ΣTAΣEIΣ

«​​Προδότες» δεν υπάρχουν μόνο στα Σκόπια και στην Αθήνα, όπου οι αλληλοεξαπτόμενοι σοβινισμοί προτείνουν σαν ιαματική μέθοδο την αγχόνη· κι ενώ φαινομενικά η ύπαρξη του ενός δικαιώνει την ύπαρξη του άλλου, στην πραγματικότητα την αναιρεί.

Επειδή η πατρίδα πρέπει να θεωρεί εθνικό το αληθές, με το μακεδονολογικό, όπως και με το προσφυγικό, τη δουλειά την ανέλαβαν τα fake news.

Αν αρχίσουμε να μετράμε «ανθέλληνες», «προδότες», «μειοδότες» και «πουλημένους», θα χάσουμε τον λογαριασμό. Για παράδειγμα, πρέπει να συναριθμηθεί στους μειοδότες ο Παύλος Μελάς, που, όπως γνωρίζουμε από τα γραπτά του, δημοσιευμένα από τη σύζυγό του πριν από πολλές δεκαετίες, αποκαλούσε μακεδονική την ακατονόμαστη γλώσσα; 

Στη Βουλή, ο χρυσαυγίτης Κώστας Μπαρμπαρούσης, που το μυαλό του είναι πιθανότατα κατειλημμένο από την τριχογενή φαντασίωση ότι αποτελεί τη μετενσάρκωση του Γεωργίου Καραϊσκάκη, θυμήθηκε το «εγέρθητος», τα αγαπημένα αρχαία της παρέας του δηλαδή. 

Μακεδονία το αποκαλούσαμε το βδελυρό κρατίδιο επί δεκαετίες, όποια κυβέρνηση κι αν είχαμε. 

Θα βρισκόταν σε ιδιαίτερα δυσάρεστη θέση ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης, αν, πριν μπει στο αεροπλάνο για το Ισραήλ, δεν είχε θέσει εκτός Ν.Δ. τον δήμαρχο του Αργους. 

Σοβαρά; Συνωμότησαν τρία σύμπαντα, το δικό μας δηλαδή και δύο παράλληλά του, για να θρονιαστείς -επικίνδυνα απαράσκευος- σε ένα υπουργείο έτσι κι αλλιώς κρίσιμο, και στην τωρινή περίσταση κρισιμότατο, κι εσύ, φουσκωμένος από τον αέρα μεγαλείου που σου δάνεισαν, μπερδεύεις τα χωρικά ύδατα με την ΑΟΖ; 

Πήρε πολλές ώρες, μετά το φονικό στο Προσήλιο της Αμφισσας, για να μάθουμε από κανάλια, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες ότι το δεκατριάχρονο κορίτσι δεν έπεσε θύμα ενός «συνηθισμένου στους τσιγγάνικους καταυλισμούς καβγά».

Θα ’πρεπε να το περιμένουμε ότι η γιορτή του Αγίου Πνεύματος θ’ ανέβαζε κατακόρυφα την κατά κεφαλήν εθνική πνευματικότητα, αυξάνοντας ιλιγγιωδώς την ταχύτητα στροβιλισμού των εγκεφαλικών μας κυττάρων. 

Εστω και με αργούς ρυθμούς, η αστυνομική διερεύνηση της επίθεσης κατά του δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη έχει οδηγήσει στην ταύτιση αρκετών παλικαράδων. Εκπλήξεις ως προς το ποιόν των ξυλοκόπων που θεωρούν ιδιοκτησία τους τον πατριωτισμό, δεν υπήρξαν. Και αστυνομικό διέθετε η ομάδα των δραστών, αυτό δα έλειπε, και θαμώνες γυμναστηρίων, μια και τα φουσκωμένα μπράτσα […]

​Μπήκε με αρχηγικό καμάρι στο Στάδιο Μπερναμπέου κρατώντας το κύπελλο και φορώντας την ισπανική σημαία όπως οι υπεράνθρωποι του σινεμά την μπέρτα τους – την ίδια σημαία που χρησιμοποιεί για να πικάρει τον Πικέ και τους λοιπούς της Μπαρτσελόνα που παίζουν στην Εθνική Ισπανίας.

Είναι μοιραίο φαίνεται. Τουλάχιστον στη μικροήπειρο της πολιτικής, που διαθέτει τη δική της «κανονικότητα» κι ένα μικρό κουμπί, ον-οφ, με το οποίο ρυθμίζονται τα συναισθήματα, αδάπανα έτσι κι αλλιώς. Είσαι δικός μας;