ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Η ομοιομορφία όχι τόσο στο ντύσιμο όσο στη στάση και την κίνηση του σώματος, στην εκφορά του λόγου και πρωτίστως στο βλέμμα πρέπει να είναι ένα από τα χειρότερα «επιτεύγματα» των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Και του χρόνου τα ίδια θα έχουμε: «Αποκαλύψεις», ηθικούς πανικούς, καταγγελίες περί προδοσίας, απαιτήσεις λιθοβολισμού… Για να μη χαθεί το έθιμο.

Αυτή η Αθήνα μας. Αυτές οι πόλεις και τα χωριά μας. Ο,τι τα κάνουμε. Λερά. Με τις παράνομες χωματερές στην είσοδο. Και με οικολογική συνείδηση λίγο πάνω από το μηδέν…

Μέσα σε δυο–τρία χρόνια προστέθηκε μια ντουζίνα άδεια ονόματα–κόμματα στην κονιορτοποιημένη πολιτική γεωγραφία.

Αρκεί μια συνέντευξη Τύπου για να ιδρυθεί κόμμα; Και πόσο νεωτεροποιό είναι κάτι που εμφανίζεται με τον πεπαλαιωμένο τρόπο;

Ωραία δουλειά. Ξεκούραστη. Αλλά και με το κύρος της. Το γόητρό της. «Νά, ξέρεις, ανέλαβα να συντονίζω όλες τις οργανώσεις προσφοράς, ανιδιοτέλειας και αλληλεγγύης», απαντάς όταν σε ρωτούν σε κάποια συνάθροιση ποια η δουλειά σου.

Ο Γιάννης την πατρίδα που βρήκε δεν την αποκήρυξε όταν πήγε στην Αμερική, να δει το όνειρό του να παίρνει μορφή πάνω στο παρκέ.

Ξέρουμε ότι κάθε ποιητής σχηματίζει τον κόσμο του με τον δικό του τρόπο και δίνει τον δικό του ορισμό στην ποίηση. Αλλά εμείς διατηρούμε το πλεονέκτημα του αναγνώστη, που μπορεί να γευτεί και να γνωρίσει όλους αυτούς τους κόσμους.

Συσπείρωση. Σύμπραξη. Συμπαράταξη. Συνάντηση. Συνεργασία. Συμπόρευση. Συμμαχία. Συγκρότηση. Ο καθένας και η λέξη του–δέλεαρ.

Σαν παρωδία επαναλαμβάνεται η ιστορία. Αλλά και στην πιο θλιβερή παρωδία υπάρχουν στοιχεία πνευματικής τραγωδίας.