ΒΙΒΛΙΑ

Για τον κόσμο του παιδικού βιβλίου, η Μαρίζα Ντεκάστρο δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι καταξιωμένη και βραβευμένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων, το έργο της και η συνεισφορά της στην εκπαίδευση και την παιδαγωγική έχουν ξεπεράσει τα στενά ελληνικά σύνορα.

O Αμερικανός Ted Chiang (Tεντ Σιάνγκ) είναι ένας αργός συγγραφέας. «Κανείς δεν θα ήθελε περισσότερο από εμένα να γράφει γρηγορότερα.

Ανάμεσα στο συγγραφικό έργο της βραβευμένης με Πούλιτζερ το 1965 Τεξανής δημοσιογράφου Κάθριν Αν Πόρτερ (1890-1980), που αποτελείται από συλλογές διηγημάτων και δοκιμίων, ξεχωρίζει το ένα και μοναδικό μυθιστόρημά της.

Δύο ελληνικού ενδιαφέροντος αποσπάσματα από το βιβλίο για το μεγαλείο της Βενετίας που θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες.

Να ανοίξουν τα βιβλιοπωλεία, όπως είναι εσχάτως ο καημός πολλών και πρωτίστως των… βιβλιοφάγων του ΣΥΡΙΖΑ; Να ανοίξουν. Eτσι κι αλλιώς, όπως λέει και ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, ανοιχτά ή κλειστά, για τον πολύ κόσμο, το ίδιο κάνει.

«Εγραψε γι’ αυτό το βιβλίο η Κοτζιά στην “Καθημερινή”». Ακουγα από νέος αυτή την κουβέντα, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’90.

Η επικείμενη συμπλήρωση 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης προσφέρει αφορμή για τη συνολική επισκόπηση της πορείας του ελληνικού κράτους μέχρι τις μέρες μας.

Μια εξαιρετική προσέγγιση των ομάδων πληθυσμού που βιώνουν ακραίες καταστάσεις κοινωνικού αποκλεισμού (Κ)

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥΤάισέ μεεκδ. Μεταίχμιο, σελ. 244 Η πείνα για την οποία μιλάει η Μαριαλένα Σπυροπούλου είναι πόνος στα σπλάχνα. Μια πείνα που θερίζει τα σωθικά. Η ηρωίδα είναι μια βουλιμική της ζωής. Θέλει να δοκιμάσει τα πάντα, να γευτεί κάθε πιθανότητα, να θηλάσει κάθε ρώγα της ζωής. Οταν ο σύντροφός της τη ζητάει σε γάμο, νιώθει […]

Αν ήταν άνθρωπος, θα μετρούσε 93 χρόνια ζωής και ίσως περίμενε το τέλος με ικανοποίηση, έχοντας αντιμετωπίσει κρίσεις, συρράξεις και ό,τι άλλο συμβαίνει σε έναν αιώνα.

Πενήντα πέντε με εξήντα χιλιάδες ενήλικοι αλλά και είκοσι πέντε με τριάντα χιλιάδες παιδιά βρέθηκαν στο τέλος του Εμφυλίου στην άλλη πλευρά των συνόρων, στην «υπερορία» όπως την αποκαλούσαν οι κομμουνιστές, στο «σιδηρούν παραπέτασμα» όπως το ονόμασε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ.

Πόσο ρεαλιστικό είναι να θεωρούμε ιερά και απαραβίαστα τα σύνορα στα Βαλκάνια; Απειλούνται τα σύνορά μας;