ΣTAΣEIΣ

Κι  αν δεν υπήρχαν τα βίντεο; Αν δεν είχε επικρατήσει και στην οδό Γλάδστωνος η πλανητική συνήθεια των τελευταίων ετών, που εννοεί σαν ηλιοβασίλεμα κάθε σκηνή του βίου; 

Τα κόμματα, τη δουλειά τους κάνοντας, θέλουν δημοσιογράφους που να χρησιμοποιούν λιβάνι αντί για μελάνι, όταν τα γραπτά τους αφορούν τα ίδια, ή δηλητήριο, όταν αφορούν αντιπάλους τους. Για να το πετύχουν, πιέζουν, πολιορκούν, απειλούν, τάζουν, προσφέρουν.

Ας κάνουμε προσωρινά την παραχώρηση να δεχτούμε ότι τέταρτη εξουσία δεν είναι οι ιδιοκτήτες των ενημερωτικών μέσων αλλά οι λειτουργοί τους. Οτι όλη τη δύναμη που προσφέρουν τα ΜΜΕ, χάρτινα, γυάλινα και διαδικτυακά, τη χαίρονται οι εργαζόμενοί τους. 

«​​​Είστε υπέρ της ηρωποιήσεως του επίδοξου ληστή, ομοφυλόφιλου και οροθετικού;» Ποιος ρωτάει εδώ; Ποιος καλεί σε δημοψήφισμα τον λαό, ή τέλος πάντων το κοινό του; 

Οι αλλεπάλληλες αποτυχίες των δημοσκοπήσεων, στην Ελλάδα και διεθνώς, είτε εκλογές αφορούσαν είτε δημοψηφίσματα, σίγουρα μείωσαν την αξιοπιστία και την επίδρασή τους. 

Καλλιτέχνες, αθλητές, πολιτικοί, αλλά και συνάνθρωποι της διπλανής πόρτας, έχουν την αγωνία τους πώς ν’ αυξήσουν τους ακολούθους και τα λάικ τους, για να φτιάξουν ένα αξιοθαύμαστο φαίνεσθαι. 

Εχουμε άραγε λόγους να πιστέψουμε πως η Γερμανία είναι ευνομούμενο κράτος και να προσυπογράψουμε όσα τιμητικά ακούγονται γι’ αυτήν; 

Οσο ακουγόταν ότι ο στρατός του Ασαντ και οι Ρώσοι σύμμαχοί του θα επιτεθούν στο Ιντλίμπ, έσχατο οχυρό των τζιχαντιστών αντικαθεστωτικών, ακουγόταν επίσης ότι οι Βρυξέλλες καταστρώνουν σχέδια μεταφοράς προσφύγων από τα ελληνικά νησιά.

​Οταν δημοσιεύονται τα αποτελέσματα επιστημονικών μελετών, το τελευταίο που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει είναι το πολιτικό και θρησκευτικό φρόνημα των μελετητών, το οικογενειακό τους δέντρο ή ποιος παπάς τούς βάφτισε και ποιος νουνός τούς έδωσε το όνομά τους. 

Περίπου δύο χρόνια πριν, αρχές Οκτωβρίου του 2016, στο δημοψήφισμα που οργάνωσε η ουγγρική κυβέρνηση, η γραμμή του Βίκτορ Ορμπαν είχε θριαμβεύσει: το 98,3% των ψηφοφόρων είχε ψηφίσει ένα δαγκωτό «όχι στους πρόσφυγες, όχι στους μετανάστες». 

Τη γενναιότητα που απαιτείται ώστε μια κυβέρνηση να αναγνωρίσει κάποια από τα λάθη της, τίμια και ξεκάθαρα, όχι με μισόλογα, σπάνια τη βλέπουμε. «Ολα καλά», αυτό το δόγμα ασπάζεται κάθε κυβερνήτης. 

Για ​να γίνουν «ξανά μεγάλες» οι ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ, υψώνουν γύρω τους τείχη, τσιμεντένια ή συμβολικά.