Πυροβολισμοί ακούστηκαν αργά προχθές το βράδυ κοντά στην Αλτεστράσε, ένα δρόμο με επιβλητικά σπίτια στο χρώμα της ώχρας και κήπους, κατά μήκος του Γκρίνεβλαντ, του μεγάλου δάσους στη δυτική πλευρά του Βερολίνου. Ηταν αδύνατον να αντιμετωπισθούν αλλιώς οι εισβολείς, τα αγριογούρουνα. Δεν είναι ο συνήθης τρόπος χειρισμού των οχλήσεων στην πόλη, που παραδοσιακά έχει χαμηλή εγκληματικότητα, αλλά οι άνθρωποι, των οποίων το γρασίδι και οι κήποι καταστρέφονται, προμηθεύτηκαν τα κινητά τηλέφωνα των ειδικά εκπαιδευμένων εξολοθρευτών, που είναι διαθέσιμοι κάθε φορά που απειλούνται οι περιουσίες τους. Οταν έφτασαν τις πρώτες πρωινές ώρες, επέβαλαν την εσχάτη των ποινών σε ορισμένα αγριογούρουνα των οποίων ο αριθμός και οι επιδρομές έχουν σημειώσει μια ανησυχητική αύξηση εσχάτως. «Οι συνθήκες για τα αγριογούρουνα είναι ιδανικές στο Βερολίνο», εξήγησε ο Μαρκ Φανούς, εκπρόσωπος της Δασικής Υπηρεσίας του Βερολίνου, ξεναγώντας έναν επισκέπτη στις περιοχές, που έχει πληγεί περισσότερο από την εξάπλωση των τρομαγμένων, ταχύτατων και συνήθως πεινασμένων άγριων ζώων, που μπορούν να φτάσουν τα 150 κιλά και να βρεθούν μέχρι και ένα μίλι από το Κουρφέρστενταμ, μία από τις πλέον κομψές λεωφόρους της Ευρώπης. Οι λόγοι που τόσοι πολλοί αγριόχοιροι έχουν εγκατασταθεί στα πολυάριθμα πάρκα και τις δασικές εκτάσεις της γερμανικής πρωτεύουσας είναι πολλοί, με βασικότερο το γεγονός ότι τα περισσότερα δέντρα στο Γκρίνεβαλντ είναι βελανιδιές και τα βελανίδια είναι η αγαπημένη τροφή των συγκεκριμένων ζώων.
Επιπλέον, η πτώση του Τείχους πριν από 14 χρόνια εξαφάνισε το βασικό φυσικό όριο μεταξύ του Βερολίνου και της περιμετρικής εξοχής, με αποτέλεσμα να μεταναστεύσουν στην πόλη πολλά αγριογούρουνα. «Αν δεν υπάρχει τροφή στο δάσος υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις γι’ αυτούς στην πόλη», τόνισε ο Φανούς, φέρνοντας ως παράδειγμα τη συλλογή σκουπιδιών ή την αναζήτηση σκουληκιών μέσα στους κήπους. «Κατέστρεψαν το γρασίδι, έφαγαν τους βολβούς από τις τουλίπες», διαμαρτυρήθηκε η Τράουτχεν Μίλερ, η οποία είχε νοικιάσει μια μικρή έκταση γης στο Γκρίνεβαλντ και πέρασε το καλοκαίρι καλλιεργώντας λουλούδια. «Βάλαμε καινούργιο φράχτη, αλλά ύστερα από δύο εβδομάδες επέστρεψαν», πρόσθεσε. H συνήθεια των αγριόχοιρων να αναζητούν υπογείως τις λιχουδιές τους είναι το βασικό πρόβλημα. «Δεν είναι επικίνδυνα ούτε μεταδίδουν ασθένειες, όπως π.χ. οι αλεπούδες», διευκρίνισε ο Φανούς. «Αλλά οι ζημιές είναι φρικτές, ποιος θα κληθεί να πληρώσει; Ουδείς, επειδή τα αγριογούρουνα δεν είναι κατοικίδια κάποιου, δεν ανήκουν σε κάποιον, δεν υπάρχει κυβερνητική υπηρεσία υπεύθυνη για τις καταστροφές τους», συμπλήρωσε.
Συχνά η εξουδετέρωση των αγριόχοιρων με τη δύναμη των όπλων πυροδοτεί διαμαρτυρίες. Πριν από μερικές εβδομάδες, οι εξολοθρευτές σκότωσαν πάνω από δέκα άγρια ζώα κοντά στην Κλεϊαλέε, μια φαρδιά λεωφόρο, που περνά μπροστά από το αμερικανικό προξενείο στο δυτικό τομέα της πόλης. Οταν οι εφημερίδες αποκάλυψαν τη σφαγή, εκατοντάδες Βερολινέζοι απευθύνθηκαν στη Δασική Υπηρεσία του Βερολίνου, αναρωτώμενοι αν υπάρχει άλλος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος, π.χ. την επαναπροώθησή τους στο δάσος, την προσθήκη αντισυλληπτικών ουσιών στις τροφές τους, οτιδήποτε τέλος πάντων, εκτός από τη βίαιη εξουδετέρωσή τους.
