Τις στιγμές αγωνίας που έζησε εγκλωβισμένος με τα δύο παιδιά του σε έναν οικισμό κοντά στη λωρίδα της Γάζας περιγράφει ο Μάκης Λεβή.
«Από τα ξημερώματα άρχισαν να πέφτουν βροχή οι ρουκέτες για 4-5 ώρες. Οι τρομοκράτες μπήκαν ταυτόχρονα σε 22 οικισμούς στην περιοχή μας, σκότωναν ανθρώπους στα σπίτια τους, στα καταφύγια, στο δρόμο, πήραν αιχμαλώτους».
Μόλις ξεκίνησε η επίθεση, ο κ. Λεβή με τα δύο παιδιά του, 8 και 10 ετών, μπήκαν στο καταφύγιο που βρίσκεται στο σπίτι τους και έμειναν εκεί μέχρι σήμερα το απόγευμα.
«Προσπάθησαν να μπουν και στον δικό μας οικισμό αλλά ευτυχώς απωθήθηκαν. Στην πεθερά μου, που ζει κοντά μας σε άλλον οικισμό, μπήκαν στο σπίτι της- ευτυχώς είχε προλάβει να μπει στο καταφύγιο και δεν κατάφεραν να το ανοίξουν. Έμειναν μέσα στο σπίτι της 20 ώρες, γάζωσαν τα πάντα με αυτόματα και τελικά έφυγαν. Σκότωσαν όμως πολλούς ανθρώπους εκεί».
Μέσα στο καταφύγιο, οι ώρες περνούσαν μαρτυρικά. «Για να σας δώσω μια αίσθηση Αθήνας, είναι σαν να μένεις στο Ψυχικό και να ακούς ότι μπήκαν στην Κηφισιά, μετά στο Χαλάνδρι, καταλαβαίνεις ότι έρχονται προς το μέρος σου. Γινόταν κανονική σφαγή, αυτοί οι άνθρωποι είναι αγρίμια, σκότωναν όποιον έβλεπαν μπροστά τους. Και εσύ είσαι κλεισμένος σε ένα καταφύγιο, έχεις δύο παιδιά, χωρίς όπλο, το μόνο που σου μένει είναι να προσευχηθείς».
Κάποια στιγμή σήμερα το μεσημέρι οι κάτοικοι του οικισμού που μένει ο κ. Λεβή ειδοποιήθηκαν από την αστυνομία να εγκαταλείψουν τον οικισμό. «Δόθηκαν συγκεκριμένες οδηγίες. Πήγαμε με το αυτοκίνητο και μας συνόδευσαν κομβόι μέχρι ένα ασφαλές σημείο, έξω από την εμπόλεμη ζώνη. Στο δρόμο συναντούσαμε μόνο στρατιωτικά οχήματα. Μετά ήρθαμε στο Τελ Αβίβ σε σπίτι Ελλήνων φίλων. Ευτυχώς και η μητέρα των παιδιών μου και η πεθερά μου κατάφεραν και αυτοί να φύγουν. Τώρα πρέπει να φτιάξουμε νέα διαβατήρια στα παιδιά, γιατί ήταν στο σπίτι της μαμάς τους και ψάχνουμε πτήσεις για να φύγουμε στην Αθήνα».
