Τα ιρανικά drones, που έπληξαν τη Δευτέρα το Κίεβο, αποτελούν την πλέον σαφή απόδειξη ότι η Τεχεράνη έχει αναδειχθεί σε έναν από τους στενότερους συμμάχους του Κρεμλίνου, τροφοδοτώντας τη Ρωσία με οπλισμό και διεθνή στήριξη.
Παρότι οι δύο χώρες αντιμετώπιζαν παραδοσιακά με καχυποψία η μία την άλλη, τα δύο αυταρχικά καθεστώτα, που πλήττονται από δυτικές κυρώσεις, ομονοούν στο ότι οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερός τους εχθρός και απειλή για την πολιτική επιβίωσή τους. «Πρόκειται για καιροσκοπική συμμαχία μεταξύ δύο δικτατοριών», λέει ο Καρίμ Σανταπούρ, ειδικός του Ιράν στο ινστιτούτο Carnegie.
Και οι δύο χώρες βιώνουν βαθιά οικονομική και πολιτική κρίση. Το Ιράν προσπαθεί να πατάξει τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, που απειλούν το ίδιο το καθεστώς. Η Ρωσία, από τη μεριά της, προσπαθεί να διαχειρισθεί τις ενισχυόμενες αντιδράσεις γύρω από τις αποτυχίες στο πεδίο της μάχης και την επιστράτευση.
Η ανάδειξη συμμαχίας Ρωσίας – Ιράν θα έχει σημαντικές διεθνείς επιπτώσεις, απομακρύνοντας την προοπτική νέας συμφωνίας για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα και αυξάνοντας την πίεση στο Ισραήλ, το οποίο ωθείται έτσι στο πλευρό της Ουκρανίας. Η σχέση Τεχεράνης – Μόσχας οικοδομήθηκε προσεκτικά τα τελευταία χρόνια. Ρωσία και Ιράν συνεργάσθηκαν στη Συρία, προλαμβάνοντας την κατάρρευση του καθεστώτος Ασαντ. Η Ουκρανία προσφέρει τώρα στις δύο χώρες μία ακόμη ευκαιρία, μεγαλύτερης κλίμακας και σημασίας, να υποσκάψουν την αμερικανική ισχύ και το κύρος της Ουάσιγκτον στον κόσμο.
Μετά την επανάσταση του 1979, το Ιράν επέλεξε εξωτερική πολιτική ίσων αποστάσεων και καχυποψίας απέναντι σε ΕΣΣΔ και ΗΠΑ. Σήμερα, οι εικόνες ιρανικών drones να καταστρέφουν στόχους στην Ουκρανία διαφημίζουν την «προαγωγή» του Ιράν σε υπολογίσιμη περιφερειακή δύναμη.
Το θεοκρατικό καθεστώς επιμένει, όμως, να αρνείται ότι πουλάει όπλα στη Ρωσία, παρά τους κομπασμούς των Φρουρών της Επανάστασης για την ακρίβεια των ιρανικών όπλων, στα επίσημα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του επίλεκτου σώματος. Η ιρανική κυβέρνηση αποφεύγει τη δημοσιοποίηση των εξαγωγών όπλων προς τη Ρωσία, καθώς η πλειονότητα του ιρανικού κοινού υποστηρίζει την Ουκρανία. Η Ισλαμική Δημοκρατία εμφανιζόταν άλλωστε παραδοσιακά ως προστάτης των αδυνάτων στη διεθνή σκηνή. «Την ίδια ώρα, όμως, η Τεχεράνη επιδιώκει να αποδείξει στη Δύση ότι οι κυρώσεις δεν πέτυχαν να την ποδηγετήσουν ή να την απομονώσουν», λέει ο επικεφαλής του ινστιτούτου Ευρασίας στην Τεχεράνη, Μαχμούντ Σουρί.
Σιωπά το Ριάντ
Αγνωστη παραμένει ακόμη η αντίδραση της Σαουδικής Αραβίας στην προσέγγιση Τεχεράνης – Μόσχας. Η κυβέρνηση του Ριάντ και το Κρεμλίνο έχουν πρόσφατα ενώσει τις δυνάμεις τους προκειμένου να διατηρήσουν την αυξητική τάση στις τιμές του πετρελαίου, εκνευρίζοντας την Ουάσιγκτον και τροφοδοτώντας τον πληθωρισμό.
Στο Ισραήλ την Κυριακή, ο προερχόμενος από το Εργατικό Κόμμα υπουργός Διασποράς Ναχμάν Σάι, έγραψε στον λογαριασμό του στο Twitter ότι η ιρανική στρατιωτική βοήθεια προς τη Ρωσία αφαιρεί «κάθε αμφιβολία για το πού πρέπει να σταθεί το Ισραήλ στην αιματηρή αυτή σύρραξη. Εφτασε η ώρα η Ουκρανία να λάβει ουσιαστική στρατιωτική βοήθεια».
Το Ισραήλ δεν έχει προμηθεύσει όπλα στην Ουκρανία, παρά τις επανειλημμένες ουκρανικές εκκλήσεις για αντιαεροπορικά συστήματα. Η κυβέρνηση συνεργασίας του Ισραήλ έχει επίσης αποφύγει να επικρίνει αυστηρά τη Μόσχα. Σε αντάλλαγμα, η Ρωσία έχει παραχωρήσει άτυπη άδεια στο Ισραήλ να πλήττει ιρανικούς στόχους στη Συρία, ενώ η ισραηλινή κυβέρνηση δεν επιθυμεί να διαρρήξει τις σχέσεις της με το Κρεμλίνο, που παραμένει ικανό να εμποδίσει την παλιννόστηση Ρώσων Εβραίων.
