ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΡΙΤΣΑΣ

Η πρόταση της Ν.Δ. για Προανακριτική για τον Ν. Παππά αναμένεται να εκτοξεύσει στο κόκκινο το πολιτικό θερμόμετρο.

Δείξε μου πώς αντιδράς σε αιτιάσεις που σε αφορούν, να σου πω ποιος είσαι. Αναδέχεσαι τις όποιες ευθύνες σου ή προσπαθείς προσχηματικά να τις αποποιηθείς; Ο,τι από τα δύο επιλέξεις, απο-καλύπτει το ήθος σου. Στην προτεσταντική Βόρεια Ευρώπη και Αμερική, η συγγνώμη θεωρείται αυτονόητη, αν ένας πολιτικός παραβεί τα θεσμικώς αυτονόητα. Στην καθ’ ημάς Ανατολή, […]

Με την τελευταία τροπή της υπόθεσης Κουφοντίνα, καταφέραμε το ακατόρθωτο. Να ξαναζωντανέψουμε μιαν αντιπαράθεση που πολλοί τη θεωρούσαμε οριστικά ξεπερασμένη: τη συζήτηση για τη σχέση δημοκρατίας και πολιτικής βίας.

Μετά την προχθεσινή αξιοθρήνητη εμφάνιση του κ. Δρίτσα στη Βουλή, μου ήρθε μια ιδέα. Σκέφτηκα μήπως η ενασχόλησή του με την πολιτική είναι μέρος σχεδίου της συζύγου του, κ. Χριστοδουλοπούλου, για να τον εκθέτει.

Αν η δήλωση του κ. Θοδωρή Δρίτσα («κανείς δεν έχει τρομοκρατηθεί από τη δράση αυτών των οργανώσεων», διότι «εγώ μπορώ να καταλάβω ότι η δεξιά παράταξη έχει θύματα από τη δράση του Δημήτρη Κουφοντίνα») δεν έχει τα πολιτικά χαρακτηριστικά, που κάποιοι «σκοτεινοί αντισυριζαϊκοί κύκλοι εφηύραν», τότε τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να επιστρέφει στις καταβολές του 3%, σε λόγο διχαστικό, σε κινηματικές προτροπές για απείθεια στην πράξη.

Ο κ. Γεωργιάδης επανέλαβε ότι «έχουμε έναν βαρυποινίτη καταδικασθέντα, δολοφόνο τρομοκράτη, ο οποίος αποφασίζει να κάνει απεργία πείνας για ένα δικαίωμα το οποίο θεωρεί ότι έχει», όμως αντί να κάνει απεργία πείνας ο Κουφοντίνας, μπορούσε να στραφεί στην ελληνική δικαιοσύνη και να εξεταστεί το αίτημα του.

Οι ημιπιτσιρικάδες που κλείνουν κάθε βράδυ το Σύνταγμα δεν αποτελούν μείζον πρόβλημα.

Θα συμφωνήσουμε ότι ο κ. Θοδωρής Δρίτσας δεν εκφράζει όλον τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά μόνον το αρχαϊκό –αλλά κυρίαρχο οργανωτικώς και πολιτικώς– κομμάτι του.

Είναι πολλοί οι πολίτες που είπαν ότι ο απεργός πείνας Δημήτρης Κουφοντίνας δεν πρέπει να πεθάνει και πως ακόμη και αν το κράτος πρέπει να υποχωρήσει στο (έστω άδικο;) αίτημά του, ας το κάνει για να μη χρεωθεί τον θάνατο ενός ανθρώπου.

Αναφέρομαι στα όσα είπε προχθές ο κ. Θ. Δρίτσας. Δεν είπε κάτι καινούργιο, καθώς παρόμοιες απόψεις είχε και έχει ο ιστορικός ΣΥΡΙΖΑ.

O κ. Δρίτσας παραδέχτηκε ότι η δήλωσή του ήταν ατυχής και ανέλαβε την ευθύνη λόγω της ασάφειας των λεγομένων του, που επέτρεψαν πλήθος, όπως είπε, παρερμηνειών