Το ταξίδι της ζωής του έκανε ένας συμπαθέστατος πιγκουίνος, ο Πίνγκου, που βρέθηκε στις ακτές της Νέας Ζηλανδίας, 3.000 χλμ. μακριά από τον φυσικό του βιότοπο, στην Ανταρκτική. Ο Χάρι Σινγκ, ο ντόπιος που εντόπισε πρώτος τον πιγκουίνο της Αδελίας όταν έκανε βόλτα, αρχικά πίστεψε ότι επρόκειτο για λούτρινο παιχνίδι που είχαν παρατήσει παιδιά στην παραλία Μπέρντλινγκς Φλατ, σε έναν μικρό οικισμό νότια του Κρέστσερτζ.
«Πίστεψα ότι είναι ένα χνουδωτό παιχνίδι, όταν ξαφνικά σήκωσε το κεφάλι του και αντιλήφθηκα ότι επρόκειτο για ζωντανό ον», εξηγεί ο Σινγκ. Το βίντεο με την απρόσμενη συνάντηση που ανάρτησε στη σελίδα του στο Facebook δείχνει τον Πίνγκου μόνο και χαμένο. «Για μία ώρα παρέμενε ακίνητος και έμοιαζε κατάκοπος», λέει ο Σινγκ.
Ο άνδρας κάλεσε αμέσως διασώστες που ειδικεύονται στα συγκεκριμένα θαλάσσια πτηνά, επειδή ανησύχησε που ο Πίνγκου δεν έδειχνε καμία διάθεση να επιστρέψει στα νερά. Ετσι, βρισκόταν στο στόχαστρο –και μελλοντικά… στο στομάχι– των άλλων «θηρευτών» της περιοχής. «Δεν θέλαμε επ’ ουδενί ο πιγκουίνος να αποτελέσει γεύμα ή δείπνο κάποιας γάτας ή κάποιου σκύλου», εξηγεί.
Ο Πίνγκου εντοπίσθηκε 3.000 χλμ. μακριά από τον φυσικό του βιότοπο, την Αδελία, στη χερσόνησο της Ανταρκτικής.
Το εξουθενωμένο ζώο παραδόθηκε στον Τόμας Στράκε, ο οποίος επί δέκα χρόνια ασχολείται με την επανένταξη πιγκουίνων στο φυσικό τους περιβάλλον. Οπως δηλώνει, ένιωσε κατάπληξη όταν διαπίστωσε ότι ο Πίνγκου ήταν ένας πιγκουίνος της Αδελίας, καθώς το συγκεκριμένο είδος ζει αποκλειστικά στη χερσόνησο της Ανταρκτικής.
Μετά τη μεταφορά του σε κτηνιατρικό κέντρο, ο Πίνγκου υποβλήθηκε σε εξετάσεις που έδειξαν ότι ήταν υποσιτισμένος και αφυδατωμένος. Για να τον σώσουν, οι ειδικοί τού τοποθέτησαν ορό και τον σιτίζουν με σωληνάριο από το στόμα. Μόλις αναρρώσει πλήρως θα απελευθερωθεί στην παραλία Μπανκς, μια ασφαλή τοποθεσία όπου δεν υπάρχουν καθόλου σκύλοι.
Η πρόσφατη είναι μόλις η τρίτη φορά που ένας πιγκουίνος της Αδελίας φθάνει μέχρι τις ακτές της Νέας Ζηλανδίας. Τα προηγούμενα περιστατικά συνέβησαν το 1962 και το 1993. Μέχρι στιγμής, επισημαίνουν οι ειδικοί, αυτά τα πτηνά επισκέπτονται πολύ σπάνια τη Νέα Ζηλανδία. Αν οι επισκέψεις τους πυκνώσουν, αυτό θα είναι κάτι ιδιαίτερα ανησυχητικό. «Αν αρχίσουμε να βλέπουμε όλο και περισσότερους πιγκουίνους της Αδελίας στις ακτές μας, σημαίνει ότι κάτι κακό συμβαίνει στα νερά του ωκεανού και θα πρέπει να το ψάξουμε», εξηγεί ο καθηγητής Ζωολογίας Φίλιπ Σέντον, του Πανεπιστημίου του Οτάγκο. «Περαιτέρω μελέτες του συγκεκριμένου είδους θα μας αποκαλύψουν πολλά πράγματα. Θα κατανοήσουμε καλύτερα τις μετακινήσεις του, τη συμπεριφορά του, τις τάσεις που επικρατούν. Ολα αυτά θα μας βοηθήσουν να πληροφορηθούμε την κατάσταση του θαλάσσιου οικοσυστήματος». Οι πιγκουίνοι της Αδελίας μοιάζουν με λούτρινα παιχνίδια, έχοντας ύψος από 40 έως 70 εκατοστά και βάρος 3,6 έως 6 κιλά. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι το λευκό δακτυλίδι που περιβάλλει κάθε μάτι.
