Τα πρωτοσέλιδα μιλούσαν ξανά για τις προκλήσεις του Ερντογάν. Αλλά στις πίσω σελίδες, τις αθλητικές, μια φωτογραφία έδειχνε έναν ποδοσφαιριστή τυλιγμένο με την ελληνική σημαία σε ένα γήπεδο στην Τουρκία. «Τρελός είναι;». Όχι ήταν ο Τάσος Μπακασέτας ο αρχηγός της Εθνικής Ελλάδος, παίχτης της Τράμπζονσπορ. Με τα γκολ του, η τουρκική ομάδα πήρε το πρωτάθλημα μετά από σχεδόν 4 δεκαετίες. «Το διαμάντι του Εύξεινου Πόντου» πανηγύριζαν οι εφημερίδες στην γείτονα.
Όταν τον αναζήτησα έκανε διακοπές στην νότια Ελλάδα. Του άρεσε όμως η ιδέα να μιλήσουμε για την τρέλα των γκολ και μετά από λίγες μέρες όταν βρέθηκε στην Αθήνα, συναντηθήκαμε.
- Πότε έπιασες για πρώτη φορά μπάλα;
Απ’ όταν άρχισα να περπατάω ήμουνα συνέχεια με μία μπάλα στα πόδια.
- Νεμέα;
Το χωριό μου λέγεται Πετρί. Απ’ τη Νεμέα δέκα λεπτά.
- Αν έβγαζες ένα κρασί με το όνομά σου, θα γινόταν χαμός.
Δεν μου πολυαρέσει εμένα το κρασί. Με νυστάζει. Καλή ιδέα πάντως.
- Γιατί κάποιοι σε φωνάζουν «κλειδαρά»…
Αυτό μου το βγάλανε στην Τουρκία. Επειδή «ξεκλείδωνα» τις άμυνες και στα πρώτα τρία παιχνίδια έβαλα τρία γκολ.
- Αυτό το «τρία στα τρία» το έχεις πάντως. Όχι μόνο στην Τραπεζούντα, αλλά και στην Εθνική Ελλάδος. Τρία παιχνίδια, τρία γκολ.
Εντάξει, είναι κάποιες φορές που είσαι σε καλή κατάσταση. Αλλά όλα έχουν να κάνουν με το μυαλό, με το πώς σκέφτεσαι.
- Το παιδικό σου όνειρο ποιο ήταν;
Στο νηπιαγωγείο ήθελα να γίνω ζωγράφος. Δεν τα πολυκατάφερνα. Και μετά απ’ το δημοτικό ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής.
- Είσαι κάποια ομάδα;
Ναι, αλλά δεν μ’ αρέσει να το λέω δημόσια.
- Άμα δεν το πούμε πουθενά;
[γέλια]
- Μέχρι που φτάνει η υποστήριξη της ομάδας σου;
Δεν ήμουνα ποτέ οπαδός. Φίλαθλος ναι.
- Σε έναν από τους τελευταίους αγώνες που είχα πάει, κάποιοι δίπλα μου, 90 λεπτά βρίζανε τη μάνα ενός αντιπάλου… είτε βάζαμε γκολ, είτε τρώγαμε γκολ.
Ναι. Δυστυχώς στην Ελλάδα πάμε στο γήπεδο για να βγάλουμε τα σπασμένα της εβδομάδας. Είναι θλιβερό…
- Οι φίλαθλοι στην Τουρκία είναι πιο δίκαιοι από τους δικούς μας;
Το ίδιο είναι. Όταν κάτι πάει άσχημα αυτοί που φταίνε είναι οι Τούρκοι παίχτες. Όπως και εδώ. Με το που πάει κάτι στραβά, αυτοί που την πληρώνουν είναι οι Έλληνες παίχτες.
- Ξαφνιάστηκα όταν έμαθα ότι στην κατάκτηση του πρωταθλήματος στην Τουρκία, χόρεψες ζεϊμπέκικο κρατώντας την ελληνική σημαία.
Μας είχανε πει «επιλέξτε ένα τραγούδι». Στην φέστα του πρωταθλήματος φωνάζουν ένα-ένα τα ονόματα, βάζουν το τραγούδι σου, ανεβαίνεις πάνω και όταν ανέβουν όλοι σηκώνουμε το κύπελλο του πρωταθλήματος…
- Και εσύ διάλεξες το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας…
Ναι. Μου λέει ο Σιώπης «εγώ θα βάλω το συρτάκι του Ζορμπά, δεν μπαίνεις εσύ με το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας;». Το μόνο που με άγχωνε ήταν ότι δεν είχα χορέψει ποτέ ζεϊμπέκικο νηφάλιος.
[γέλιο]
- Πόσος κόσμος στις εξέδρες;
45 χιλιάδες.
- Και βγαίνεις τυλιγμένος με την ελληνική σημαία με τους Τούρκους να ζητωκραυγάζουν και να χειροκροτούν;
Ναι. Και τώρα που το λέω ανατριχιάζω. Ήταν κάτι φοβερό. Δεν έχω αντιμετωπίσει όμως κάποιο πρόβλημα στην Τουρκία. Ίσα-ίσα που η ομάδα είναι πολύ καλή απέναντί μας. Όμως κι εμείς σεβόμαστε την ομάδα και την χώρα που μας φιλοξενεί.
- Πιστεύεις ότι θα μπορούσε να συμβεί το ίδιο και σε ένα ελληνικό γήπεδο; Στη φιέστα του πρωταθλήματος να βγει ένας παίχτης τυλιγμένος με την τουρκική σημαία;
Θα ‘θελα να δω τον κόσμο να τον χειροκροτεί. Γιατί ο αθλητισμός ενώνει, δεν είναι για να ξεχωρίζει τους ανθρώπους.
- Τι θέλεις να πεις στους πιτσιρικάδες που κρεμάνε τη φωτογραφία σου στο δωμάτιο τους;
Ένας είναι ο νόμος. Δεν τα παρατάς ποτέ. Πρέπει να δουλέψεις πολύ για να καταφέρεις τα όνειρα σου. Και να βελτιώνεσαι και σαν άνθρωπος και σαν ποδοσφαιριστής. Αυτό θα κάνει τη διαφορά.
- Πώς βελτιώνεται κάποιος;
Ε ψάχνεται, διαβάζει βιβλία, ακούει ανθρώπους που τον «ξεκλειδώνουν»…
- Εκτός ποδοσφαίρου υπάρχει κάποια προσωπικότητα που θαυμάζεις…
Ο κύριος Τσαφούλιας. Έχω παρακολουθήσει συνεντεύξεις του και κάποια podcast και θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω και από κοντά. Λέει πράγματα απλά αλλά είναι τόσο to the point που μου κάνει τρομερή εντύπωση.
- Και εσύ απλό ποδόσφαιρο παίζεις.
Απλό ναι.
- Κάποιος έχει πει «το ποδόσφαιρο είναι κάτι πολύ απλό». «Το να παίζεις όμως απλό ποδόσφαιρο είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο».
Ο Γιόχαν Κρόιφ το έχει πει.
- Που έχει φτάσει η μετοχή σου τώρα;
Η ρήτρα που έχω είναι 12 εκατομμύρια. Δηλαδή αν δώσει μια ομάδα 12 δε θα ρωτήσει καν την ομάδα μου και εφόσον πω εγώ το «ναι», πηγαίνω κατευθείαν.
- Πόσα καλά χρόνια έχεις ακόμα; 5;
5, 4 ναι εκεί. Αυτές οι χρονιές είναι οι καλύτερες γιατί έχεις ωριμάσει. Ξέρεις τι χρειάζεται.
- Και μετά τι; Προπονητής; Ή σε ένα αγροτόσπιτο στη Νεμέα με μία γυναίκα, δύο παιδιά και ένα σκύλο.
Έχω φανταστεί ένα μαγαζί στυλ εστιατόριο… να έχω επαφή με τον κόσμο. Στην Αθήνα. Με γυναίκα, με 3 παιδιά, να είμαι ευτυχισμένος και γεμάτος. Να μην έχω απωθημένα. Να μην φορτώνω τα κόμπλεξ μου στα παιδιά μου.
- Γεμάτος από τρόπαια;
Και τα τρόπαια ωραία είναι. Αλλά και τα 2 που έχω κερδίσει είναι πολύ μεγάλα. Πρωτάθλημα με την ΑΕΚ μετά από 24 χρόνια και πρωτάθλημα με την Τράμπζονσπορ μετά από 38.
- Η επιτυχία είναι και θέμα τύχης; Θα μπορούσες δηλαδή να ‘χες ακολουθήσει την καταστροφική πορεία του Πανιώνιου;
Δεν πιστεύω καθόλου στην τύχη. Ότι θα έρθουν κάποιες κακές στιγμές, θα έρθουν. Αλλά πάλι εσύ είσαι υπεύθυνος να τις ξεπεράσεις, να μείνει το μυαλό σου δυνατό και να τα καταφέρεις. Και με εκνευρίζει, όταν βλέπω ποδοσφαιριστές, να μιλάνε για «τύχη».
- Εσύ λες ότι όλα είναι στα χέρια μας.
Εννοείται. Εντάξει εκτός του 40% των ταξιτζήδων που στάθηκαν άτυχοι γιατί δεν παίξαν μπάλα…
(γέλια)
- Περνάτε καλά στα αποδυτήρια της Εθνικής ομάδας.
Περνάμε τέλεια. Είναι μία φουρνιά με πολύ καλά παιδιά. Δεν υπάρχει έπαρση, δεν υπάρχει «εγώ». Όλοι θέλουμε να πάει καλά η Εθνική γιατί είναι πάρα πολλά χρόνια που η ομάδα μας δεν συμμετείχε σε μία μεγάλη διοργάνωση.
- Η Εθνική ομάδα είναι 51% παίχτες, 49% προπονητής;
Στις Εθνικές ομάδες ο προπονητής δεν θεωρώ ότι παίζει τον ίδιο ρόλο που παίζει σε μία ομάδα.
- Στις Εθνικές όμως είναι καθοριστικό ποιους φωνάζει…
Είναι καθοριστικό. Βέβαια έχει τους καλύτερους παίχτες από τη χώρα που εκπροσωπεί. Κι αυτό είναι ένα αβαντάζ. Όμως έχει λιγότερο χρόνο. Σε δυο-τρεις μέρες πρέπει να επιλέξει τους παίχτες, το σύστημα, την τακτική.
- Εντεκάρι!
Το παντρεύτηκα, τελείωσε. Δεν νομίζω να τ’ αλλάξω ποτέ.
- Κι ο Ντέμης εντεκάρι δεν ήταν στην Εθνική;
Ναι. Τον Ντέμη τον θαυμάζω. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι συνέχεια στα τοπ και κάθε χρόνο να σκοράρεις τέτοια γκολ. Είχε και μια άλλη κουλτούρα. Δηλαδή αυτό που είχε κάνει και σήκωσε το χέρι του και είχε πει «δεν μετράει το γκολ, γιατί ήταν χέρι», αυτό ήταν διαφήμιση του ποδοσφαίρου.
- Δεν είμαστε λοιπόν με τον Μαραντόνα που είχε πει «το χέρι του Θεού».
Τώρα… με χτυπάς.
- Έβαλε γκολ με το χέρι.
Ναι αλλά ήταν ο κορυφαίος όλων των εποχών. Βέβαια μετά τα χάλασε με την εξωγηπεδική του ζωή. Δεν ήταν πρότυπο για τα παιδιά… Αλλά ήταν ο κορυφαίος. Οπότε έχω ενδοιασμό να τον καταδικάσω.
- Για πες μου λοιπόν τους κορυφαίους των κορυφαίων.
Μαραντόνα και μετά βάζω στην ίδια κατηγορία τον Μέσι και τον Ρονάλντο. Ο Μέσι είναι από άλλον πλανήτη, είναι κάτι διαστημικό. Όμως δεν μπορώ να μη δω την τόση πολλή δουλειά και τη βελτίωση του Ρονάλντο. Και ο Ροναλντίνιο είναι κορυφαίος και χαιρόταν αυτό που έκανε. Πάντα ήταν με το χαμόγελο… Ο πρωταθλητισμός όμως έχει πολλές θυσίες και πολλά «πρέπει» και αυτός επέλεξε να ευχαριστηθεί τη ζωή του.
Παπούτσι που σκοράρει δεν το αλλάζεις μέχρι να σαπίσει – όσο αντέξει
Ένας πιτσιρικάς στην Σεβαστουπόλεως έχει μείνει με ανοιχτό το στόμα. «Αυτός είναι;» με ρωτάει, γιατί σε εκείνον δεν τολμά να μιλήσει καν. «Ναι αυτός είναι». Και το βάζει στα πόδια, να πάει να πει στους φίλους του, ότι ο αρχηγός της Εθνικής είναι εδώ, σε ένα στενό στους Αμπελόκηπους. Κάποιες κοπέλες πιο θαρραλέες του ζητάνε σέλφι. Ο Τάσος χαμογελάει, τις πλησιάζει, αλλά συνεχίζει να κοιτάει χαμηλά. Όπως ταιριάζει σε έναν γκολτζή παλιάς κοπής. Πριν εφευρεθούν οι πόζες στο Instagram.
- Για πες μου για το πρόγραμμα του πρωταθλητή.
Ξύπνημα εννιά, γιατί έντεκα έχει προπόνηση. Αυγά, καμιά φορά βρώμη με φρούτα ή φυστικοβούτυρο. Θα κάνω ένα ζέσταμα να ενεργοποιηθούν οι μύες. Μετά προπόνηση, μία-μιάμιση ώρα. Ύστερα βάρη, μόνος μου. Μετά ή κάνω μασάζ ή μπαίνω στο κρύο νερό.
- Όχι αλκοόλ
Ε, άμα θέλω να πιώ μία φορά με τους φίλους μου…
- Προφανώς όχι καπνός
Καπνός όχι. Είμαι πολύ κατά.
- Αυτό που λέγανε παλιά, «όχι σεξ πριν τον αγώνα»;
Προσωπικά δύο μέρες πριν τον αγώνα δεν κάνω. Γιατί εκεί που μπορεί να έχεις πολύ καλό ρυθμό ενενήντα λεπτά, αν κάνεις σεξ πριν το παιχνίδι, θα πας μέχρι το ογδόντα.
- Μαζεύεις αυτοκίνητα και χρυσά ρολόγια όπως κάνουν οι μεγάλοι παίχτες;
Με τα αυτοκίνητα δεν ήμουν ποτέ φαν. Ούτε τα ρολόγια με τρελαίνουν. Έχω ένα ρολόι, άντε να πάρω άλλο ένα… Μόνο με τα ποδοσφαιρικά παπούτσια έχω τρέλα. Μικρός ήξερα κάθε ποδοσφαιριστής τι παπούτσια φορούσε. Αλλά δεν μπορούσα να ζητήσω από τους γονείς μου να μου πάρουν παπούτσια που έκαναν 250 ευρώ.
- Και πως αποφασίζεις πριν από κάθε αγώνα ποια παπούτσια θα φορέσεις;
Παπούτσι που σκοράρει δεν αλλάζει!
- Δηλαδή στους 3 αγώνες της Εθνικής ήταν τα ίδια παπούτσια;
Εννοείται. Δεν αλλάζουν αυτά τα παπούτσια μέχρι να σαπίσουν. Είναι και λευκά και πάνε πολύ με την εμφάνιση. Όσο αντέξουν.
- Για πες μου για τα γκολ
Είναι κάτι τρελό. Μπορεί να χάσεις το μυαλό σου, να μην καταλαβαίνεις τι γίνεται.
- Πόσο ψηλά θα φτάσει αυτή η Εθνική;
Από εμάς εξαρτάται γιατί τώρα είμαστε πιο έτοιμοι από ποτέ.
Ακούστε το podcast εδώ
