«Πλούσιο» σε εκλογικές αναμετρήσεις – από τις οποίες αναμένεται να κριθούν πολλά σε διεθνές επίπεδο – αναμένεται το 2022.
Εάν το πανδημικό 2021 είχε τις ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία και το πολιτικό τέλος της Άνγκελα Μέρκελ, τότε το 2022 που μόλις ξεκίνησε αναμένεται να έχει πολλά περισσότερα, καθώς εκατοντάδες εκατομμύρια ψηφοφόροι πρόκειται να πάνε στις κάλπες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, με την αρχή να γίνεται στη Γαλλία τον Απρίλιο (προεδρικές εκλογές) και την αυλαία να πέφτει στις Ηνωμένες Πολιτείες τον ερχόμενο Νοέμβριο (ενδιάμεσες εκλογές).
Γαλλία: Η μπάλα στο γήπεδο της δεξιάς
Η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης (που δεν θα πρέπει να λησμονούμε πως είναι παράλληλα και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αλλά και μια από τις ισχυρότερες στρατιωτικές δυνάμεις της υφηλίου) οδεύει στις κάλπες με την πολιτική πλάστιγγα να έχει γύρει γενικώς υπέρ της δεξιάς. Ο Εμανουέλ Μακρόν έρχεται να διεκδικήσει την επανεκλογή του στην προεδρία, έχοντας απέναντί του αντιπάλους ικανούς να τον απειλήσουν προερχόμενους κυρίως από τα δεξιά: την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν (που έχει εσχάτως επιχειρήσει να απομακρυνθεί από τα πολιτικά άκρα υιοθετώντας ένα περισσότερο «συστημικό» προφίλ), την κεντροδεξιά Βαλερί Πεκρές της παράταξης των Ρεπουμπλικάνων και τον ακροδεξιό Έρικ Ζεμούρ, ενώ οι Σοσιαλιστές κατεβαίνουν στην προεδρική μάχη με υποψήφια τη δήμαρχο του Παρισίου Αν Ινταλγκό.
Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών έχει προγραμματιστεί για τις 10 και ο δεύτερος για τις 24 Απριλίου, και εάν κρίνουμε από τις σφυγμομετρήσεις τότε όλα θα κριθούν στο μέτωπο της δεξιάς, καθώς Λεπέν, Πεκρές και Ζεμούρ είναι οι μόνοι από τους υποψηφίους – πέραν του Μακρόν – που συγκεντρώνουν ποσοστά υψηλότερα του 12% έκαστος (αντιθέτως, η Ινταλγκό βρίσκεται καθηλωμένη κοντά στο 5%).
Ο 44χρονος Μακρόν προηγείται μεν, αλλά με όχι και τόσο ασφαλές προβάδισμα. Από το αποτέλεσμα πάντως της κάλπης, αναμένεται να κριθούν πολλά, πρωτίστως σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και ευρύτερα, έναντι της Τουρκίας του Ερντογάν, έναντι των ΗΠΑ, ακόμη και στον Ινδο-Ειρηνικό όπου η Γαλλία διατηρεί άλλωστε παλαιόθεν αξιοσημείωτη παρουσία και διόλου ευκαταφρόνητα συμφέροντα.
Ουγγαρία: Ο Ορμπαν υπό απειλή
Μέσα στην Άνοιξη πρόκειται να έχουμε, όμως, εκλογές και στην Ουγγαρία, από τις οποίες μάλιστα αναμένεται να κριθεί και το μέλλον του Βίκτορ Όρμπαν στην εξουσία. Ήδη, πολλοί σχολιαστές μιλούν για την πιο δύσκολη εκλογική δοκιμασία με την οποία έχει ποτέ βρεθεί αντιμέτωπος ο Όρμπαν, η παράταξη Fidesz του οποίου προηγείται μεν έχοντας όμως απέναντί της μια συνασπισμένη πολυκομματική αντιπολίτευση που ανεβαίνει με αποτέλεσμα πλέον να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής.
Μια ενδεχόμενη ήττα του Όρμπαν πρόκειται, βέβαια, να αλλάξει τους συσχετισμούς και σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε βάρος των «ανελεύθερων» εθνολαϊκιστικών δυνάμεων, κι αυτό προς μεγάλη ικανοποίηση των Βρυξελλών που έχουν συγκρουστεί με τον Όρμπαν σε σειρά θεμάτων (κράτος δικαίου, ανθρώπινα δικαιώματα κ.ά.).
Κολομβία: Η Αριστερά προ των πυλών
Και από την Ευρώπη, περνάμε στην Κολομβία οι ψηφοφόροι της οποίας οδεύουν στις κάλπες για να εκλέξουν τον νέο πρόεδρο της χώρας στα τέλη Μαΐου. Εκεί, και σε αντίθεση με τη Γαλλία όπου οι προεδρικές εκλογές του 2022 φαίνεται να είναι καθαρά υπόθεση της δεξιάς, ως φαβορί προβάλλει ο προερχόμενος από τα αριστερά πρώην δήμαρχος της πόλης Μπογκοτά γερουσιαστής Γκουστάβο Πέτρο.
Ο δεξιός νυν πρόεδρος Ιβάν Ντούκε Μαρκέζ δεν έχει το δικαίωμα από το σύνταγμα να διεκδικήσει την επανεκλογή του στην προεδρία. Μια νίκη του αριστερού Πέτρο θα αποτελούσε, ωστόσο, σημαντική εξέλιξη για μια χώρα όπως είναι η Κολομβία που κινείται παραδοσιακά στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, μια εξέλιξη που δεν αποκλείεται (έπειτα και από τις τελευταίες εξελίξεις στη Χιλή, με τη νίκη του επίσης αριστερού Γκάμπριελ Μπόριτς) να τροφοδοτήσει ένα ρεύμα αριστερής στροφής στη Λατινική Αμερική.
Βραζιλία: Μπολσονάρο κατά Λούλα
Η πολιτική «μάχη των μαχών» ωστόσο για το 2022, και μια μάχη από την οποία πρόκειται να κριθούν πολλά στη Λατινική Αμερική, είναι εκείνη που θα πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο Οκτώβριο στη Βραζιλία με αντιπάλους τον ακροδεξιό Ζαΐχ Μπολσονάρο από τη μία πλευρά και τον αριστερό Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα από την άλλη.
Ο 76χρονος Λούλα βρίσκεται σταθερά μπροστά στις δημοσκοπήσεις, διατηρώντας ένα προβάδισμα περίπου 10 με 15 ποσοστιαίων μονάδων, με τον 66χρονο Μπολσονάρου ωστόσο να ανακάμπτει εσχάτως περιορίζοντας το άνοιγμα της ψαλίδας.
ΗΠΑ: «Ενδιάμεσοι» εφιάλτες για Δημοκρατικούς και Μπάιντεν
Μέσα στο 2022 επιστρέφουν ωστόσο και οι Αμερικανοί στις κάλπες, για τις καλούμενες ενδιάμεσες εκλογές (midterms) από τις οποίες πρόκειται να κριθούν οι πλειοψηφίες στο Κογκρέσο.
Ακριβώς δύο χρόνια έπειτα από τις προηγούμενες προεδρικές του 2020, και ακριβώς δύο χρόνια πριν από τις επόμενες προεδρικές του 2024, οι ενδιάμεσες κάλπες έρχονται να ξαναμοιράσουν την τράπουλα εντός των ΗΠΑ με τις προβλέψεις ωστόσο να διαφαίνονται συγκρατημένα απαισιόδοξες για το Δημοκρατικό Κόμμα που κινδυνεύει να απωλέσει τον ούτως ή άλλως οριακό έλεγχο του Κογκρέσου.
Το ερώτημα είναι που θα μπορούσε να οδηγήσει μια τέτοια απώλεια; Στην αποδυνάμωση της προεδρίας του Τζο Μπάιντεν κατά το δεύτερο μισό της θητείας του; Στην επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος εξακολουθεί να σημαντικά διατηρεί ερείσματα στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα; Μένει να φανεί…
