Ο Γιάννης Μπιτζάκης, ιδιοκτήτης –μαζί με τη σύζυγό του Δέσποινα– της ταβέρνας «Λάκης» στο Ααχεν της Γερμανίας, έχει υποσχεθεί στον Αρμιν Λάσετ, έναν από τους πιστότερους πελάτες του, ότι θα αναρτήσει φωτογραφία του στον τοίχο του καταστήματος μόλις εκλεγεί καγκελάριος.
Ο πρωθυπουργός της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας και ηγέτης των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) παραγγέλνει –λόγω πανδημίας– τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα μπιφτέκι και γύρο από το ελληνικό εστιατόριο, όποτε βρίσκεται στη γενέτειρά του. Ο Λάσετ ελέγχει μεν το κόμμα του, αλλά στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά του είναι μονοψήφια και τείνουν μάλλον προς τη μονάδα παρά στο δέκα.
Τον τελευταίο χρόνο, ο Bαυαρός πρωθυπουργός Μάρκους Ζέντερ, ο οποίος προηγείται στις δημοσκοπήσεις, επέμενε να λέει ότι η θέση του είναι στο Μόναχο. «Τι λέει η οικογένειά σας για την προοπτική μετακόμισης στο Βερολίνο; Αυτό συζητούσατε όλο το Πάσχα;» ρωτήθηκε από το περιοδικό Spiegel.
Οχι, όλο το Πάσχα η οικογένεια Ζέντερ, σύμφωνα με τον ίδιο, ασχολείτο με τα προβλήματα υγείας της σκυλίτσας τους, Μόλι. Ο ηγέτης των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) έχει άλλωστε το ταλέντο να λέει τα πάντα και τίποτα, ίσως γι’ αυτό είναι τόσο δημοφιλής.
Πριν από λίγες ημέρες αποφάσισε, επιτέλους, να επιβεβαιώσει ότι θα διεκδικήσει και αυτός την καγκελαρία. Δεν έχει άλλωστε να χάσει τίποτα. Προηγείται στις δημοσκοπήσεις με μεγάλη διαφορά του Λάσετ. Είναι νεότερος. Εχει πιο ευέλικτες απόψεις. Και έχει πάντα τη δικαιολογία ότι προέρχεται από το μικρότερο αδελφό κόμμα, το CSU.
Αλλες δύο φορές που επιχείρησε η Ενωση (CDU/CSU) να κατεβεί με υποψήφιο από το βαυαρικό κόμμα, μία με τον Φραντς Γιόζεφ Στράους το 1980 και μία με τον Εντμουντ Στόιμπερ το 2002, απέτυχε. Και όμως, όπως και ο Λάσετ, ο Ζέντερ αρνείται να αποσυρθεί.
Η μετά Μέρκελ παράλυση έχει οδηγήσει την παράταξη σε πλήρες αδιέξοδο. «Σε τέτοια αποσύνθεση, μόνο οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) μας είχαν συνηθίσει», σχολίασε η γερμανική συντηρητική εφημερίδα Welt, που καταφέρθηκε κυρίως εναντίον της αδράνειας της Αγκελα Μέρκελ.
Η καγκελάριος διεμήνυσε αυτήν την εβδομάδα ότι δεν πρόκειται να πάρει θέση, αν και είναι σαφές πως στηρίζει τον Λάσετ, που βρίσκεται εγγύτερα στη δική της κεντρώα ιδεολογία. Αντίθετα, ο Ζέντερ είχε ταχθεί υπέρ της αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη το 2012, είχε επιτεθεί στη μεταναστευτική πολιτική της Μέρκελ το 2015, κάνοντας λόγο για «τουρισμό ασύλου» και οι ξενοφοβικές απόψεις του, που πλησίασαν επικίνδυνα εκείνες της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), λίγο έλειψε να του στοιχίσουν την πρωθυπουργία της Βαυαρίας το 2018.
Το καλό (;) με τον Ζέντερ είναι ότι αν σε κάποιους δεν αρέσουν οι απόψεις του, τις αλλάζει γιατί έχει και… άλλες. Εκανε στροφή προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, παραδέχθηκε ότι έκανε λάθος όταν αμφισβητούσε την πολιτική της Μέρκελ, αναγνώρισε ότι χωρίς τη στήριξή της δεν θα μπορούσε να εκλεγεί και εσχάτως έχει μεταμορφωθεί σε έναν σύγχρονο, μετριοπαθή και «πράσινο» πολιτικό.
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι έχει υιοθετήσει τον στόχο της συγκράτησης της αύξησης της θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου. Οι Γερμανοί δημοσιογράφοι συχνά καγχάζουν για το όψιμο ενδιαφέρον του για τις… μέλισσες, αποκαλώντας τον ειρωνικά «βασιλιά των μελισσών».
Στον αντίποδα, ο Λάσετ θεωρεί ότι δεν πρέπει οι Χριστιανοδημοκράτες να παίζουν στο πεδίο των Πρασίνων, γιατί θα χάσουν, και τάσσεται υπέρ μιας λιγότερο τολμηρής περιβαλλοντικής πολιτικής.
Στο μεταναστευτικό είχε εξαρχής επιδείξει προσωπικό ενδιαφέρον και ευαισθησία, επισκεπτόμενος –έστω και με επεισοδιακή κατάληξη– πέρυσι τη Μόρια. Οι κεντρώες θέσεις του τού εξασφάλισαν, εξάλλου, την πρωθυπουργία σε ένα κατεξοχήν σοσιαλδημοκρατικό προπύργιο, τη Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία. Δεν διστάζει δηλαδή να εκφράσει αντιδημοφιλείς απόψεις και να γίνει δυσάρεστος.
To Spiegel τον αποκαλεί «Ρόκι Μπαλμπόα» της γερμανικής πολιτικής, λόγω της ανθεκτικότητάς του και της επιμονής του να μην παραδίδει τα όπλα, ακόμη κι αν όλοι οι οιωνοί είναι εναντίον του και τον συγκρίνει με τη Μέρκελ. Στην εξωτερική πολιτική και οι δύο μονομάχοι έχουν παρόμοιες θέσεις, συνεργασία με τη Ρωσία και την Κίνα, αν και ο Λάσετ είναι εμφανώς πιο φιλοευρωπαίος.
Η αδιαμφισβήτητη εσωκομματική κυριαρχία της Μέρκελ επί σχεδόν δύο δεκαετίες δεν κληροδότησε στο CDU κάποιον μηχανισμό ανάδειξης υποψήφιου καγκελάριου, με αποτέλεσμα το κόμμα να δοκιμάζεται τώρα από την ατελέσφορη μονομαχία. Υποτίθεται ότι οι δύο άνδρες θα έπρεπε να συμφωνήσουν μεταξύ τους και εις εκ των δύο να αποσυρθεί.
Μετά το αδιέξοδο ρίχτηκαν στο τραπέζι διαφορετικές ιδέες: ψηφοφορία στην κοινοβουλευτική ομάδα (που μάλλον θα ευνοούσε τον Λάσετ) ή ανάδειξη υποψήφιου καγκελάριου με βάση τα δημοσκοπικά ευρήματα (που σίγουρα θα λειτουργούσε υπέρ του Ζέντερ).
Οι δημοσκοπήσεις
Η κακή διαχείριση του δεύτερου και του τρίτου κύματος της πανδημίας, τα σκάνδαλα προμηθειών από τις μάσκες, στα οποία ενεπλάκησαν βουλευτές του CDU και του CSU, και η αναπόφευκτη φθορά πλήττουν σοβαρά την εικόνα της Ενωσης στις τελευταίες δημοσκοπήσεις με ποσοστά κάτω από το 30%. Την ίδια στιγμή οι Πράσινοι, δεύτερη ισχυρότερη εκλογική δύναμη με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, προβάλλουν ως πολύ πιο σοβαρό και συγκροτημένο κόμμα και παρόλο που ούτε εκείνοι έχουν λύσει το ζήτημα του (ή της) υποψήφιου καγκελάριου, έχουν θέσει ως καταληκτική ημερομηνία τη 19η Απριλίου.
Η Αναλένα Μπέρμποκ ή ο Ρόμπερτ Χάμπεκ θα κληθούν να ηγηθούν του κόμματος, που αναμένεται να αναδειχθεί σε ρυθμιστή μετά την αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου, χωρίς να αποκλείεται η πιθανότητα ο επόμενος ή η επόμενη καγκελάριος να είναι Πράσινος/η.
