Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου εξασφάλισε άνετη πλειοψηφία στο ισραηλινό κοινοβούλιο για την κυβέρνηση που θα σχηματίσει στο Ισραήλ, αφού μετά τη συμφωνία με το ακροδεξιό κόμμα συμφώνησε και με την παράταξη των Υπερορθόδοξων Εβραίων, ενισχύοντας το μοτίβο που δημιουργείται διεθνώς τους τελευταίους μήνες με κυβερνήσεις συνεργασίας της Δεξιάς με την Ακροδεξιά.
Έτσι ενώ σε μεγάλες χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία η ακροδεξιά απομονώνεται υπέρ των φιλελεύθερων παρατάξεων, σε άλλα κράτη η κεντροδεξιά επιλέγει τη σύσταση κυβερνητικών συνασπισμών με ακροδεξιά σχήματα αμφίβολης δημοκρατικότητας, όπως έχει ήδη συμβεί φέτος στη Σουηδία και την Ιταλία, μεταξύ άλλων.
Στο Ισραήλ η πόλωση στο πολιτικό σύστημα οδήγησε στη σύμπηξη μετώπου κατά του προηγούμενου κυβερνητικού συνασπισμού. Στη νέα κυβέρνηση θα συμμετέχει όχι μόνο το κόμμα Λικούντ, του κ. Νετανιάχου, αλλά και η ανερχόμενη ακροδεξιά με επικεφαλής τον Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ, του σκληρά εθνικιστικού κόμματος Ότζμα Γιέχουντιτ. Στον συνασπισμό συμφώνησε πλέον να συμμετάσχει και το κόμμα Σας των Υπερορθόδοξων Εβραίων με τον αμφιλεγόμενο ηγέτη του, Άριε Ντέρι. Η συμφωνία έχει κλείσει, προσφέροντας στον κ. Νετανιάχου την επιστροφή στην εξουσία με πλειοψηφία 64-56 στην Κνεσέτ.
Πρόκειται για σχήμα που εφαρμόζεται ολοένα και συχνότερα και στο ευρωπαϊκό πολιτικό πεδίο, σε μια προσπάθεια είτε υιοθέτησης ακροδεξιών ιδεών είτε αποφυγής ενίσχυσης των ακροδεξιών τάσεων εάν μείνουν εκτός κυβερνήσεων.
Στη Σουηδία η κεντροδεξιά επέστρεψε στην κυβέρνηση με επικεφαλής τον Ουλφ Κρίστερσον, καθώς τα τρία της κόμματα συμφώνησαν να έχουν στο κοινοβούλιο και την (όχι πάντα) σιωπηρή στήριξη του ανερχόμενου ακροδεξιού σχήματος των Σουηδών Δημοκρατών που έχει φασιστικές καταβολές.
Ομοίως στην Ιταλία η Τζόρτζια Μελόνι, με νεοφασιστικό παρελθόν αλλά και μετριοπαθή στροφή, έστησε το φθινόπωρο κυβερνητικό συνασπισμό σε συνεργασία μεταξύ άλλων με την ακροδεξιά Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι.
Πάντως προς το παρόν ούτε η ιταλική ούτε η σουηδική κυβέρνηση έχουν δείξει ακροδεξιά ρητορική ή αντίστοιχες σημαντικές αποφάσεις.
Απόκλιση από τον φιλελευθερισμό
Την ίδια ώρα χώρες όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία έχουν πάρει σαφή πορεία απόκλισης από τα μετριοπαθή και φιλελεύθερα ιδεώδη, υπέρ μιας αρκετά μισαλλόδοξης κυβερνητικής πολιτικής που ελέγχει σε μεγάλο βαθμό τόσο τη δικαστική εξουσία όσο και τον Τύπο με παρεμβάσεις διαφόρων ειδών, όπως έχει καταγγείλει επανειλημμένα η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλοντας και κυρώσεις.
Αντίστοιχες ανησυχίες εκφράζονται και στη Σλοβακία, όπου η κυβέρνηση μειοψηφίας βασίζεται σε κάποια νομοσχέδια στη στήριξη βουλευτών από το ακροδεξιό και φιλορωσικό κόμμα «Λαϊκό Κόμμα – Η Δική μας Σλοβακία» που πρεσβεύει την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και στενότερους δεσμούς με τη Μόσχα.
Προοπτική συνεργασίας Δεξιάς-Ακροδεξιάς διαφαίνεται και στην Ισπανία, καθώς μετά τη συνεργασία σε τοπικό επίπεδο, στην περιφέρεια Καστίλλης και Λεόν μεταξύ του δεξιού Λαϊκού Κόμματος και του ακροδεξιού Βοξ, από τις γενικές εκλογές του 2023 είναι αρκετά πιθανό να προκύψει παρόμοιος κυβερνητικός συνασπισμός σε εθνικό επίπεδο.
Υπάρχει βεβαίως και το παράδειγμα της Τουρκίας, όπου το ισλαμιστικό κόμμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συνέστησε κυβερνητική συμμαχία με το κατά βάση σκληρά εθνικιστικό αλλά και κεμαλικό κόμμα των λεγόμενων Γκρίζων Λύκων του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ενδυόμενο έτσι και τον εθνικιστικό μανδύα που ταιριάζει σε ακραίο κόμμα, μακριά από τις μετριοπαθείς αρχές του ισλαμισμού που είχε υπηρετήσει για παράδειγμα ο Νετσμετίν Ερμπακάν στα τέλη του 20ού αιώνα.
Όπως σχολίασε πρόσφατα στο CNN η Ραφαέλα Ντάνσιγκιερ, καθηγήτρια Πολιτικής και Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στις ΗΠΑ, η οποία έχει μελετήσει τόσο τη λεγόμενη ριζοσπαστική Δεξιά όσο και το θέμα της μετανάστευσης στην Ευρώπη, «ξέρω ότι υπάρχει μια ευκολία στο να το χαρακτηρίσουμε όλο αυτό ως μια ριζοσπαστική αλλαγή. Και είναι σίγουρα ριζοσπαστική, αλλά δεν νομίζω ότι είναι μια αλλαγή. Αυτή είναι η συνέχεια μιας τάσης», εξήγησε.
«Είναι επίσης μια αποτυχία της Αριστεράς», είπε η κα Ντάνσιγκιερ.
Με πληροφορίες από Reuters, I24, CNN
