Την Παρασκευή το μεσημέρι, ενώ συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις για το τελικό ανακοινωθέν της συνόδου της Γλασκώβης για το κλίμα, ένα πολύχρωμο ποτάμι ανθρώπων αποχώρησε επιδεικτικά από τον χώρο. Η πολυήμερη συνύπαρξη συνέδρων από την κοινωνία των πολιτών, που ζητούσαν δράση για την αποτροπή της κλιματικής κρίσης, και εκπροσώπων των κυβερνήσεων που συνέτασσαν τα επίσημα κείμενα –συνύπαρξη εξαρχής προβληματική– είχε φθάσει στο τέλος της.
Οι επίσημοι έμειναν μόνοι τους να τσακώνονται για το αν θα πρέπει το τελικό κείμενο να μιλάει για εγκατάλειψη του ορυκτού άνθρακα ή εγκατάλειψη «του ορυκτού άνθρακα στις περιπτώσεις στις οποίες δεν λαμβάνονται μέτρα αποτροπής της ρύπανσης από την καύση του» και αν θα πρέπει να ζητηθεί η κατάργηση των επιδοτήσεων των ορυκτών καυσίμων γενικώς ή μόνο των «αναποτελεσματικών» επιδοτήσεων.
Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για πρόοδο, γιατί όποια από τις δύο διατυπώσεις και αν επιλεγεί, είναι η πρώτη φορά, έπειτα από 25 συνόδους, που το τελικό ανακοινωθέν θίγει το σημαντικότερο ζήτημα στη μάχη κατά της κλιματικής κρίσης, την ανάγκη να σταματήσουν η καύση άνθρακα και η παχυλή επιδότησή της. Ταυτόχρονα όμως, και αυτό προξένησε την οργή των επιστημόνων, των πολιτών και των περιβαλλοντικών οργανώσεων, οι διατυπώσεις έχουν τα «δακτυλικά αποτυπώματα» της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων, αφού, παραδόξως, οι αναφορές περιορίζονται στον ορυκτό άνθρακα και δεν θίγουν το πετρέλαιο και το αέριο.
Ανεξαρτήτως τελικών λεπτομερειών, στη Γλασκώβη ο πλανήτης παρακολούθησε μια τεράστια επίδειξη ισχύος των συμφερόντων, κρατικών και εταιρικών, που ποντάρουν στα ορυκτά καύσιμα και επιδιώκουν να συνεχίσουν στην ίδια κατεύθυνση, είτε ευθέως είτε χρησιμοποιώντας διαφόρων αποχρώσεων πράσινα περιτυλίγματα. Το γεγονός ότι η σύνοδος συνέπεσε με την εκβιαστική άνοδο των παγκόσμιων τιμών του πετρελαίου και του αερίου βοήθησε να γίνει κατανοητή η σχέση ομηρίας ακόμη και από τους πιο αδιάφορους. Βρισκόμαστε λοιπόν, την επαύριο της συνόδου της Γλασκώβης, αντιμέτωποι και πάλι με την προοπτική καταστροφικής ανόδου της θερμοκρασίας, η οποία κινδυνεύει να μετατρέψει σημαντικά τμήματα του πλανήτη σε ζώνες ακατάλληλες για ανθρώπινη κατοίκηση. Η σύμπραξη επιστημόνων που καταρτίζει τον δείκτη CAT (Climate Action Tracker) απεφάνθη ότι οι δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν στη Γλασκώβη οδηγούν σε άνοδο της θερμοκρασίας κατά 2,4 βαθμούς Κελσίου, απορρίπτοντας ως πολύ αισιόδοξες τις προηγούμενες εκτιμήσεις για (πάλι καταστροφική) άνοδο 1,8 βαθμών Κελσίου.
Η συμφωνία ΗΠΑ – Κίνας
Την Τετάρτη, ΗΠΑ και Κίνα επεδίωξαν να βελτιώσουν την εικόνα αυτή ανακοινώνοντας συμφωνία για κοινή δράση, ωστόσο ο κατάλογος των κοινών ενεργειών δεν μπορεί να χαρακτηριστεί φιλόδοξος και το βασικό θετικό στοιχείο του είναι απλώς ότι υπήρξε, ότι δηλαδή εν μέσω οξυνόμενων γεωπολιτικών ανταγωνισμών η χώρα που ρυπαίνει περισσότερο σήμερα και η χώρα που ευθύνεται ιστορικά για τους περισσότερους ρύπους μπόρεσαν να έρθουν σε κάποια συνεννόηση. Καθώς όμως οι προβολείς της Γλασκώβης σβήνουν, όλοι μετρήθηκαν και βρέθηκαν λίγοι. Ακόμη και η Ε.Ε., η οποία πίεσε για φιλόδοξους στόχους και ταυτόχρονα ανακοίνωσε, στη μέση της συνόδου, ότι στα διασυνοριακά έργα που θα χρηματοδοτήσει κατά προτεραιότητα (PCI) περιλαμβάνονται 30 έργα φυσικού αερίου.
