Ένας μαγικός μήνας, γεμάτος γκολ και θέαμα, σε μια διοργάνωση που αντάμειψε και με το παραπάνω τους ποδοσφαιρόφιλους σε όλο τον πλανήτη, φτάνει στο τέλος του τα μεσάνυχτα της Κυριακής.
Το Μουντιάλ της Βραζιλίας, ένα από τα πιο χορταστικά των τελευταίων ετών, από πλευράς θεάματος και όχι μόνο, ρίχνει την αυλαία του, ωστόσο η μεγαλύτερη στιγμή του είναι αυτή που θα καθηλώσει δισεκατομμύρια φίλους του αθλήματος σε όλο τον πλανήτη: ο μεγάλος τελικός.
Από την πρώτη στέψη της Ουρουγουάης το 1930 και το κλάμα του 17χρονου Πελέ το 1958, μέχρι την ηγετική εμφάνιση του Μαραντόνα το 1986 και την αποβολή του Ζιντάν είκοσι χρόνια αργότερα, τα ενενήντα (και ενίοτε περισσότερα) λεπτά των τελικών αποτελούν την κορύφωση του ταξιδιού της «στρογγυλής θέας», το πιο καθηλωτικό αθλητικό γεγονός στον κόσμο.
Με την Ισπανία αποκλεισμένη εδώ και εβδομάδες, το μόνο σίγουρο είναι το χρυσό αγαλματάκι θα αλλάξει χέρια και αυτό που απομένει να μάθουμε, είναι το ποιος θα γίνει ο επόμενος κάτοχός του.
Θα γίνει η σαρωτική Γερμανία η πρώτη ευρωπαϊκή εθνική ομάδα που κερδίζει το στέμμα σε λατινοαμερικάνικο έδαφος ή ο Λιονέλ Μέσι και η παρέα του θα δώσουν σάρκα και οστά στο όνειρο κάθε Αργεντινού, σηκώνοντας το τρόπαιο μέσα στο «Μαρακανά», τον ποδοσφαιρικό ναό της μισητής αντιπάλου Βραζιλίας;
Το ποδόσφαιρο δεν βαφτίστηκε τυχαία «βασιλιάς» των σπορ. Είναι το πιο «δημοκρατικό» άθλημα, δίνοντας σε όλους, ανεξάρτητα από σωματική διάπλαση, κοινωνική τάξη και εθνικότητα, ίσες ευκαιρίες μέσα τις τέσσερις γραμμές του. Γι αυτό άλλωστε είναι και το λαοφιλέστερο όλων, κερδίζοντας με το πέρασμα των χρόνων, όλο και περισσότερους «πιστούς».
Το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου την Δευτέρα θα έχει άλλο κάτοχο, ωστόσο αυτό που δεν θα αλλάξει, είναι η προσμονή για τον επόμενο μαγικό καλοκαιρινό μήνα, σε τέσσερα χρόνια από σήμερα, στα γήπεδα της Ρωσίας…
