ΖΑΓΟΡΟΧΩΡΙΑ

Οι βουτιές εδώ ξυπνούν το σώμα, οι πεζοπορίες γίνονται σε δάση αδιαπέραστα από το φως του ήλιου τα σπορ στη φύση ανεβάζουν την αδρεναλίνη. Αυτό είναι το καλοκαίρι στην Πίνδο.

Όποια ταχύτητα κι αν έχετε αναπτύξει ανεβαίνοντας την Ιόνια Οδό, που πλέον συνδέει την Αθήνα με τα Ιωάννινα σε μόλις τέσσερις ώρες, φτάνοντας στο Ζαγόρι, θα μπείτε σε μια εντελώς διαφορετική σχέση με την ταχύτητα και με την εμπειρία της διαδρομής.

Φωτογενές, με εύκολη πρόσβαση από τον κεντρικό δρόμο των Ασπραγγέλων, με πέτρινα ζαγορίτικα αρχοντικά και καλντερίμια με ομαλές κλίσεις, σε αντίθεση με τα περισσότερα Ζαγοροχώρια, που κάνουν την περιήγηση πιο εύκολη.

Χωριά σκαρφαλωμένα σε απόκρημνες πλαγιές, ένας τόπος «δύσκολος», αλλά καθηλωτικός, και ένα φημισμένο στα πέρατα του κόσμου φαράγγι. Από την Αρίστη έως τη Βίτσα, το Κουκούλι, το Μονοδένδρι και το Καπέσοβο, η περιήγηση σε αυτό το τραχύ κομμάτι της ηπειρώτικης γης είναι εμπειρία ζωής.
 

Βουτιές σε κρυστάλλινα νερά, πεζοπορία και αναρρίχηση σε ψηλές κορυφές, ράφτινγκ, ιππασία αλλά και φανταστικό φαγητό σε έναν απροσδόκητα ωραίο αυγουστιάτικο προορισμό.

Είναι από τους τόπους όπου θέλεις (και αξίζει τον κόπο) να έρχεσαι και να ξανάρχεσαι, κάθε εποχή του χρόνου. Σαράντα και πλέον πανέμορφα πετρόχτιστα χωριά στην ορεινή και δυσπρόσιτη Ηπειρο, με λίγους, επίμονους και αυθεντικά φιλόξενους οικοδεσπότες. Στο οδοιπορικό που ακολουθεί σας ξανασυστήνουμε το Κεντρικό και το Δυτικό Ζαγόρι.
 

Ανεβαίνοντας τον ανηφορικό δρόμο προς το Καπέσοβο, δεξιά οι ομοιόμορφοι πρόποδες του Στούρου, με την τριγωνική μορφή, θυμίζουν ανθρώπινα δάχτυλα, σαν ο Θεός να έχει αφήσει το αποτύπωμα της παλάμης του. Κοιτώντας αυτήν τη φυσική ζωγραφιά, ο επισκέπτης καταλαβαίνει αμέσως πώς έχει σμιλευτεί η ηπειρώτικη ψυχή. Απότομοι βράχοι, απόκρημνες κορυφές, τοξωτά γεφύρια, πέτρινα σπίτια, τζάκια […]