Μέχρι στιγμής, παρά τις διόλου ευκαταφρόνητες προκλήσεις των τελευταίων ετών (μεταναστευτικό, πανδημία, πόλεμος στην Ουκρανία), η Ευρώπη έχει καταφέρει να σταθεί ενωμένη, ή τουλάχιστον περισσότερο ενωμένη από όσο θα περίμεναν όσοι θυμούνται τις ενδοευρωπαϊκές έριδες που είχαν προηγηθεί, προ ετών, με φόντο εκείνες τις επεισοδιακές συνεδριάσεις του Eurogroup για τη «διάσωση» της ελληνικής οικονομίας.
Τόσο στο μέτωπο της Covid-19, που δείχνει να υποχώρησε αλλά δεν αποκλείεται να ανακάμψει το προσεχές διάστημα, όσο και στο μέτωπο των επιπτώσεων από τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι Ευρωπαίοι έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής να υιοθετήσουν έναν σε γενικές γραμμές και παρά τις όποιες παραφωνίες κοινό βηματισμό που μπορεί να φαντάζει δεδομένος αλλά δεν είναι.
Η Ευρώπη κερδίζει το στοίχημα του φυσικού αερίου, αλλά οι κίνδυνοι παραμένουν, γράφαμε στην «Κ» προ ημερών, αντλώντας στοιχεία από το Bloomberg και τους Financial Times.
Ο μέχρι στιγμής καλός καιρός («καλοκαίρι» στην Ελλάδα), οι αυξημένες εισαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου και τα υψηλά ποσοστά πληρότητας στις ευρωπαϊκές δεξαμενές αποθήκευσης αερίου, έχουν κάμψει προσωρινά τις ανησυχίες αναφορικά με την ενεργειακή τροφοδοσία. Ωστόσο, είναι ακόμη νωρίς και τα δύσκολα στην πραγματικότητα έπονται στο μέτωπο των μετεωρολογικών συνθηκών. Με άλλα λόγια, η επάρκεια των ευρωπαϊκών ενεργειακών πηγών τροφοδοσίας και αποθεμάτων θα κριθεί τους επόμενους μήνες, όχι τώρα.
Τους επόμενους μήνες πρόκειται να κριθούν ωστόσο και άλλα πολλά διεθνώς, μεταξύ αυτών και οι νέες πλειοψηφίες στα δύο σώματα του Κογκρέσου στις ΗΠΑ.
Το πιο πιθανό είναι πως οι Ρεπουμπλικάνοι θα ανακτήσουν τον έλεγχο του αμερικανικού Κογκρέσου, εξασφαλίζοντας την πλειοψηφία και στη Βουλή των Αντιπροσώπων και στη Γερουσία στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου.
Ενδεχόμενη επικράτηση των Ρεπουμπλικάνων θα μπορούσε, ωστόσο, και να οδηγήσει σε μια αλλαγή της στάσης των ΗΠΑ έναντι της Ουκρανίας.
Στο μέλλον ωστόσο, αυτή η αμερικανική βοήθεια θα μπορούσε να περιοριστεί, ειδικά εάν οι Ρεπουμπλικάνοι ανακτήσουν τον έλεγχο του Κογκρέσου, όπως αναμένεται. Κάτι τέτοιο, δε, ενδεχομένως να επηρέαζε αρνητικά και τη μελλοντική στάση των Ευρωπαίων που μέχρι στιγμής έχουν μάλλον «βολευτεί» βλέποντας τις ΗΠΑ να παίρνουν πάνω τους το μεγαλύτερο μέρος της στήριξης προς την Ουκρανία. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες περιορίσουν τη στήριξή τους, τότε το πιο πιθανό είναι πως και οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα κινηθούν προς μια ανάλογη κατεύθυνση. Σύμφωνα με μερίδα αναλύσεων, οι Ευρωπαίοι δεν έχουν άλλωστε ούτε τα δημοσιονομικά – ενεργειακά περιθώρια, ούτε την πολιτική βούληση που απαιτείται ώστε να πρωταγωνιστήσουν στην υπεράσπιση της Ουκρανίας, γράφαμε στην «Κ».
Αλλά και ενδοευρωπαϊκά, το μέτωπο δεν είναι απολύτως κοινό και αρραγές. Η χθεσινή επίσκεψη του Όλαφ Σολτς στο Παρίσι και οι επαφές που είχε εκεί ο Γερμανός καγκελάριος με τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν πραγματοποιήθηκαν σε ψυχρή ατμόσφαιρα και χωρίς να ακολουθήσει κοινή συνέντευξη Τύπου όπως αναφέρουν τα πρακτορεία Reuters και Associated Press.
Οι συντάκτες του Politico βλέπουν όμως τώρα «σκιές» πάνω και από το ιταλογαλλικό μέτωπο. «Το γαλλο-ιταλικό ειδύλλιο, με πρωταγωνιστές τον Μάριο Ντράγκι και τον Εμανουέλ Μακρόν, τελείωσε», γράφουν με το βλέμμα στραμμένο στη νέα ιταλική κυβέρνηση υπό την Τζόρτζια Μελόνι.
Την ίδια ώρα, η κυβερνώσα Συντηρητική παράταξη στη Βρετανία προσπαθεί να ανακτήσει έναν βηματισμό στοιχειώδους σταθερότητας υπό τον νέο πρωθυπουργό Ρίσι Σούνακ, μέσα σε ένα τοπίο που είναι πολλαπλά, και όχι μόνο εσωκομματικά, ακανθώδες.
Επαπειλούμενες απεργίες και διακοπές στην ηλεκτροδότηση έρχονται, σε συνδυασμό με τις πληθωριστικές πιέσεις, να διαμορφώσουν ένα δυνητικά εκρηκτικό πεδίο εξελίξεων, όχι μόνο στη Βρετανία αλλά και ευρύτερα, ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται χωρίς διαφαινόμενη προοπτική εκτόνωσης.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr
