμουνιστών.

Εχει δίκιο η Αλκηστις Πρωτοψάλτη στην ιντερνετική επιστολή της προς την οικογένεια Αντετοκούνμπο: «Με την άψογη συμπεριφορά σας, όχι μόνο στα παρκέ του αθλητισμού αλλά και στην κοινωνία, αλλάξατε πολλά μυαλά». 

​Λέξη «φεϊκκινητής» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μας. Και πιθανότατα δεν θα υπάρξει ποτέ, αν και τέτοια υβρίδια, μισό ξενικά – μισό ελληνικά, δεν τα αρνείται η παραγωγική διαδικασία της γλώσσας. 

Το δόγμα της εξιδανικευτικής νοσταλγίας, που κηρύσσει ότι «παλιά τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα», έχει με την αλήθεια την ίδια ωραία σχέση που έχουν όλα τα δόγματα, της θρησκείας ή της πολιτικής.