Την περασμένη Δευτέρα, ημέρα του καταστροφικού σεισμού στην Τουρκία, ο Μουσταφά είχε ρεπό από τη δουλειά του και σκόπευε να κοιμηθεί λίγο παραπάνω. Μισοκοιμισμένος κοίταξε κάποια στιγμή το κινητό του. Ηταν 7.30 το πρωί και του έκανε εντύπωση πως είχε μήνυμα από την Τουρκία. «Εχεις μάθει τα νέα;», τον ρωτούσε ένας φίλος του. «Οχι», απάντησε εκείνος. «Εγινε μεγάλος σεισμός στην περιοχή σας. Μίλα με τους δικούς σου». Πήρε αμέσως τους γονείς του, την αδερφή του, αλλά δεν πήρε απάντηση. Ξύπνησε και τη σύζυγό του και από το Διαδίκτυο άρχισαν να μαθαίνουν τι είχε συμβεί. «Με έπιασε απελπισία. Ενιωσα τελείως ανήμπορος αλλά προσπαθούσα να είμαι ψύχραιμος», λέει στην «Κ». Ο 30χρονος Μουσταφά ζει αυτοεξόριστος στην Ελλάδα. Γιατρός στο επάγγελμα, κατηγορήθηκε ως τρομοκράτης μετά την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016 επειδή ήταν μέλος του κινήματος Γκιουλέν. Προφυλακίστηκε για ένα χρόνο και όταν δύο χρόνια μετά έμαθε πως κάποιοι συγκατηγορούμενοί του φυλακίζονταν ξανά, αποφάσισε να φύγει από τη χώρα. Τους γονείς του είχε να τους δει τρία χρόνια, από την ημέρα που τους αποχαιρέτησε. Επικοινωνούσαν, αλλά στα κρυφά, με προσοχή. Μπορεί να αποκόπηκε βίαια από την πατρίδα του, αλλά ένα κομμάτι της καρδιάς του παρέμενε εκεί, στο Χατάι, όπου ζούσαν οι δικοί του.
Οταν στις 8.30 χτύπησε το τηλέφωνο και είδε σε βιντεοκλήση την αδερφή και τη μητέρα του, τότε ξέσπασε σε κλάματα. Το ίδιο και εκείνες. Δεν μπορούσε να τις ακούσει καλά – κατάλαβε όμως πως το πατρικό του (στον 2ο όροφο μιας οκταώροφης πολυκατοικίας) είχε καταρρεύσει και πως ο πατέρας του ήταν εγκλωβισμένος στα συντρίμμια. Από τύχη η μητέρα του κάπως είχε καταφέρει να βγει και ήταν πεπεισμένη πως ο άνδρας της ζούσε. Πως είχε ακούσει τη φωνή του. Προσπάθησε να τον εντοπίσει αλλά ήταν αδύνατον. Ετρεξε στον δρόμο για να βρει βοήθεια αλλά όταν κατάλαβε το μέγεθος της καταστροφής στη γειτονιά –και αργότερα στην ευρύτερη περιοχή– κατάλαβε πως η βοήθεια θα αργούσε να έρθει. Τότε την κυρίευσε ο φόβος και η απελπισία. Ο σύζυγός της, συνταξιούχος αστυνομικός, ήταν σε καλή φυσική κατάσταση αλλά ήταν 67 χρόνων. Θα άντεχε; Και για πόσες ώρες;
Την επομένη έλαβε ένα βίντεο στο κινητό του, χωρίς σχόλια. Διασώστες πάνω στα χαλάσματα. Ενας από αυτούς κάνει το σήμα της νίκης. «Βγήκε, βγήκε», φωνάζει. Ο πατέρας του είχε σωθεί.
Τις ίδιες σκέψεις έκανε και ο Μουσταφά αλλά δεν τόλμησε να της το πει. Εκλεισαν το τηλέφωνο και έκαναν ώρες να ξαναμιλήσουν λόγω του υπερφορτωμένου δικτύου. Στο μεταξύ, τα μέλη της τουρκικής κοινότητας στην Αθήνα είχαν αρχίσει να ξυπνάνε και όλοι προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν με συγγενείς και φίλους. Σιγά σιγά μαζεύτηκαν σε έναν χώρο που έχουν φτιάξει στην Καλλιθέα για να ανταμώνουν, να κάνουν μαθήματα και να προσεύχονται. Εκεί, συντετριμμένοι, παρακολουθούσαν για ώρες τα νέα και ήδη από το πρώτο εκείνο απόγευμα άρχισαν να συζητάνε το πώς θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Είχαν ήδη εδώ και τρία χρόνια μια αποθήκη όπου μάζευαν ρούχα και τα μοίραζαν στην Ελλάδα σε όποιον είχε ανάγκη. «Ολα αυτά πρέπει να βρούμε τρόπο να πάνε στην Τουρκία», συμφώνησαν. Ηξεραν βέβαια πως δεν ήταν απλό. Οχι μόνο επειδή στην Τουρκία θα επικρατεί το επόμενο διάστημα χάος, αλλά επειδή όλοι τους είναι επικηρυγμένοι τρομοκράτες. Το τουρκικό κράτος δεν θα δεχόταν ποτέ τη βοήθειά τους. «Αυτό δεν έχει καμία σημασία αυτή τη στιγμή. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να φθάσουν τα πράγματα εκεί», κατέληξαν. Και πράγματι, την επόμενη ημέρα βρήκαν μια ελληνική οργάνωση που ετοιμάζει αποστολή και κανόνισαν να τους παραδώσουν ανώνυμα τις κούτες.
Ο Μουσταφά όλο εκείνο το διάστημα παρέμενε στο διαμέρισμά του στου Ζωγράφου. «Δεν ήθελα να δω άνθρωπο. Σταμάτησα να βλέπω και ειδήσεις. Απλά προσευχόμουν», λέει. Κάποια στιγμή το πρώτο βράδυ κατάφερε να ξαναμιλήσει με την αδερφή του. Με το ζόρι είχαν καταφέρει να πάνε τη μητέρα τους στο χωριό τους, μισή ώρα μακριά. Εκεί τα σπίτια ήταν χαμηλά και εάν γινόταν σεισμός θα ήταν σχετικά ασφαλείς. Το επόμενο πρωί ξαναμίλησαν. Είχαν επιστρέψει στο σημείο όπου κάποτε ήταν το πατρικό τους. Φώναζαν στον πατέρα τους αλλά πλέον δεν έπαιρναν καμία απάντηση. Είχαν όλοι αρχίσει να χάνουν τις ελπίδες τους. Γι’ αυτό και όταν στις 12 το μεσημέρι της Τρίτης χτύπησε το κινητό του Μουσταφά και είδε πως η αδερφή του του είχε στείλει μήνυμα, πανικοβλήθηκε. Ηταν ένα τρίλεπτο βίντεο χωρίς κάποιο σχόλιο. Σε αυτό, μπορούσε να διακρίνει τρεις Τούρκους διασώστες που με γερανό είχαν ανέβει σε ένα σημείο που είχε πρόσβαση στα χαλάσματα του διαμερίσματός τους. Για ώρα οι δύο άνδρες επιχειρούσαν μέχρι που ένας από αυτούς έκανε με το χέρι του το σήμα της νίκης. «Βγήκε, βγήκε», ακούγεται να φωνάζει. Στο βίντεο όλοι χειροκροτούσαν και φώναζαν κλαίγοντας. Το ίδιο και ο Μουσταφά, μόνος του, από το διαμέρισμά του στου Ζωγράφου. Ο πατέρας του ύστερα από 32 ώρες είχε βγει ζωντανός από τα συντρίμμια.
