ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ

Στην πρώτη της λογοτεχνική εμφάνιση η Μάρω Κακαβέλα θέτει το ζήτημα της καταγωγής, της ρίζας, της εκ γενετής και της επίκτητης διάπλασης.

Μία νέα έκδοση υπό τον τίτλο «Ο δρόμος προς το Μακόντο» ρίχνει φως στις δοκιμές του σπουδαίου Κολομβιανού πριν το magnum opus του.

Μία πολύ προσεγμένη νέα έκδοση με την αλληλογραφία ανάμεσα στον Αλμπέρτο Μοράβια και την Έλσα Μοράντε.

Πρωτοδιάβασα το έργο που ο Πεσσόα (1888-1935) μας χάρισε ως ποίημα του «Αλβαρο ντε Κάμπος», δηλαδή ενός από τα πολλά επινοημένα πρόσωπα, γνωστά ως «ετερώνυμα» του διάσημου ποιητή, στο τεύχος 11 της «Ποίησης» (1998).

Για τον Κριστιάν Μπομπέν και το διήγημα «Ο σχοινοβάτης» που μας μεταφέρει σε ένα παράξενο και εκκεντρικό σύμπαν.

Δεν έχουμε πολλούς συγγραφείς με σταθερή λογοτεχνική ποιότητα σε όλο τους το έργο.

«Ο εγκέφαλός σου είναι ένας αγριότοπος, ένα νεαντερτάλειο σφαγείο, ένα φίνο μακελαριό, ένας σπλάτερ ιδεώνας».

«Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε» του Άντονι Ντορ, ίσως το πιο σημαντικό βιβλίο μυθοπλασίας για τα χρόνια του πολέμου που έχει γραφτεί στον 21ο αιώνα.

Eνας τόπος άγριος και οδυνηρός, κάπου στην ενδοχώρα της Κρήτης, συντρίβει τον αφηγητή του μυθιστορήματος του Γιάννη Νικολούδη (Ηράκλειο, 1987).

Τον Ιανουάριο του 1999, πιάνει δουλειά στην εφημερίδα «Εφήμερος» ο εικοσάχρονος Λεωνίδας Δρακόμαλλος.

Για τη νέα ζωή του Θαυμαστού καινούργιου κόσμου.

Μερικές σκέψεις για το φετινό Φεστιβάλ Βιβλίου.