Μετά την απελευθέρωση της Χερσώνας τον περασμένο μήνα, υπήρξε μια σχετική κατάπαυση των εχθροπραξιών στον Νότο και μια αιματηρή σύρραξη γύρω από το Μπαχμούτ, όπου οι ρωσικές δυνάμεις υπό την ομάδα Βάγκνερ του Γιεβγιένι Πριγκόζιν προσπαθούν εδώ και πολλές εβδομάδες να καταλάβουν την πόλη. Η Ρωσία εξακολουθεί να επιτίθεται σε υποδομές στην Ουκρανία σε μια επιχείρηση διακοπής της ηλεκτροδότησης και της υδροδότησης καθώς ενσκήπτει ο χειμώνας στη χώρα.
Κάθε διακοπή στις συγκρούσεις οδηγεί σε νέες εκκλήσεις για διαπραγματεύσεις. Η τελευταία προήλθε από τον παλιό μου φίλο, βραβευμένο με Πούλιτζερ δημοσιογράφο, Ρόμπερτ Ράιτ, ο οποίος τάχθηκε με άρθρο του στην «Ουάσιγκτον Ποστ» υπέρ της άσκησης αμερικανικών πιέσεων προς την Ουκρανία να διαπραγματευτεί. Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν άφησε να εννοηθεί ότι η Ρωσία ίσως χρειάζεται εγγυήσεις ασφαλείας στο πλαίσιο μιας ειρηνευτικής συμφωνίας, ενώ ένας άλλος φίλος μου, ο πολιτικός επιστήμονας Τζον Μιρσχάιμερ, υπερθεμάτισε σε μια περίεργη συνέντευξή του στο New Yorker, όπως και ο Τζέφρι Σακς, ο οποίος επιμένει ότι ο πόλεμος οφείλεται αποκλειστικά στην αμερικανική πολιτική. Αυτού του είδους τα επιχειρήματα βασίζονται σε δύο λανθασμένες παραδοχές. Πρώτον, ότι τα κίνητρα της Ρωσίας στον πόλεμο ήταν κάτι διαφορετικό και όχι η επιθυμία για αρπαγή όσο το δυνατόν περισσότερων ουκρανικών εδαφών ή η υπονόμευση της βιωσιμότητας της Ουκρανίας ως κράτους. Και δεύτερον, ότι είναι απίθανη η περαιτέρω προέλαση των Ουκρανών. Και οι δύο «βεβαιότητες» διαψεύστηκαν.
Οι ΗΠΑ μαζί με τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ οφείλουν να αδράξουν τη στιγμή και να βοηθήσουν την Ουκρανία να νικήσει.
Παρόλο που η Ρωσία είναι σαφώς σε μειονεκτική θέση αυτήν τη στιγμή, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι της στην Ουκρανία άλλαξαν στο ελάχιστο. Μια διαπραγμάτευση τώρα που θα άφηνε τη Ρωσία με σημαντικά ουκρανικά εδάφη δεν θα οδηγούσε στην ειρήνη. Ο πόλεμος θα ξανάρχιζε τη στιγμή που η Ρωσία θα αισθανόταν ότι ανέκαμψε επαρκώς. Σε στρατιωτικό επίπεδο έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι η χρονική συγκυρία ευνοεί την Ουκρανία. Τώρα που μπήκε για τα καλά ο χειμώνας και το έδαφος παγώνει, τα οχήματα αποκτούν μεγαλύτερη κινητικότητα. Οι Ρώσοι υποχώρησαν από τη Χερσώνα και ενίσχυσαν τις θέσεις τους στην αριστερή όχθη του Δνείπερου, σύμφωνα όμως με το Ινστιτούτο για την Ερευνα του Πολέμου δεν είχαν τον χρόνο να οικοδομήσουν αποτελεσματικές γραμμές άμυνας και οι Ουκρανοί έχουν διασχίσει τον ποταμό σε πολλά σημεία. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να απελευθερώσουν αυτήν την εδαφική έκταση ώστε να ανακόψουν τις ρωσικές γραμμές επικοινωνίας από το υπό ρωσική κατοχή Ντονμπάς και τη Ρωσία καθεαυτή προς τη Μαριούπολη και τη Μελιτόπολη. Mόλις αποκοπούν οι γραμμές αυτές ή βρεθούν εντός της εμβέλειας του πυροβολικού, τότε η Ουκρανία μπορεί να σκεφτεί την απελευθέρωση της Κριμαίας. Οι Ρώσοι θα μπορούσαν να εξετάσουν σοβαρά το ενδεχόμενο να διαπραγματευτούν αν νιώσουν ότι η Σεβαστούπολη τους γλιστράει από τα χέρια.
Περιττό να πούμε ότι όλα αυτά απαιτούν συνεχιζόμενη υψηλού επιπέδου στρατιωτική υποστήριξη από τη Δύση. Η στέρηση πυραυλικών συστημάτων όπως τα ATACMS μοιάζει ανεγκέφαλη απόφαση, τη στιγμή που η Ουκρανία προσπαθεί απεγνωσμένα να εξουδετερώσει τις αεροπορικές βάσεις, από τις οποίες εκτοξεύονται πύραυλοι. Η Ρωσία χρησιμοποίησε την απειλή της πυρηνικής κλιμάκωσης τον Σεπτέμβριο για να τρομοκρατήσει τους συμμάχους του Κιέβου, αλλά δεν τα κατάφερε και τώρα εγκατέλειψε την προσπάθεια. Αν η Ουάσιγκτον εννοεί σοβαρά ότι θέλει να βοηθήσει την Ουκρανία στον πόλεμο, θα έπρεπε να άρει το μπλόκο αυτών των συστημάτων. Η δυτική πίεση προς την Ουκρανία να διαπραγματευτεί πάντα αυξάνεται τη στιγμή που επιβραδύνεται η δυναμική της ουκρανικής προέλασης. Η πολιτική καθορίζεται από τα στρατιωτικά αποτελέσματα και όχι το αντίθετο σε αυτήν την περίπτωση. Ο ρωσικός στρατός δεν είναι επαρκώς εξοπλισμένος για να πολεμήσει μέσα στον χειμώνα. Αντίθετα η Ουκρανία είναι απολύτως προετοιμασμένη να εκμεταλλευτεί την εποχή και να προελάσει. Ειλικρινά η μεγαλύτερη απειλή για τις επιτυχίες της Ουκρανίας ήταν το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Αν είχε υπάρξει «κόκκινο κύμα» στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου, η πτέρυγα του κόμματος που πρόσκειται στον Ντόναλντ Τραμπ θα διεκδικούσε αναστολή χρηματοδότησης προς το Κίεβο. Αυτό δεν συνέβη και οι ΗΠΑ μαζί με τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ οφείλουν να αδράξουν τη στιγμή και να βοηθήσουν την Ουκρανία να νικήσει.
