Καλύτερη ψυχική υγεία έχουν τα παιδιά που από την ηλικία των τριών ετών μαθαίνουν να παίζουν αρμονικά με τους συνομηλίκους τους. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε έρευνα του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, η πρώτη που αποδεικνύει σύνδεση μεταξύ της «ικανότητας παιχνιδιού συνομηλίκων» στην προσχολική ηλικία με τη βελτιωμένη ψυχική υγεία στην ηλικία των επτά ετών. Ωστόσο, οι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα του παιχνιδιού αυτή που διαδραματίζει κομβικό ρόλο στην ψυχική ανάπτυξη του παιδιού.
Τα ευρήματα πυροδότησαν εκκλήσεις ώστε τα παιδιά που διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο ψυχολογικών προβλημάτων να έχουν προτεραιότητα σε «ομάδες παιχνιδιού υψηλής ποιότητας», υπό την καθοδήγηση ειδικών στην προσχολική ηλικία.
Σημασία έχει η ποιότητα των παιχνιδιών με συνομηλίκους, όπως είναι εκείνα που ενθαρρύνουν τη συνεργασία και το μοίρασμα.
Για να καταλήξουν σε σαφή συμπεράσματα, οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία από 1.700 μικρούς Αυστραλούς, τα οποία συγκεντρώθηκαν στα τρία και στα επτά χρόνια τους. Τα παιδιά που ως νήπια έπαιζαν με τους συνομηλίκους τους, έπειτα από τέσσερα χρόνια εμφάνιζαν λιγότερα ψυχολογικά συμπτώματα. Γονείς, εκπαιδευτικοί και φροντιστές ανέφεραν ότι όσα παιδιά έπαιζαν με συνομηλίκους τους στην προσχολική ηλικία ήταν λιγότερο υπερκινητικά, εμφάνιζαν λιγότερα συμπεριφορικά και συναισθηματικά προβλήματα, ενώ ταυτόχρονα μάλωναν και διαφωνούσαν λιγότερο με τους συμμαθητές τους.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η προστατευτική σχέση μεταξύ παιχνιδιού και ψυχικής υγείας διαπιστώνεται και σε παιδιά που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης ψυχικών προβλημάτων, καθώς και σε όσα επηρεάζονται από επιβαρυντικούς παράγοντες, όπως είναι η ένδεια και οι ψυχικώς ευάλωτες μητέρες.
Η δρ Τζένι Γκίμπσον, του τμήματος Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, τονίζει ότι η σχέση μεταξύ παιχνιδιού και μετέπειτα ψυχικής υγείας «διαρκεί επειδή μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά οικοδομούν την ικανότητα δημιουργίας φιλικών σχέσεων όταν πάνε σχολείο. Ακόμη και αν κινδυνεύουν να παρουσιάσουν ψυχολογικά προβλήματα, αυτά τα δίκτυα φίλων θα τα στηρίξουν». Η Βίκι Γιράν Ζάο, η μεταπτυχιακή φοιτήτρια που υπογράφει τη μελέτη, επισημαίνει ότι αυτό που έχει σημασία είναι η ποιότητα του παιχνιδιού με τους συνομηλίκους, όπως είναι τα παιχνίδια που «ενθαρρύνουν τη συνεργασία και το μοίρασμα». Η Χέλεν Ντοντ, καθηγήτρια Παιδοψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Εξετερ, τονίζει ότι η μελέτη του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ καταδεικνύει τη μεγάλη σημασία που έχει το παιδικό παιχνίδι.
