Επειτα από 872 ημέρες, στις 27 Ιανουαρίου 1944, λύθηκε η δραματική πολιορκία της ηρωικής πόλης του Λένινγκραντ (Αγίας Πετρούπολης), με επιχειρήσεις του Κόκκινου Στρατού. Ο Κόκκινος Στρατός έδιωξε 100 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη-μάρτυρα τα ναζιστικά γερμανικά στρατεύματα. Αρθρο του «Ριζοσπάστη» της 1ης Φεβρουαρίου 2015 μάς πληροφορεί ότι η «πολιορκία κράτησε 872 μέρες. 16.647 κάτοικοι του Λένινγκραντ σκοτώθηκαν, 38.702 τραυματίστηκαν, 641.803 πέθαναν από την πείνα μέσα στην πολιορκημένη πόλη, που δέχτηκε 107.000 βόμβες και 159.000 βαριά βλήματα. Η πόλη του Λένιν άντεξε». Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω την εγκυρότητα των στοιχείων.
Δεν είναι μόνον οι μουσικόφιλοι που γνωρίζουν την αξία και τον παραδειγματικό συμβολισμό της 7ης Συμφωνίας, της επονομαζόμενης Συμφωνίας του Λένινγκραντ, του Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Εχει καταγραφεί στη ρωσική και παγκόσμια συλλογική μνήμη ως ξεχωριστό σύμβολο αντίστασης αυτοθυσίας και ηρωισμού του λαού της πανέμορφης μεγαλούπολης.
Η 7η Συμφωνία του Λένινγκραντ ολοκληρώθηκε στην πόλη Κούιμπισεφ. Η πρεμιέρα της δόθηκε εκεί πριν από 80 χρόνια, στις 5 Μαρτίου 1942, από την ορχήστρα του Θεάτρου Μπολσόι, με μαέστρο τον Σαμουήλ Σαμοσούντ. Αναμεταδόθηκε από όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Σοβιετικής Ενωσης.
Στις 9 Μαρτίου 1942, ο διευθύνων μαέστρος Καρλ Ελίασμπεργκ άρχισε να ανασυγκροτεί τη διαλυμένη από τις κακουχίες και τη βαρβαρότητα της ναζιστικής πολιορκίας Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας του Λένινγκραντ. Χαρακτηριστική η φυσική αδυναμία των μουσικών να παίξουν λόγω των απάνθρωπων συνθηκών της πολιορκίας. Ο σολίστ τρομπετίστας είπε στον Ελίασμπουργκ: «Λυπάμαι κύριε, δεν έχω τόση δύναμη στους πνεύμονές μου». Παρ’ όλα αυτά, με την εμψύχωση του μαέστρου και του λαού του Λένινγκραντ, που φρόντισε να εξασφαλίσει μέχρι και μεγαλύτερες μερίδες συσσιτίου για τους μουσικούς, ολοκληρώθηκε η προετοιμασία της ορχήστρας. Η συναυλία στην πολιορκημένη πόλη του Λένινγκραντ ορίστηκε για τις 9 Αυγούστου 1942. Τη μέρα που οι Γερμανοί ναζί ανακοίνωσαν ότι θα την καταλάβουν.
22 Μαρτίου 2022. 80 χρόνια μετά. Η ιστορία της πολιορκίας και της θηριωδίας επαναλαμβάνεται. Μαριούπολη λέγεται η υπό πολιορκία πόλη-μάρτυρας. Ο ρωσικός στρατός και οι πραιτωριανοί Τσετσένοι του κ. Βλαντιμίρ Πούτιν στη θέση και στον ρόλο των ναζιστικών στρατευμάτων.
Κοινό σημείο: η απανθρωπιά, η θηριωδία και η φρίκη.
Κοινός στόχος: οι άμαχοι, οι αθώοι πολίτες. Χιλιάδες ομογενείς.
Κοινά τα εγκλήματα πολέμου.
Κοινή θα είναι η καταδίκη των εγκληματιών πολέμου. Εκείνων που δίδουν τις εντολές και εκείνων που τις εκτελούν. Ονόματα, ιδιότητα, βαθμός και ρόλος καθενός είναι γνωστά.
Λήγει, ακούω, το τελεσίγραφο για την παράδοση της Μαριούπολης. Παρότι υποφέρουν από την πείνα, οι κάτοικοι της πόλης δεν θα παραδοθούν. Εμπνέονται από τη Συμφωνία αρ. 7 του Σοστακόβιτς. Εφεξής δεν θα λέγεται Συμφωνία του Λένινγκραντ. Θα τη θυμόμαστε σαν τη Συμφωνία της Μαριούπολης.
* Ο κ. Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς είναι πρέσβης επί τιμή.
