Η πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία, όπως και αναρίθμητες προηγούμενες αντιπαραθέσεις, έχει μετατραπεί σε «μάχη αντίρροπων προσδοκιών». Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, αφού απέτυχε να κατακτήσει με ταχύτητα αστραπής τη χώρα, όπως ο ίδιος ανέμενε, πλέον πασχίζει να επιβιώσει της δυσμενούς έκβασης των επιχειρήσεων. Απέσυρε τις στρατιωτικές του δυνάμεις σε γραμμές που τα στρατεύματά του μπορούν να κρατήσουν με μεγαλύτερη ευκολία, στρατολόγησε εφέδρους και βομβάρδισε ανελέητα κρίσιμες υποδομές της Ουκρανίας. Ταυτόχρονα, ενίσχυσε τον παράλληλο πόλεμο της προπαγάνδας προκειμένου να αντιστρέψει ή καλύτερα να εξουδετερώσει την κατακραυγή της παγκόσμιας κοινής γνώμης.
Ο Ουκρανός ομόλογός του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, αντιθέτως, επιδεικνύει αξιοθαύμαστη σταθερότητα. Κατάφερε να συσπειρώσει τους συμπατριώτες του πίσω από το λάβαρο της μέχρις εσχάτων αντίστασης, εστιάζοντας τις προσπάθειές του στην ανάκτηση όλων των περιοχών της Ουκρανίας που βρίσκονται υπό ρωσική κατοχή, ενώ θα προχωρήσει σε διεκδίκηση πολεμικών αποζημιώσεων και θα κάνει τα πάντα προκειμένου να λογοδοτήσουν όσοι διέπραξαν εγκλήματα πολέμου. Ο Ουκρανός πρόεδρος έχει επαναλάβει αναρίθμητες φορές ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία, όσο ο Βλαντιμίρ Πούτιν καταλαμβάνει τον προεδρικό θώκο.
Η ουκρανική αντίσταση ανάγκασε τον Πούτιν σε υποχωρήσεις, ενώ ο Ζελένσκι επιδεικνύει σταθερότητα στη στρατηγική του.
Την ίδια στιγμή, αναφέρει δημοσίευμα της Washington Post, ο Λευκός Οίκος σε συζητήσεις με τον Ζελένσκι, του ζήτησε να επιδείξει ηπιότερη και πιο διαλλακτική στάση όσον αφορά το ενδεχόμενο διαπραγματεύσεων με τη Μόσχα, εγκαταλείποντας την κατηγορηματική δημόσια άρνηση οποιασδήποτε συνδιαλλαγής με τον Πούτιν. Στόχος της αμερικανικής σύστασης ήταν κυρίως η διαχείριση των αρνητικών εντυπώσεων που ενδεχομένως σχηματίζονται σε χώρες εκτός Γηραιάς Ηπείρου, ιδιαίτερα στα μεγάλα και πλούσια κράτη του αναπτυσσόμενου κόσμου όπως η Ινδία, η Βραζιλία και η Νότια Αφρική. Σύμφωνα με αυτές, το Κίεβο και όχι η Μόσχα είναι ο αδιάλλακτος «παίκτης» και τελικά υπεύθυνος για την εξακολούθηση της ένοπλης σύρραξης. H κυβέρνηση Μπάιντεν, άλλωστε, γνωρίζει και ανησυχεί και για τη μεταστροφή της αμερικανικής κοινής γνώμης. Οι Ρεπουμπλικανοί και οι ψηφοφόροι τους εκφράζουν σκεπτικισμό για τη χωρίς ορατό τέλος οικονομική δέσμευση της Ουάσιγκτον προς το Κίεβο. Ηδη ο Κέβιν Μακάρθι, βουλευτής των Ρεπουμπλικανών από τη Φλόριντα, και πιθανός μελλοντικός πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων δήλωσε πριν από λίγες ημέρες ότι εξακολουθεί να «στηρίζει την Ουκρανία» αλλά ζητάει λογοδοσία για τις αμερικανικές δαπάνες για αυτόν τον σκοπό. Η δημοσίευση επίσης μιας ανοικτής επιστολής από 30 προοδευτικούς βουλευτές του Δημοκρατικού Κόμματος με την οποία ζητούν άμεση έναρξη απευθείας διαπραγματεύσεων ΗΠΑ – Ρωσίας, δεν καθησύχασε την αμερικανική κυβέρνηση. Παρότι οι συντάκτες της την ανακάλεσαν, τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα σύστασης μιας ευρείας συμμαχίας «Δεξιάς – Αριστεράς» κατά της συνεχιζόμενης βοήθειας στην Ουκρανία.
Αν και θεωρητικώς η προσπάθεια του προέδρου Μπάιντεν να αποτρέψει το ενδεχόμενο «κόπωσης» όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι λογική, ιδιαίτερα τη στιγμή που η Ευρώπη βρίσκεται στο κατώφλι ενός «παγωμένου» χειμώνα εξαιτίας της έλλειψης ενεργειακών αποθεμάτων, σε πρακτικό επίπεδο δεν είναι σώφρων. Προφανώς κανείς δεν μπορεί να προγραμματίσει την έκβαση ενός «πολέμου θέλησης». Ο πρόεδρος Ζελένσκι και οι υποστηρικτές του στη Δύση κατανοούν ότι οι διαπραγματεύσεις θα καταστούν αναγκαίες σε δεδομένη στιγμή, παρά την απόλυτη δέσμευσή του στην τελική νίκη. Ομως το να δηλώσεις ή έστω να υπαινιχθείς προτού φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, προτού δηλαδή οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις εξαντλήσουν κάθε πιθανότητα ανακατάληψης των κατεχόμενων εδαφών, υποδεικνύει υπαναχώρηση από την αρχική δέσμευση. Κάτι τέτοιο είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει στον Ρώσο πρόεδρο την αίσθηση ότι έχει τον χρόνο με το μέρος του και ότι θα πρέπει, με κάθε τρόπο, να εξακολουθήσει τις πολεμικές επιχειρήσεις. Εν κατακλείδι, όσο λιγότερα λέγονται περί διαπραγματεύσεων από τους συμμάχους του Κιέβου, τόσο καλύτερα. Το σημαντικό που μπορεί σε αυτή τη χρονική συγκυρία να πράξουν η αμερικανική κυβέρνηση και το Κογκρέσο είναι να χορηγήσουν ένα ακόμη ουσιαστικό πακέτο βοήθειας προς την Ουκρανία. Αυτό θα τη συντηρήσει μέχρις ότου φτάσει το πλήρωμα του χρόνου για την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τη Μόσχα.
Πηγή: Α.P., REUTERS
