ΑΠΟΨΕΙΣ
Πιστεύω τω φίλω…
Οχι άλλοι παιδονόμοι
Αναθεώρηση του αιγιαλού
Ο εμφύλιος των λέξεων
Σαν να πήγαμε διακόσια χρόνια πριν. Οταν η συμπάθεια κάθε κόμματος για τη μία ή την άλλη Μεγάλη Δύναμη έδινε το όνομα ή το παρανόμι του: το Αγγλικό του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, το Γαλλικό του Ιωάννη Κωλέττη, το Ρωσικό του Ανδρέα Μεταξά και των Κολοκοτρώνηδων.
«Πονηρού κόμματος»…
Η γλώσσα πάντως μας προειδοποίησε: Φρόντισε να ταυτίσει αρχαιόθεν τη λέξη κόμμα με τη λέξη νόμισμα (άρα με το χρήμα), παράγοντας και τις δύο από το «κόπτω».
Στην ουρά της λαϊκής
Σαν αποτύπωση της κοινής γνώμης ή του κοινού περί δικαίου αισθήματος, οι λαϊκές δίνουν πάντοτε ευκρινέστερη και ειλικρινέστερη εικόνα απ’ ό,τι, για παράδειγμα, μια τηλεοπτική ή ραδιοφωνική συζήτηση «με τη συμμετοχή του κοινού»· ενός σκηνοθετημένου κοινού.
Στοιχηματικός παλιμπαιδισμός
Παιδιά όταν ήμασταν, με την ισχυρογνωμοσύνη μας χαλύβδινη, πέφταμε συχνά σε διαφωνίες που χαλούσαν τις φιλίες μας για ένα, άντε δύο εικοσιτετράωρα. Ας πούμε, ο Αγανιάν ήταν σέντερ μπακ ή δεξί μπακ;
Ονομάτων άρνησις…
Μπάρες στη Θράκη δεν υπάρχουν πια. Πάνε χρόνια που αποσύρθηκαν αυτά τα απαγορευτικά σημάδια που χώριζαν τη «γνήσια» Ελλάδα από τη «νόθα» των μειονοτικών χωριών, που η «καθαρή» την αντιμετώπιζε σαν μολυσμένη και μολυσματική.
Στον συρμό του απολιτικού
Είναι της μόδας το αδέσμευτον. Είναι του συρμού δηλαδή οι δηλώσεις του τύπου «ουκ οίδα τον άνθρωπον» (και το κόμμα) από την πλευρά των υποψήφιων δημάρχων και περιφερειαρχών.
Αριστοκρατική δυσανεξία
Τα περισσότερα ευρωψηφοδέλτια παραμένουν ασυμπλήρωτα, αφού τα κόμματα θέλουν να εξαντλήσουν τις πιθανότητές τους να τα εμπλουτίσουν με «βαριά» ονόματα.
Θάνατοι εξ εθίμου
Με χρονικά προαναγγελθέντων θανάτων και τραυματισμών έχουμε να κάνουμε. Το ξέρουμε πια. Ξέρουμε πως είναι «μοιραίο» να πανηγυρίζεται η Ανάσταση του Χριστού με θανάτους θνητών.
«Ντέρτυ τζομπ»- δηλαδή Δίστομο
«Κάποιος έπρεπε να κάνει τη βρώμικη δουλειά». Την «ντέρτυ τζομπ». Ετσι απεφάνθη, σαν αυθεντία της Ιστορίας, ο κ. Παναγιώταρος, επιχειρηματίας – βουλευτής.
Καινούργια έθιμα
Πολλά χρόνια πριν, σε καιρούς που τα ταμπού ήταν περισσότερα ή απλώς ο φαρισαϊσμός ηγεμονικότερος, η απόφαση της ΕΠΟ να ορίσει φιλικό παιχνίδι της Εθνικής πάνω στην επέτειο του Πολυτεχνείου είχε προκαλέσει μια από τις συνηθισμένες κόντρες που το περιεχόμενό τους είναι σκέτος ο παραγόμενος θόρυβος.
Ο φόνος και ο φόβος
Μολονότι ο χρόνος παραμένει πάντοτε χαμένος και ουδέποτε ανακτάται· και μολονότι η ιστορία, ό,τι κι αν λέμε, σπανιότατα διδάσκει και παραδειγματίζει, αξίζει να στραφούμε πίσω, στο 2013.
Κώδικας Μπαλτάχο
Μάθημα δημοκρατίας, αρ. 1: «Δηλαδή, τι θα μπορούσε να κάνει ο φρούραρχος με τον γιο του Μπαλτάκου;». Το είπε, ποιος άλλος, ο κ. Γεωργιάδης, ο επί της ουσίας σπόουκσμαν της κυβέρνησης…