Η είδηση κινήθηκε με αστραπιαία ταχύτητα: Ο Μαραντόνα πέθανε. Όλοι γνώριζαν ποιος είναι ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα κι ας είχε σταματήσει το ποδόσφαιρο εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες. Η είδηση του θανάτου του έγινε πρώτη είδηση παγκοσμίως. Τα social media ανά τη Γη γέμισαν με αναρτήσεις, το όνομα του άλλοτε αστέρα βρισκόταν στα χείλη του πλανήτη.
Είχε αδιανόητα μεγάλη επίδραση ως φιγούρα, μολονότι είχε σταματήσει επί χρόνια να χαρίζει μαγικές στιγμές στο χορτάρι. Ο Ντιέγκο είχε στοιχεία ροκ σταρ που είχαν χαραχθεί ανεξίτηλα στο θυμικό του κόσμου. Ναι, οι αντιδράσεις είχαν διαβάθμιση. Διότι αυτά που συνέβησαν στην Αργεντινή -και δη στο Μπουένος Άιρες- και στην Νάπολη, δύσκολα θα βρουν προηγούμενο.
Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν σαν να είχε πεθάνει κάποιος θρησκευτικός ηγέτης, σαν να είχε φύγει ένας πολύ αγαπητός πάπας. Στήθηκαν αυθόρμητες διαδηλώσεις, παρά τα περιοριστικά μέτρα λόγω της πανδημίας, στήθηκαν μικρά… εικονοστάσια με φωτογραφίες του Ντιέγκο και καντήλια να ανάβουν φωτίζοντας τη φιγούρα του ποδοσφαιρικού αυτού θεού, που προκάλεσε -όπως αποδείχθηκε και στο τέλος του- θρησκευτική λατρεία.
Στο Μπουένος Άιρες, πρωτεύουσα της χώρας του Αργεντινής, την εθνική ομάδα της οποίας οδήγησε στο υψηλότερο σκαλί του κόσμου το 1986, στήθηκε επιτόπια συγκέντρωση γύρω από τον Οβελίσκο. Οπαδοί με φανέλες της εθνικής, σημαίες και κασκόλ, τραγουδούσαν για τον μεγάλο Ντιέγκο, λες και είχε σηκώσει και πάλι κάποιο βαρύτιμο τρόπαιο.
Στο γήπεδο Μπομπονέρα της Μπόκα Τζούνιορς, έμειναν όλα τα φώτα σβηστά, με εξαίρεση το φως στη θέση που είχε ο Μαραντόνα στην εξέδρα των επισήμων.
Την επόμενη ημέρα, στην Casa Rosada τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα η σορός του Μαραντόνα. Κόσμος έβγαινε από το Προεδρικό Μέγαρο κλαίγοντας, θαρρείς πως είχε χάσει δικό του άνθρωπο. Στη χώρα από την πρώτη στιγμή κηρύχθηκε τριήμερο πένθος.
Η αγάπη των Αργεντινών για την Μπιανκοσελέστε είναι γνωστή και ο Ντιέγκο είχε επί χρόνια το ρόλο του ραψωδού: ύμνησε με τη στάση του την ομάδα, την έφερε στον κολοφώνα της δόξας της και προκάλεσε την αρχή της πτώσης όταν -στα 34 του τότε- βρέθηκε θετικός σε απαγορευμένες ουσίες στο Μουντιάλ της Αμερικής, το 1994.
Ο Μαραντόνα ήταν η περηφάνια των Αργεντινών, ήταν το κίνητρο για το ψυχικό ξέσπασμα μετά από χρόνια σκληρής χούντας και μιας στρατιωτικής ήττας στα Φόκλαντς. Ο Ντιέγκο, ειδικά με το «χέρι του Θεού» είχε πάρει πίσω το αίμα για έναν ολόκληρο λαό.
Δεν είναι τυχαία η λατρεία κι ο πόνος τώρα στο τέλος του. Ήταν ο Αργεντινός θεός και οι πιστοί του λύγισαν.
Large crowds gathered at the landmark Obelisk in central Buenos Aires to pay tribute to Argentine soccer great Diego Maradona, who died of a heart attack Wednesday at age 60. https://t.co/QvtR5idpZb pic.twitter.com/vKkDKHGhjq
— ABC News (@ABC) November 26, 2020
Νάπολη
Στιγμές θρήνου στα όρια του άσβεστου πάθους για έναν έρωτα που αρνείται να καταλήξει εκτυλίχθηκαν και στη Νάπολη, εκεί στον ιταλικό νότο, πλάι στο Βεζούβιο, όπου ο Μαραντόνα λατρεύτηκε σαν θεός, έχοντας πάρει από το χέρι το καμάρι της πόλης και βγάζοντας τη γλώσσα στον πλούσιο ιταλικό βορρά, της έφερε το πρώτο της πρωτάθλημα για τους Παρτενοπέι.
Ο Ντιέγκο, αυτός ο βραχύσωμος αρτίστας με το 10 στην πλάτη, ο ηγέτης που άφηνε την ψυχή του στο χορτάρι και ως ιδανικός αρχηγός ενέπνεε τους συμπαίκτες του, έγινε διαχρονικό αντικείμενο λατρείας για τους θερμόαιμους Ναπολιτάνους, που έσπευσαν να ανάψουν καντήλια για τον μεγάλο απόντα, την ώρα που πολλοί οπαδοί της Νάπολι συγκεντρώθηκαν αυθορμήτως έξω από το Σάο Πάολο -το οποίο αναμένεται να ονομαστεί γήπεδο Ντιέγκο Μαραντόνα- για να τραγουδήσουν και να κλάψουν για τον μεγάλο τους ηγέτη.
Καθόλου τυχαία, υπήρχαν έτοιμες σημαίες με τα χρώματα της ομάδας και τη μορφή του. Ο Μαραντόνα είχε γίνει σύμβολο της Νάπολι και η περηφάνια των φτωχών του νότου. Ο Ντιέγκο γι’ αυτούς ήταν κάτι παραπάνω από ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής. Ήταν μια ηρωική μορφή απέναντι στην αδικία, ήταν μια ζωντανή απόδειξη ότι όλα γίνονται, ήταν ο άνθρωπος τους. Θρηνούν για τον Μαραντόνα σαν να έχασαν μέλος της οικογένειας τους…
Και στην Αργεντινή και στην Νάπολη γνώριζαν για τα καταστροφικά πάθη του Ντιέγκο. Γνώριζαν για τις εξαρτήσεις, τις καταχρήσεις, τον κακό το δρόμο, αλλά και την προσπάθεια επιστροφής.
Γνώριζαν ότι ο Μαραντόνα ήταν ένας επίγειος θεός με ανθρώπινα πάθη, ένας ήρωας με χαρακτηριστικά αντι-προτύπου. Ήταν όμως ο άνθρωπος τους και -συνήθως- στα μέλη της οικογένειας σου συγχωρείς τα παραπτώματα…
‘Ciao Diego’: Naples weeps for Maradonahttps://t.co/KEntTApKVk
📸 Carlo Hermann #AFP pic.twitter.com/qvQjFlCwBh— AFP Photo (@AFPphoto) November 26, 2020
LIVE εικόνα από το Μπουένος Άιρες
