Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, οι επονομαζόμενες «λαϊκές δημοκρατίες» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ δεν καλύπτουν γεωγραφικά το σύνολο της έκτασης των ομώνυμων ουκρανικών περιφερειών παρά μόνο τις περιοχές που βρίσκονται στα ανατολικά αυτών, κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία.
Η διαχωριστική (κόκκινη στον χάρτη του ΟΑΣΕ) γραμμή μεταξύ των ουκρανικών δυνάμεων και των αυτονομιστών χωρίζει – με άλλα λόγια – τις εν λόγω περιφέρειες περίπου στη μέση, με τους Ουκρανούς να διατηρούν τον έλεγχο των τμημάτων στα δυτικά και τους φιλορώσους τον έλεγχο των περιοχών στα ανατολικά.
Η απόφαση του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των εν λόγω περιοχών ανοίγει τον δρόμο για την αποστολή εκεί ρωσικών στρατευμάτων. Το ερώτημα είναι, ωστόσο, ως που θα φτάσουν τα εν λόγω στρατεύματα; Θα περιοριστούν στα σημερινά σύνορα ή θα επιχειρήσουν να κινηθούν παραπέρα, δυτικότερα της γραμμής επαφής;
Από τις ρωσικές κινήσεις πρόκειται να κριθούν πάρα πολλά. Διότι το τρέχον καθεστώς στην περιοχή μπορεί ενδεχομένως να διατηρηθεί ως έχει, χωρίς μεγάλες στρατιωτικού τύπου εξάρσεις και αναζωπυρώσεις, μια ενδεχόμενη προέλαση ωστόσο των Ρώσων δυτικότερα είναι βέβαιο ότι θα συναντούσε την έντονη στρατιωτική αντίδραση των Ουκρανών.
Με άλλα λόγια, σε μια τέτοια περίπτωση, θα ξεσπούσε στην περιοχή ένας νέος γύρος πολέμου, αυτήν την φορά όμως όχι μεταξύ Ουκρανών και ρωσόφωνων αυτονομιστών αλλά μεταξύ Ουκρανών και ρωσικών στρατευμάτων.
Έλληνες – Μαριούπολη
Οι εξελίξεις αφορούν εκ των πραγμάτων και την Ελλάδα. Η Μαριούπολη της Ουκρανίας, μια περιοχή με πολυπληθή κοινότητα Ελλήνων και ελληνικό προξενείο την οποία επισκέφθηκε πρόσφατα και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα δυτικά της γραμμής επαφής εντός της περιφέρειας του Ντονέτσκ.
Εάν, με άλλα λόγια, η ρωσική πλευρά επιχειρήσει να κινηθεί δυτικότερα, τότε θα μπορούσε να κινηθεί και προς την πλευρά της Μαριούπολης, η θέση της οποίας στον χάρτη – ως λιμάνι της Αζοφικής Θάλασσας – έχει διόλου ευκαταφρόνητη στρατηγική αξία.
Σενάρια
Παράλληλα, στο ίδιο πλαίσιο, επανέρχονται και τα σενάρια που ήθελαν τους Ρώσους να επιχειρούν να «ενώσουν» τις υπό ρωσικό έλεγχο περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας (Ντονέτσκ, Λουγκάνσκ) με την προσαρτηθείσα στη Ρωσική Ομοσπονδία Κριμαία, θέτοντας έτσι υπό ρωσικό έλεγχο το σύνολο των ακτών της Αζοφικής.
Ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, στο διάγγελμά του της 21ης Φεβρουαρίου, δεν διευκρίνισε ποια θα είναι τα δυτικά εξωτερικά όρια των αναγνωρισμένων ως ανεξάρτητων πλέον από τη Ρωσία περιοχών της ανατολικής Ουκρανίας.
Οι αναφορές του, ωστόσο, σε «ιστορικά ρωσικά εδάφη» που «κακώς» βρίσκονται σήμερα εντός της ουκρανικής επικράτειας, θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως προάγγελος νέων ακόμη πιο επεκτατικών ρωσικών διεκδικήσεων.
Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών έσπευσε να διευκρινίσει σήμερα, 22 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με το πρακτορείο IFAX, πως οι «λαϊκές δημοκρατίες» των Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ αναγνωρίζονται ως ανεξάρτητες στα σημερινά τους γεωγραφικά όρια. Ρώσοι βουλευτές εκφράζουν ωστόσο διαφορετική άποψη.
Όσοι έχουν παρακολουθήσει την ουκρανική κρίση ωστόσο, από το 2014 και έπειτα, γνωρίζουν πως οι όποιες «καθησυχαστικές» ρωσικές θέσεις μπορούν συν τω χρόνω να μεταβληθούν, αποκτώντας πολύ πιο σκληρά χαρακτηριστικά με διάφορα προσχήματα.
Υπενθυμίζεται άλλωστε πως η ίδια η Μόσχα αρνείτο μέχρι πρότινος να αναγνωρίσει την ίδια την ανεξαρτησία των περιοχών στις οποίες τώρα στέλνει στρατεύματα.
