ΣTAΣEIΣ

Και να το διάβασαν το όνομά της στη βάση της προτομής της, Λέλα Καραγιάννη, μάλλον δεν θα τους θύμισε τίποτε. Λέλα Καραγιάννη; Και ποια είν’ αυτή; Ηθοποιός; Πολιτικός; Αθλήτρια;

Είναι ασύλληπτη η ταχύτητα με την οποία μια είδηση που διατυμπανίζεται σαν απόλυτα εξακριβωμένη, αποδεικνύεται εσκεμμένα υπερδιογκωμένη ή πλαστή σε μεγάλο βαθμό, αν δεν εκπίπτει σε κακόβουλη φήμη.

Οταν τα βλέπουμε άψυχα, στην άμμο, ή τσακισμένα από τον πανικό του πολέμου, ή σκελετωμένα, όπως στο Χαλέπι ή στην Υεμένη, κατασυγκινούμαστε εδώ στη Δύση. Και στην Ελλάδα της Δύσης.

Χονδρικώς, και χωρίς να σφετερίζομαι τη δικαιοδοσία κοινωνιολόγων και ψυχολόγων. μεταμφιεζόμαστε για τρεις λόγους. Λόγος πρώτος, για να μας δουν σαν άλλους, σαν διαφορετικούς από αυτό που όντως είμαστε.

Αν δεν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας (και μάλιστα την ώρα που το υψώνουμε επιτιμητικά κατά της κοινωνίας εν γένει, σαν αυθέντες) ή πίσω από το πληκτρολόγιό μας…

Εχει σημασία αν πρόκειται για ένα ποσόν περίπου 30.000 ευρώ και όχι 750.000; Φυσικά και έχει: στην αριθμητική, στη λογιστική, στην οικονομία τελικά.

Θα συνηθίζεται εικάζω και σε άλλες χώρες να εκδικάζονται διάφορες ποινικές υποθέσεις μισό στις αίθουσες των δικαστηρίων, αρμοδίως, και μισό στις τηλεοπτικές οθόνες, αναρμοδίως, καταχρηστικώς και αυθαιρέτως.

Στην περιοχή της ποίησης, που την αρδεύει η φαντασία από κοινού με την πραγματικότητα, η ιστορία του επί κοντώ δεν μετριέται με δεκαετίες αλλά με αιώνες.

Από τη σωρεία των κλισέ δημοσιογραφικής χρήσεως, στην ομάδα των περισσότερο ξεθυμασμένων, των σχεδόν μηδενισμένων νοηματικά, ανήκει οπωσδήποτε το «οικουμενικό σοκ» καθώς και το «παγκόσμια συγκίνηση».

Δεν πρόκειται για αίσθηση, υποψία, εντύπωση ή υπόθεση. Πρόκειται για σιγουριά, για στέρεη βεβαιότητα, μέσα στην κολυμπήθρα της οποίας βαφτιζόμαστε σχεδόν ταυτόχρονα με τα κανονικά βαφτίσια μας.

Ακόμα κι όσοι είχαν την τύχη να περάσουν λίγες ή πολλές μέρες σε νησί ή βουνό, θα το κατάλαβαν, χάρη στον αδιαμφισβήτητο μετρητή του σώματός τους, ότι ο φετινός έβδομος μήνας του χρόνου δεν ήταν από τους συνηθισμένους.

Οποτε νιώθουμε ότι προσβλήθηκαν τα ιερά και τα όσιά μας, παίρνει φωτιά το εθνικοθυμικό μας και ξιφουλκούμε με τέτοια σπουδή που συχνά αυτοτραυματιζόμαστε.