ΣTAΣEIΣ

Οι πολιτικοί, σαν πολίτες κι αυτοί, δεν έχουν απλώς το δικαίωμα αλλά την υποχρέωση να ξαναβλέπουν τα πράγματα, να μετρούν τις απόψεις τους αυστηρότερα με το πέρασμα του χρόνου, όσο τείνουν προς την ωριμότητα, να μαθαίνουν από τα λάθη τους, να πολεμούν τον δογματισμό τους. 

Θερινή ραστώνη; Οχι βέβαια. Οι γονιδιοφύλακες δεν πάνε διακοπές. Και ο εθνικός οίστρος δεν γνωρίζει από ανάπαυση. Πάντα έτοιμος να κεντήσει. 

Άδικα παραπονιούνται πολλοί πως δεν ξέρουμε την ιστορία μας και δεν παραδειγματιζόμαστε από το παρελθόν. 

Παρά τα όσα διέδιδαν οι εσχατολόγοι, ιδίως στις ευεπίφορες στον ανορθολογισμό Ηνωμένες Πολιτείες, που είχαν την τύχη να απολαύσουν την έκλειψη του ήλιου σε όλο το συναρπαστικό μεγαλείο της, η Αποκάλυψη δεν ήρθε ούτε τούτη τη φορά. 

Τώρα τι να θυμηθείς και τι να πεις καλοκαιριάτικα; Τίποτε, απλώς να αναρωτηθείς: Μα καλά, ολόκληρος αντιπρόεδρος, αρχαιογνώστης δεινός, που παραδίδει μαθήματα ρητορικής, δεν σκέφτηκε να τους θυμίσει εκεί στο κόμμα του ότι το καύχημά μας, η δόξα και η τιμή μας, η αθηναϊκή δημοκρατία, η κορυφαία επινόηση των αρχαίων, θεσμοθέτησε την κλήρωση για την απόδοση αξιωμάτων, δηλαδή κοινωνικής ευθύνης; 

Διακοπές; Ολοι τις χρειάζονται. Και περισσότερο όσοι αδυνατούν να τις πάρουν, γιατί η μείωση του μισθού, η υποαπασχόληση, η καθυστέρηση στην πληρωμή τους και η υπερφορολόγηση εξάντλησαν τις αντοχές τους. Οσο για τα λιγοστά χαρτονομίσματα που είχαν κρύψει στο πάπλωμα ή στην κατάψυξη, είναι ήδη ανάμνηση παλιά.

Παλιό το χούι, διάθεση όμως να το πολεμήσουμε δεν φαίνεται να υπάρχει. Οποτε εκλέγεται νέος ηγέτης σε κάποια χώρα που ο λόγος της μετράει ιδιαίτερα, σπεύδουμε να ανακαλύψουμε είτε τη βαθιά ελληνικότητά του (τον φιλελληνισμό του έστω) είτε πόσους Ελληνες, πρώτης ή και τέταρτης γενιάς, έχει στον στενό του περίγυρο – είτε και τα δύο. 

​Βορειοκορεατικοί διηπειρωτικοί πύραυλοι. Αμερικανικά βομβαρδιστικά πάνω από τη Βόρεια Κορέα. 

Δυο παιδιά, δυο παλικαράκια, πέθαναν. Δεκαεννιά χρονών το μεγάλο, δεκαπέντε το μικρότερο. Φιλαράκια. Βρέθηκαν μέσα σε αρδευτικό κανάλι στη γέφυρα Αιγείρου της Κομοτηνής. 

«Κυκλοθυμικός καιρός, σου αλλάζει γνώμες και κουστούμια» τραγουδούσε το 1979 ο Δημήτρης Κοντογιάννης, σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη και μουσική του Νίκου Ξυδάκη, στα «Δήθεν», έναν χρόνο μετά τον ωραίο αιφνιδιασμό με την «Εκδίκηση της γυφτιάς». 

Ακριβώς επειδή «η Δικαιοσύνη είναι το καταφύγιο των αδύναμων και ο τελικός εγγυητής των ατομικών δικαιωμάτων», όπως δήλωσε ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης, οι αδύναμοι μάλλον δεν ένιωσαν ευχάριστα με δύο πρόσφατες αποφάσεις του Αρείου Πάγου. 

Η παραδοχή του πρωθυπουργού, σε συνέντευξή του στον «Γκάρντιαν», ότι «έκανε λάθη, μεγάλα λάθη στην επιλογή ανθρώπων σε θέσεις-κλειδιά», θα ήταν πολύ πιο θαρραλέα και ειλικρινής, και όχι μια αδιάφορη πτυχή της συνήθους αυτοαπαλλακτικής αυτοκριτικής, αν, πρώτον, δεν αφορούσε αποκλειστικά τον Αόριστο («έκανα») και, δεύτερον, δεν περιοριζόταν στην επιλογή προσώπων.