ΒΙΒΛΙΑ

Ο Ισαάκ Παλμιόλα αποδίδει στο παιδικό χιούμορ του την ικανότητά του να γράφει «γι’ αυτά που αγαπούν τα παιδιά».

Ξεκίνησα να διαβάζω το σύντομο αυτοβιογραφικό δοκίμιο της Ετέλ Αντνάν (1925-2021) «Ταξίδι, Πόλεμος, Εξορία» στην προσπάθειά μου να κατανοήσω τις ρίζες της λυρικής οργής που διαπερνά το καταγγελτικό πεζοποίημα που έγραψε η συγγραφέας στη μνήμη των θυμάτων ισραηλινών βομβαρδισμών στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν το 2002.

Ο Θανάσης Διαμαντόπουλος, πολιτικός επιστήμων – νομικός και ομότιμος καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου, στο βιβλίο του «Ο Εθνικός Διχασμός και η κορύφωσή του. Η Δίκη των “Έξι”» καταπιάνεται με μια κρίσιμη περίοδο που στιγμάτισε την ιστορία της χώρας κατά τον 20ό αιώνα.

Πόσοι διαβάζουν άραγε τον κολοφώνα στο τέλος ενός βιβλίου, με τον οποίο ο εκδότης λογοδοτεί κατά κάποιον τρόπο στον αναγνώστη και συγχρόνως αποδίδει κάποιας μορφής δικαιοσύνη, αναγράφοντας τους αφανείς συνδιακόνους της έκδοσης; Μάλλον λίγοι. Λίγοι είναι άλλωστε οι αναγνώστες γενικά.

Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου του ιστορικού και διπλωμάτη Γιώργου Γεωργή (εκδόσεις Καστανιώτη). Περιγράφει πώς διαμορφώθηκαν οι σχέσεις του τότε υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Αβέρωφ με τον Γιώργο Σεφέρη που υπηρέτησε πρώτα ως προϊστάμενος στη Β΄ Πολιτική Διεύθυνση του υπουργείου Εξωτερικών και στη συνέχεια πρεσβευτής της Ελλάδας στο Λονδίνο.

Οταν ο Οσκαρ Ουάιλντ ρωτήθηκε από τον δημόσιο κατήγορο αν συμφωνεί πως το μυθιστόρημά του «Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» είναι «ανήθικο», εκείνος τον αποστόμωσε: «Είναι κάτι χειρότερο από ανήθικο· είναι κακογραμμένο». Ο Ουάιλντ αναδεικνύει εδώ μια ζωτικής σημασίας παράμετρο στην ερμηνεία ενός λογοτεχνικού έργου: ότι όλη η συζήτηση εξαντλείται στο αν είναι καλογραμμένο ή όχι.

Συμπληρώνει τους 60 τίτλους βιβλίων, με το «Μουσικά ερεθίσματα για βρέφη» (εκδ. Παπαδόπουλος).

Ηταν ακριβώς όπως το περιέγραφε στο βιβλίο της, με τον τόσο καίριο αυτοπροσδιοριστικό τίτλο, «Το ευχαριστημένο». Οπως το θυμάμαι πριν από τριάντα σχεδόν χρόνια, μια μικρή εσωτερική αυλή με μερικές γλάστρες και τα φροντισμένα φυτά τους, μια δυο πάνινες πολυθρόνες και φως που ερχόταν, καταλυτικό και εκθαμβωτικό κάποτε, άνωθεν σε αυτό το μικροσκοπικό αίθριο.

Η εμφάνιση μιας ρωγμής στον πυθμένα αρκεί για να μετατραπούν τα πάντα σε μια εφιαλτική Κόλαση αγωνίας.

Γονείς και παιδιά αντιμέτωποι με τα στερεότυπα – Ερευνα δείχνει ότι στα παιδικά βιβλία Ελλήνων συγγραφέων οι μαύροι χαρακτήρες είναι λιγότεροι από 1%.

Για τον Χουάν Κάρλος Ονέτι, μια ευκαιρία να τον γνωρίσουμε.

Μία από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες της σύγχρονης λογοτεχνίας βρέθηκε στη Μάνη για ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής και συζήτησε με την Αμάντα Μιχαλοπούλου περί ζωής και βιβλίων.