Ενας άνθρωπος έχει δικαίωμα να επιλέξει τη βρώση ενός ζώου αλλά ένα ζώο δεν έχει δικαίωμα να επιλέξει να μη γίνει φαγητό; Τα παϊδάκια, οι φτερούγες, ο κιμάς, τα λουκάνικα και το ζαμπόν δεν είναι μόνο φαγητό, υπήρξαν συναισθανόμενα όντα που πόνεσαν, που φοβήθηκαν και που –σε συνθήκες ιδίως βιομηχανικής κτηνοτροφίας– βασανίστηκαν μέχρι να φτάσουν στο πιάτο σερβιρίσματος. Γίνονται νόστιμα και αγαπημένα γεύματα αλλά κανένα ζώο δεν ήθελε να γεννηθεί, να περάσει τη μικρή ζωή του σε ένα κλουβί και να σφαγιαστεί για να γίνει γεύμα.
Παρά τις διάφορες αντιλήψεις που επικρατούσαν κυρίως στο παρελθόν, όπως ότι τα ζώα μας τα έδωσε ο Θεός για να τα τρώμε, να τα χρησιμοποιούμε και να μας υπηρετούν, είναι προφανές ότι τα παραγωγικά ζώα –τα οποία λογίζονται περισσότερο για αντικείμενα παρά για ζώα– διαθέτουν εγκέφαλο. Με αποτέλεσμα να νιώθουν τον πόνο, τον φόβο και να αντιδρούν ανάλογα. Εχει αποδειχθεί ότι οι άνθρωποι μοιράζονται επτά βασικά συναισθήματα μαζί τους, που αντανακλώνται μέσω μιας ποικιλίας νευροδυναμικών συστημάτων σωματικής συναισθηματικής δράσης: ο φόβος, η οργή, ο πανικός, το παιχνίδι, η αναζήτηση, η λαγνεία και η φροντίδα. Μάλιστα η ύπαρξη και η φύση των συναισθημάτων στα ζώα πιστεύεται ότι συσχετίζονται με εκείνα των ανθρώπων και ότι έχουν εξελιχθεί από τους ίδιους μηχανισμούς. Σημειωτέον ότι ο πόνος, ο φόβος και η αηδία είναι μέρος του μηχανισμού επιβίωσης των θηλαστικών που διαμορφώθηκε έπειτα από δεκάδες εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης.
Οι αριθμοί δείχνουν όμως ότι η εξέλιξη έχει περιοριστεί και δεν έχει φτάσει και στη διατροφή μας. Υπολογίζεται ότι καθημερινά σφάζονται παγκοσμίως περισσότερα από 200 εκατ. ζώα που εκτρέφονται προκειμένου να γίνουν φαγητό. Αν συμπεριληφθούν τα άγρια ζώα και τα εκτρεφόμενα ψάρια, εκτιμάται ότι καθημερινά σκοτώνονται περίπου 3 δισ. ζώα. Με πρόχειρους υπολογισμούς κατά τη διάρκεια της ζωής του ένας Αμερικανός πολίτης θα έχει καταναλώσει 13.800 ζώα. Αν απλώς αποφασίσει να σταματήσει να τρώει κρέας τότε αυτομάτως θα σώσει περισσότερα από 371 ζώα ετησίως. Δηλαδή αν ένας άνθρωπος δεν τρώει κρέας σώζει τουλάχιστον ένα ζώο ημερησίως.
Κι ενώ τα ζώα αυτά μετριούνται με αριθμούς και με το κιλό, πλησιάζει όλο και πιο κοντά η δυσάρεστη στιγμή της συνειδητοποίησης, ότι το φαγητό μας έχει πρόσωπο, ότι δεν είναι απλώς ένα κομμάτι κρέας αλλά ότι πριν ήταν ένα πλάσμα με αισθήματα. Κι αυτό λαμβάνει χώρα την ίδια ώρα που οι δικαιολογίες τελειώνουν καθώς όλο και περισσότερες μελέτες αποδεικνύουν ότι το κρέας τον 21ο αιώνα δεν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της διατροφής του ανθρώπου. Οπως συνηθίζουν να λένε οι χορτοφάγοι: «Αν τα σφαγεία ήταν γυάλινα, κανείς δεν θα έτρωγε κρέας».
