ΣTAΣEIΣ

Τη μαγική φρασούλα την έχουμε συναντήσει πολλές φορές και σε πολλές μορφές. Ακόμα και τραγουδισμένη έφτασε στ’ αυτιά μας, στη φόρμα «Στην Ελλάδα ζεις, δεν υπάρχει ελπίς», για να γίνει και δι’ αυτής ο Διονύσης Σαββόπουλος ίνδαλμα όσων κάποτε τον εχθρεύονταν (και όχι για μουσικούς λόγους) και όσων ο ίδιος εχθρευόταν.

Δεν μοιάζει εύκολη η κατάταξη του Μπλούμπεργκ στα ενθουσιωδώς φιλελληνικά μέσα ενημέρωσης ή στις αφανείς συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Τον νόμο του Γκάρι Λίνεκερ, σπουδαίου Αγγλου ποδοσφαιριστή της Μπαρσελόνα και της Τότεναμ και πλέον σπορτκάστερ, τον ξέρουν και πολλοί που αδιαφορούν για τη στρογγυλή μητέρα θεά…

​Δεν πρέπει να έχει ξανασυμβεί: Μόνο δυο-τρεις εφημερίδες πανελλήνιας κυκλοφορίας (κοντά στις είκοσι, αν υπολογίσουμε και όσες δεν αναρτώνται ούτε καν στα αθηναϊκά περίπτερα) πρόβαλλαν ως κύριο πρωτοσέλιδο θέμα τους την απόφαση του κ. Αλέξη Τσίπρα να προτείνει τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο για την Προεδρία της Δημοκρατίας…

​Προσπάθησα να μάθω αν έχει και στο Ντίσελντορφ πυρήνα ο ΣΥΡΙΖΑ ή έστω αν είναι παντοδύναμο εκεί το αδελφό του κόμμα, το Die Linke.

Ακριβώς στη μέση του πίνακα «Ελευθερίας του Τύπου», που δημοσίευσαν οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα, φέρνουν την Ελλάδα οι επιδόσεις της το 2014: 91η ανάμεσα σε 180 χώρες, με προτελευταία (αυτό κι αν είναι είδηση) τη Βόρεια Κορέα και τελευταία την Ερυθραία.

Λίγες ημέρες πριν, στη συνέντευξη Τύπου Σόιμπλε – Βαρουφάκη, ο Γερμανός υπουργός, εμμένοντας ότι το Μνημόνιο πέτυχε, εκόμισε σαν αποδεικτικό στοιχείο τη μείωση της ανεργίας στην Ελλάδα.

Πολλαπλά διδακτικές οι νέες αποκαλύψεις για τις φιλότιμες προσπάθειες της τράπεζας HSBC να προσφέρει στους λαμπρούς πελάτες της τον επί γης παράδεισο.

Το ξέρουμε και από τον Ησίοδο: «Η τοι μεν πρώτιστα Χάος γένετ’, αυτάρ έπειτα Γαί’ ευρύστερνος». Πρώτα πρώτα ήταν το Χάος, και ύστερα γεννήθηκε η Γη η ευρύστερνη. Και το Χάος εγέννησε το Ερεβος και τη μαύρη Νύχτα.

​Παρότι η αναδρομική εικοτολογία δεν συγκινεί την Ιστορία και δεν επηρεάζει τη φορά των πραγμάτων, είναι εύλογο το ερώτημα κατά πόσο θα είχε μεταβληθεί η εκλογική συμπεριφορά των πολιτών αν η ηγεσία της Χ.Α. είχε δικαστεί πριν από τις 25 Ιανουαρίου.

Πολύ δύσκολα θα εντόπιζε κανείς -έστω και περιφερειακά- κοινά γνωρίσματα ανάμεσα στην κυβερνητική συγκατοίκηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ και στον «ιστορικό συμβιβασμό» που εισηγήθηκε ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, στη δεκαετία του 1970.

Και τον ενθουσιασμό για το πρωτοφανές του πράγματος μπορούμε να επικαλεστούμε, και την καθολική απειρία από θώκους, προς εξήγηση της σπουδής με την οποία ορισμένοι νέοι υπουργοί ξανοίχτηκαν σε εξαγγελίες πριν μελετήσουν το χαρτοφυλάκιό τους· και, κυρίως αυτό, ενέδωσαν στον πειρασμό της υπερέκθεσης στη δημοσιότητα.