Σήμερα στις 7 το απόγευμα, ώρα Ελλάδος, μπαίνει τέλος σε μια περίοδο τεσσάρων ετών που θα μνημονεύεται στο μέλλον πιθανότατα ως η πλέον παράξενη και σύνθετη στην πολιτική ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν ως ο 46ος πρόεδρος της ισχυρότερης χώρας στον κόσμο τερματίζει την τετραετία του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, που δεν μοιάζει με καμία άλλη στην αμερικανική ιστορία.
Ενώ μάλιστα επρόκειτο να λύσει τα προβλήματα των… μη προνομιούχων της Αμερικής, τελικά φάνηκε αποστασιοποιημένος από τα πραγματικά προβλήματα του πληθυσμού και των μειονοτήτων, πετώντας ψηλά και πάνω από την πολυσυλλεκτική αμερικανική κοινωνία με τις ιδιαιτερότητες της.
Έχοντας πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την εικόνα του – κλασική η προτίμησή του στις κόκκινες γραβάτες – θα μείνει στην ιστορία ως ο πρόεδρος που λάτρεψε το… Τwitter, όσο κανείς άλλος.
Το βέβαιο είναι πάντως πως ακόμη και αν αποχωρεί ο κ. Τραμπ από τον Λευκό Οίκο, το πλήθος που εξέθρεψε ο τρόπος διοίκησης και ο λόγος του απερχόμενου Προέδρου παραμένει πονοκέφαλος όχι μόνο για τη νέα διακυβέρνηση αλλά και για την αμερικναική κοινωνία.
Η φιγούρα του αναμένεται τα χρόνια που έρχονται να παραμείνει κοντά μας ως σύμβολο μιας καρικατούρας πολιτικής που προσπάθησε να ανελιχθεί σε αυτό ακριβώς που απαξίωσε.
Η υποψία μάλιστα, σύμφωνα με τον αμερικανικό Τύπο, ότι μπορεί ο κ. Τραμπ να επιστρέψει ως υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2024 με δικό του κόμμα, βασιζόμενος στην ετερόκλητη βάση των 74 εκατομυρίων ψήφων που έλαβε στις 3 Νοεμβρίου, καθιστά πολύ ενδιαφέρουσα την επερχόμενη ψηφοφορία στη Γερουσία σχετικά με παραπομπή του σε δίκη για υποκίνηση στάσης στις 6 Ιανουαρίου.
Αν λοιπόν η… στρατηγική ήττα στις προεδρικές εκλογές, που ποτέ δεν αποδέχθηκε, δε φθάνει στον κ. Τραμπ για να πάει σπίτι του, ίσως απαιτηθεί και η δικαστική ώστε να ξορκίσει για πάντα τον ακραίο λαϊκισμό η χώρα.