ΒΙΑ

Δεν λείπουν οι οδηγοί που κορνάρουν δαιμονισμένα, βλαστημούν μανιασμένα και ασχημονούν, χώνονται μπρος από άλλους, εμποδίζουν την κυκλοφορία, παρανομούν. Με συνέπεια, τσακωμούς, μαλλιοτραβήγματα, ξυλοδαρμούς. Σε έναν προοδευμένο κόσμο, όπου όλο και πιο λίγα χωρίζουν τους κοινούς ανθρώπους, ξεχειλίζει η βία. Συνέβη προ ημερών στο Αιγάλεω, τρεις παλικαράδες, οδηγός και επιβάτες, που «έκοβαν συνεχώς τον δρόμο» […]

Ο 12χρονος υπέστη διπλό κάταγμα γνάθου και θα χειρουργηθεί.

Το φάντασμα της πολιτικής βίας επιστρέφει στην Ευρώπη. Δεν είναι μια εξέλιξη που μπορεί να θεωρηθεί εντελώς αναπάντεχη. Ο τρόπος που κινείται και τροφοδοτείται η δημόσια σφαίρα, η τοξικότητα του πολιτικού λόγου και τα νέα κανάλια διάχυσής της είχαν δημιουργήσει στις περισσότερες ευρωπαϊκές δημοκρατίες ένα εύφλεκτο περιβάλλον. Η βία πρέπει να αποτελέσει ένα σήμα κινδύνου […]

Γεννιέται κάποιος επιθετικός ή εγκληματίας; Είναι σαν να ρωτάμε αν γεννιέται κανείς καταθλιπτικός ή ποδοσφαιριστής ή τραγουδιστής της όπερας. Η απάντηση είναι προφανώς αρνητική. Το ερώτημα επανήλθε προσφάτως στην επικαιρότητα έπειτα από δηλώσεις του υφυπουργού Υγείας Δημήτρη Βαρτζόπουλου. Πρώτον, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχει «γονίδιο της εγκληματικότητας».

Σειρά επιθέσεων ενόψει των ευρωεκλογών κατά υποψηφίων και μη, οι οποίοι ανήκουν σε όλο το ιδεολογικό φάσμα.

Ποια είναι τα παιδιά που κατηγορούνται για ποινικό αδίκημα προτού ενηλικιωθούν; Γιατί έχει αυξηθεί ο αριθμός, αλλά και η βιαιότητα των περιστατικών; Επιμελητές ανηλίκων καταθέτουν την εμπειρία τους στην «Κ».

Ας δούμε το πράγμα αντίστροφα. Ας εξετάσουμε τους άνδρες που δεν επιτίθενται στους άλλους, που δεν ασκούν σωματική βία, που δεν χρησιμοποιούν τη μυϊκή τους υπεροχή εναντίον των γυναικών ή των άλλων ανδρών: αποτελεί η συμπεριφορά τους κάποιου είδους επίτευγμα; Είναι αυτοί οι άνδρες κάτι το εξαιρετικό; Μήπως έχουν βρει τρόπο να υπερβούν τη βιολογία; Μάλλον όχι.

Μέτωπο με τη βία «από την ανήλικη παραβατικότητα έως το οργανωμένο έγκλημα», το μήνυμα Μητσοτάκη.

To 2012 οι μπουνιές του Κασιδιάρη είχαν προκαλέσει σοκ σε όλο τον τηλεθεάμονα δημοκρατικό κόσμο. Επιτέλους οι νεοναζί αποκαλύφθηκαν, έλεγαν. Οι πλανηθέντες ψηφοφόροι ξέρουν πια τι να (μην) ψηφίσουν. Παρά τα κύματα του αποτροπιασμού, οι γροθιές τότε δεν κόστισαν πολιτικά στον νταή και στο κόμμα του.

Είναι η τέλεια σύνοψη της ακροδεξιάς υποκουλτούρας: Βρισίδια, και μπουνιές μέσα στη Βουλή, με φόντο τη μήνυση του πατέρα του δράστη εναντίον του αρχηγού του κόμματος του δαρμένου για βρώμικους ανώνυμους λογαριασμούς στα social media. Εχει πιο κάτω; Και βέβαια έχει. Χαστούκια και κατάρες μέσα σε εκκλησίες εναντίον βουλευτών που ψήφισαν το ν/σ για την ισότητα στον πολιτικό γάμο.

Το ξύλο που έπεσε στη Βουλή την περασμένη εβδομάδα έθεσε ξανά επί τάπητος ένα πολυσυζητημένο θέμα: ποιους βουλευτές εκλέγουμε; Μήπως φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι; Υπάρχουν περιθώρια ανάταξης και, αν ναι, ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε; Δεν αναφέρομαι σε αυτό καθ’ εαυτό το περιστατικό της περασμένης Τετάρτης.

Η Αναστασία Τσουκαλά, ομότιμη καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris-Saclay, μελετάει από το 1989 το φαινόμενο του χουλιγκανισμού και εξηγεί στην «Κ» πώς μυούνται οι «μικροί» στον κόσμο των χούλιγκαν.