ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΛΑΣ ΒΕΓΚΑΣ. Ποια θα ήταν η σχέση της ανθρωπότητας με το Διάστημα αν κάθε χρόνο έκαναν διακοπές εκεί 100.000 «συνηθισμένοι» άνθρωποι; Την απάντηση σε αυτήν την ερώτηση θα την έχουμε σύντομα, αν ευοδωθούν τα φιλόδοξα σχέδια της Amazon και άλλων εταιρειών από τον ευρύτερο κλάδο της πληροφορικής και της διαστημικής τεχνολογίας για την έναρξη εμπορικών και τουριστικών δραστηριοτήτων στη ζώνη χαμηλής τροχιάς της Γης (Low Earth Orbit -LEO) μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
Με μια πρώτη ματιά, τα ταξίδια αναψυχής στο Διάστημα μπορεί να μοιάζουν ως κάτι που έχει βγει από τις σελίδες ενός βιβλίου επιστημονικής φαντασίας ή στην καλύτερη περίπτωση ως μια γενική ιδέα που θα υλοποιηθεί στο μακρινό μέλλον. Ακριβώς την αντίθετη άποψη υποστήριξε ο Μπρεντ Σέργουντ, αντιπρόεδρος της Blue Origin, της διαστημικής εταιρείας του Τζεφ Μπέζος. «Δεν είναι απλά μια ιδέα. Μιλάμε για κάτι που γίνεται πραγματικότητα. Δεν σχεδιάζουμε ή οραματιζόμαστε, αλλά υλοποιούμε και κατασκευάζουμε τον πρώτο εμπορικό διαστημικό σταθμό», τόνισε κατά την κεντρική του ομιλία στο συνέδριο της Amazon, re:MARS, που πραγματοποιήθηκε στο Λας Βέγκας.
Μιλούσε για τον διαστημικό σταθμό Orbital Reef, τον οποίο κατασκευάζουν η Blue Origin με τη Sierra Space, σε συνεργασία με άλλες εταιρείες-κολοσσούς όπως η Boeing. Στόχος είναι μέχρι το 2027 ο διαστημικός σταθμός να βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη και να μπορεί να φιλοξενήσει 10 άτομα. Αυτή, όμως, είναι μόνο η αρχή – οι εταιρείες σχεδιάζουν να δημιουργήσουν μέσα στα επόμενα χρόνια «ένα δυναμικό επιχειρηματικό οικοσύστημα που θα αναπτυχθεί σε χαμηλή τροχιά πάνω από τη Γη, φέρνοντας νέες ανακαλύψεις, προϊόντα, και νέες ψυχαγωγικές δραστηριότητες» τόνισε ο Σέργουντ.
Μεταξύ άλλων, χώρες χωρίς δικό τους διαστημικό πρόγραμμα θα μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε διαστημική έρευνα, για παράδειγμα πάνω στη μικροβαρύτητα. Και βέβαια, σε πρώτη φάση, οι πολύ πλούσιοι, θα μπορούν να κάνουν εκεί διακοπές. Δεν είναι τυχαίο πως τα στελέχη της Blue Origin αντιμετωπίζουν τον διαστημικό σταθμό με όρους… real estate. Το Orbital Reef, σε αντίθεση με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό που πλησιάζει στο τέλος της «ζωής» του, θα είναι ένα «εμπορικό πάρκο μικτής χρήσης» με πολλούς ενοικιαστές, ο καθένας με διαφορετικές δραστηριότητες. Βασικός ενοικιαστής είναι βέβαια η NASA, που ήδη έχει υπογράψει συμφωνία με την κοινοπραξία του Orbital Reef αλλά και με άλλες δύο αμερικανικές εταιρείες που σχεδιάζουν τους δικούς τους διαστημικούς σταθμούς.
H οικονομία του Διαστήματος
Καθώς οι ΗΠΑ ετοιμάζονται για να στείλουν ξανά αστροναύτες στο φεγγάρι, για πρώτη φορά από το 1972, οι επιστήμονες μιλούν για μια περίοδο αναγέννησης της δραστηριότητας του ανθρώπου στο διάστημα. Βέβαια τα τελευταία 50 χρόνια έχουν αλλάξει πολλά.
Αφενός, δεν υπάρχει πλέον ο «αγώνας του διαστήματος» του Ψυχρού Πολέμου που οδήγησε στη διάθεση τεράστιων κονδυλίων από την πλευρά των ΗΠΑ για διαστημικές και ερευνητικές αποστολές. Και αυτό οδηγεί τη NASA στην αναζήτηση συνεργασιών με τον ιδιωτικό τομέα, για να καλυφθεί αυτό το κενό χρηματοδότησης. Αφετέρου, η τεχνολογία έχει κάνει άλματα και πλέον είναι πιο φθηνή αλλά και πιο «ανοιχτή» στο ευρύ κοινό. «Πλέον το διάστημα αλλά και άλλες τεχνολογίες αιχμής δεν είναι προνόμιο των μεγάλων κρατικών οργανισμών, των ερευνητικών κέντρων με τους χιλιάδες επιστήμονες και των πανεπιστημίων. Μικρές ομάδες μπορούν να δουλέψουν σ’ αυτές τις τεχνολογίες από οπουδήποτε», ανέφερε χαρακτηριστικά o Σέργουντ.
Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει μια «οικονομία του διαστήματος», στην οποία εκτός των μεγάλων εταιρειών όπως η Blue Origin του Μπέζος και η SpaceX του Έλον Μασκ δραστηριοποιείται και ένας ολοένα και αυξανόμενος αριθμός μικρών ερευνητικών κέντρων και startup εταιρειών. Εκπρόσωποι απ’ αυτό τον χώρο βρέθηκαν την προτελευταία εβδομάδα του Ιουνίου στο Λας Βέγκας για το συνέδριο re:MARS, η ονομασία του οποίου μπορεί να παραπέμπει στον πλανήτη που φιλοδοξεί μια ημέρα να αποικίσει η ανθρωπότητα, αλλά στην πραγματικότητα είναι αρκτικόλεξο από τις έννοιες Machine Learning – Αutomation – Robotics – Space, δηλαδή από τις τεχνολογίες αιχμής που αναμένεται να κυριαρχήσουν αυτόν τον αιώνα.
Από τις αποστολές στο διάστημα, την Τεχνητή Νοημοσύνη, τα ρομπότ που θα αλλάξουν τον τρόπο παραγωγής, έως το Διαδίκτυο των Πραγμάτων και την εποχή των «Ψηφιακών Διδύμων», δεν υπήρξε κανένα θέμα που να μην συζητήθηκε στις παρουσιάσεις, τις συζητήσεις και τα σεμινάρια του τετραήμερου συνεδρίου.
«Alexa, πήγαινε με στο φεγγάρι»
Από το re:MARS δεν έλειπαν και οι παρουσιάσεις πρωτοτύπων μηχανισμών και ιδεών όπως αυτή του ψηφιακού βοηθούν της Amazon, Alexa, που σύντομα πρόκειται να «ταξιδεύσει» στο Φεγγάρι ως μέρος του τεχνολογικού εξοπλισμού Callisto που θα βρίσκεται στο μη επανδρωμένο διαστημοπλοίο Orion της NASA. Κατά τη διάρκεια της αποστολής στο φεγγάρι «εικονικά» μέλη του πληρώματος θα μπορούν να δοκιμάσουν τις δυνατότητες του Callisto από τη Γη και να ρωτούν το σύστημα για την κατάσταση του διαστημοπλοίου καθώς και των συνδεδεμένων με αυτό εξαρτημάτων. Και όλα αυτά σε σχεδόν πραγματικό χρόνο.
Όπως εξήγησαν οι υπεύθυνοι του προγράμματος σκοπός είναι να διαπιστωθούν οι δυνατότητες της τεχνολογίας Τεχνητής Νοημοσύνης και του ελέγχου με τη φωνή σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Κάτι το οποίο θα ανοίξει το δρόμο για την αξιοποίησή τους από αστροναύτες κατά την εξόρμηση που σχεδιάζεται στο διάστημα και τον Άρη κατά τις επόμενες δεκαετίες. Στόχος, δηλαδή, είναι να γίνει πραγματικότητα σκηνές όπως αυτές που βλέπουμε στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όπου οι άνθρωποι συνομιλούν με τον υπολογιστή που ελέγχει το διαστημόπλοιο.
Μια βάση στη Σελήνη
Τελικός προορισμός, τουλάχιστον για αυτόν τον αιώνα, είναι ο Άρης. Πριν όμως από τον «κόκκινο πλανήτη», στόχος είναι η ανθρωπότητα να αποκτήσει μόνιμη παρουσία στο φεγγάρι. Η δημιουργία μιας βάσης στο νότιο πόλο του φεγγαριού είναι ο τελικός στόχος της αποστολής Artemis της Nasa, αλλά και πεδίο δραστηριότητας για πολλές ιδιωτικές εταιρείες.
Μια από αυτές που είχε παρουσία στο re:MARS ήταν η εταιρεία Lunar Outpost που μεταξύ άλλων σχεδιάζει μια σειρά από ρομποτικά μηχανήματα εξερεύνησης (τα λεγόμενα rover). Σε λιγότερο από ένα χρόνο η Lunar Outpost θα στείλει το πρώτο ιδιωτικό rover στο διάστημα. Με βάρος μερικά κιλά και μέγεθος όχι μεγαλύτερο απ’ αυτό μιας ηλεκτρικής σκούπας, το ρομποτάκι θα ταξιδεύει την επιφάνεια της Σελήνης ελεγχόμενο από τη Γη.
