ΣTAΣEIΣ

Για τους ιστορικούς ο Λογοθέτης ανήκει στις σημαντικότερες μορφές του Αγώνα.

Οποτε σπεύδουμε να σχηματίσουμε μια φαντασιακή ολότητα και να ενταχθούμε σ’ αυτήν, λέγοντας «Είμαστε όλοι Γάλλοι» προ μηνών, με το «Μπατακλάν», «Είμαστε όλοι Βέλγοι» τώρα, «Είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι» παλαιότερα ή «Είμαστε όλοι μετανάστες» (ή πρόσφυγες), όπως επιμένουν τα επιτοίχια συνθήματα, ξέρουμε κατά βάθος πως ούτε το «όλοι» ισχύει ούτε το «είμαστε».

Αν κρίνουμε με τα μέτρα και τα σταθμά του κ. Καμμένου, ακόμα και ο ίδιος έχει γλιστρήσει στον επάρατο εθνομηδενισμό.

Μας ενδιαφέρουν, άραγε, όσα προσβλητικότατα λέει για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ο κ. Νότης Σφακιανάκης;

«Λες δέκα φορές «Σκόπια», άλλες δέκα FYROM και πέντε ΠΓΔΜ, σου ξεφεύγει όμως μια «Μακεδονία».

Σύμφωνα με τα σενάρια που κυκλοφορούν, τέσσερις είναι οι πιθανοί συγγραφείς, στα αραβικά, του φυλλαδίου που διανεμήθηκε στους εγκλωβισμένους της Ειδομένης και παρώθησε 1.500 ανθρώπους να μπουν στον κίνδυνο να παρασυρθούν από τον χείμαρρο.

Οι πρόσφυγες, απ’ όποια σακατεμένη χώρα κι αν δραπετεύουν, είναι υποχρεωμένοι να ελπίζουν ακόμα κι όταν νιώθουν πως η ελπίδα τους είναι πλαστή, διογκωμένη, και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα που τους περιζώνει.

Το τι είναι η Ευρώπη, κατά τη δική του οπτική, επιχείρησε να εξηγήσει προ ημερών ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπαν.

Τι είναι η Ευρώπη; Ακρως σχηματικά, η Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Ενωση μάλλον, είναι ένας πολιτικοοικονομικός συνεταιρισμός 28 χωρών με τις ιδρυτικές του συνθήκες και αξίες σχεδόν φαντάσματα.

Βροχή οι ειδήσεις για το προσφυγικό. Οι καλές και οι κακές. Ανάμεσα στις απογοητευτικές, το όργωμα του παλιού αεροδιαδρόμου από κατοίκους του νομού Πέλλας, για να μη γίνει κέντρο φιλοξενίας προσφύγων.

Και για τα ασήμαντα και για τα όντως σπουδαία, χωριζόμαστε πάντοτε στα δύο. Σε δύο Ελλάδες. Για ένα πέναλτι που ήταν ή δεν ήταν, ή για ένα σουτ στο μπάσκετ που ευστόχησε εντός ή εκτός χρόνου.

​Εξ ορισμού, η εξουσία, κάθε εξουσία, και η διακηρυκτικά δημοκρατικότερη, είναι λογοκριτική. Δεν θέλει οπωσδήποτε να επιβάλει άκρα του τάφου σιωπή (άλλωστε, αυτό δεν το καταφέρνει ούτε στις βαρβαρότερα ολοκληρωτικές μορφές ύπαρξής της), προτιμά πάντως τους επαίνους παρά τον αυστηρό έλεγχο των πεπραγμένων της.