Βυθισμένος στην καρέκλα με την κόκκινη γραβάτα του να στραβώνει και τον τονισμό στη φωνή του να δίνει έμφαση σε κάθε διαμαρτυρία, ο Πούτιν έκανε τη Δευτέρα μια ομιλία που ηχούσε σαν κάλεσμα πολέμου. Ηταν επίσης η κορύφωση της προπαγάνδας που ενορχήστρωσαν τα ρωσικά ΜΜΕ τις τελευταίες ημέρες, σε μια επίδειξη πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει το Κρεμλίνο την κυριαρχία του στον τηλεοπτικό αέρα για να νομιμοποιήσει μια πολιτική απόφαση, που είναι πιθανό να προκαλέσει ευρύτατη οδύνη.
Την Τρίτη το απόγευμα, το ρωσικό χρηματιστήριο έπεσε ξανά, καθώς οι επιχειρήσεις ετοιμάζονταν για νέες καταστροφικές κυρώσεις από τη Δύση. Παράλληλα, φαινόταν ανυπολόγιστο το μακράν πιο τραγικό κόστος από μια ενδεχόμενη εισβολή στην Ουκρανία. Ωστόσο, για εκατομμύρια Ρώσους που παρακολουθούν τηλεόραση το αφήγημα των τελευταίων ημερών είναι πολύ διαφορετικό. Κρότοι και σπίθες από πυρά πυροβολικού. Θολές εικόνες ανθρώπινων σορών. Γυναίκες και παιδιά που κλαίνε και διαφεύγουν. Η έκκληση ενός αυτονομιστή στον πρόεδρο. Η επείγουσα σύγκληση του ΣΑ από τον Πούτιν. Ενα δραματικό διάγγελμα προς το έθνος.
Η συνέχεια αποτελεί μυστήριο. Επί μήνες η Ουάσιγκτον προειδοποιούσε για ρωσική εισβολή και ο πανίσχυρος μηχανισμός προπαγάνδας της Μόσχας ειρωνευόταν κάθε αναφορά σε πόλεμο. Το τελευταίο Σαββατοκύριακο όλα άλλαξαν. Από τα κατεχόμενα εδάφη της Ουκρανίας μέχρι τις αίθουσες του Κρεμλίνου η λογική για μια πιθανή εισβολή αναπτύχθηκε κομμάτι κομμάτι και παρουσιάστηκε στη ρωσική κοινή γνώμη από την κρατική τηλεόραση. Εως την Τρίτη το πρωί το κρατικό πρώτο κανάλι ανακοίνωνε «την ιστορική στιγμή».
«Τελειώνουν οκτώ χρόνια φόβου», ανήγγειλε ο τηλεπαρουσιαστής σε μια αναφορά στους κατοίκους των κατεχόμενων εδαφών της ανατολικής Ουκρανίας, οι οποίοι με βάση τους ανυπόστατους ισχυρισμούς του Κρεμλίνου είναι θύματα «γενοκτονίας». Στη Ρωσία δεν σημειώθηκαν μαζικοί πανηγυρισμοί, σαν αυτούς με την προσάρτηση της Κριμαίας. «Εκατοντάδες και σύντομα δεκάδες χιλιάδες Ουκρανοί και Ρώσοι πολίτες μπορεί να πεθάνουν εξαιτίας του Πούτιν», έγραψε ο Αλεξέι Ναβάλνι στα σόσιαλ μίντια.
