Ο Εβιάταρ Νταβίντ, 22 ετών, μουσικός, έφυγε από την Ιερουσαλήμ με δύο φίλους του για το φεστιβάλ Re’im, εκεί όπου αργότερα θα γινόταν η πρώτη πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς. Οι δύο φίλοι του σκοτώθηκαν επί τόπου, δίπλα του. Μέλη της Χαμάς τον έσυραν στην αιχμαλωσία μαζί με τους υπόλοιπους επιζώντες.
Η οικογένειά του, που για ώρες δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του, πίστευε πως είναι νεκρός.
Εμαθε όμως, με τον πιο βάναυσο τρόπο, ότι ο Εβιάταρ είναι ζωντανός. Σαν σε ταινία με τρομοκράτες, ένα βίντεο από άγνωστο αριθμό έφτασε στο τηλέφωνο της αδερφής του. Σε αυτό, ο Εβιάταρ ήταν πεσμένος στο πάτωμα, με δεμένα χέρια στην πλάτη και κοίταζε αναγκαστικά τον φακό με μια έκδηλη έκφραση τρόμου στα μάτια. Βλέποντας τη σκηνή, δεν μπορείς να ξεχάσεις το βλέμμα του και όσα ήθελε να πει, μα δεν μπορούσε…
Ο αδερφός του, Ιλάι Νταβίντ, ήρθε στην Ελλάδα μαζί με τη μητέρα του, στο πλαίσιο της δράσης του κινήματος Bring Them Home Now, το οποίο ενημερώνει και ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη για την επιστροφή των ομήρων. Πριν από την 7η Οκτωβρίου 2023, ήταν ένας τυπικός 26χρονος φοιτητής φυσικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, που εργαζόταν παράλληλα ως σύμβουλος σε ένα πρόγραμμα ηγεσίας. Ενα μήνα μετά, ο Iλάι είναι ένας άλλος άνθρωπος, ο οποίος προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό τον αδερφό του, μεταφέροντας το όνομα και την εικόνα του σε όλο τον κόσμο. Ενας άνθρωπος, που νιώθει την ανάγκη να αφηγηθεί την ιστορία του, για να προστατεύσει τη ζωή και το μέλλον. Και που κάθε στιγμή της ημέρας κάνει ό,τι μπορεί, για να φέρει τον αδερφό του πίσω στο σπίτι.
– Εχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από τότε, που ο αδερφός σου πιάστηκε όμηρος από τη Χαμάς. Πώς το αντιμετωπίζει η οικογένειά σου;
Εχουν περάσει 30 μέρες, αλλά στο σημείο που είμαστε, ο χρόνος δεν σημαίνει τίποτα. Από την πρώτη μέρα, το μόνο που κάνουμε εγώ και η αδερφή μου, είναι να προσπαθούμε να πούμε την ιστορία του σε οποιονδήποτε θέλει να ακούσει. Προσπαθούμε να μεταφέρουμε την εικόνα του, το όνομά του σε κάθε άνθρωπο στον κόσμο, γιατί πιστεύουμε ότι είναι ζωντανός και μπορούμε να τον φέρουμε πίσω και ότι αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου δεν θα πρέπει να ξανασυμβεί ποτέ και πουθενά.
– Η αδερφή σου ανέφερε ότι μαζί με τη μητέρα σου μιλάνε κάθε βράδυ στον αδερφό σου, σαν να είναι παρών. Το κάνεις κι εσύ;
Η αδερφή και η μητέρα μου το πρώτο βράδυ πήγαν και κοιμήθηκαν στο κρεβάτι του, για να μπορούν να τον αισθάνονται, να τον μυρίζουν, να νιώθουν κοντά του, οπότε απέκτησαν αυτή τη συνήθεια. Εχω κι εγώ μια παρόμοια. Του μιλάω κάθε βράδυ και του ζητάω να κάνει υπομονή, να παραμένει δυνατός και γενναίος.
– Μάθατε για την αιχμαλωσία του με ένα πολύ οδυνηρό τρόπο, με ένα βίντεο, που γύρισε η Χαμάς, στο οποίο τον είδες δεμένο, στο πάτωμα. Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση;
Η πρώτη αντίδραση ήταν ένας μεγάλος θυμός. Ημουν εξοργισμένος! Δεν ήξερα τι να κάνω. Εριχνα γροθιές στον τοίχο, πλήγωσα τον εαυτό μου. Υπήρχε τόσος θυμός εκείνη τη στιγμή! Το να βλέπω τον αδερφό μου σε αυτή την κατάσταση ήταν αποκαρδιωτικό. Με έκανε να νιώθω θυμωμένος και ανήμπορος. Το μόνο που ήθελα ήταν να τον φέρω πίσω. Αμέσως μετά, όμως, κατάλαβα ότι μπορούσα να είμαι ευγνώμων, γιατί τουλάχιστον τον είδα! Τον είδα ζωντανό και όρθιο. Κι αυτό ήταν κάτι, από το οποίο μπορούσα να πιαστώ.
– Είχατε επικοινωνήσει μετά την εισβολή της Χαμάς στο φεστιβάλ, πριν πιαστεί όμηρος;
Πολύ νωρίς το πρωί εκείνης της μέρας, όλοι ξυπνήσαμε από τις σειρήνες και τρέξαμε στα καταφύγια. Καταλάβαμε ότι είχε γίνει κάποια μεγάλη επίθεση, οπότε η μαμά μου του έστειλε μήνυμα κι απάντησε πολύ γρήγορα ότι το πάρτι τέλειωσε κι ότι έπεφταν βόμβες κι όλοι έτρεξαν στα αυτοκίνητα. Μέχρι τότε δεν είχαμε καταλάβει ακριβώς ότι ήταν μια τρομοκρατική επίθεση, οπότε εγώ και η αδερφή μου πέσαμε για ύπνο, όμως η μητέρα μου συνέχισε να του στέλνει μηνύματα. Κάποια στιγμή ξύπνησα από το κλάμα της. Κατάλαβα ότι κάτι πολύ παράξενο συμβαίνει, γιατί συνήθως είναι πολύ ήρεμη, δεν αγχώνεται εύκολα, όμως ήταν πολύ ανήσυχη. Τη ρώτησα τι συμβαίνει και μου απάντησε ότι είχε γίνει τρομοκρατική επίθεση και ότι ο αδερφός μου δεν απαντούσε πια στο τηλέφωνο. Προσπαθούσε να βρει επαφή μαζί του, αλλά το κινητό του, όπως και τα κινητά των φίλων του ήταν κλειστά. Αυτό έγινε 10 λεπτά πριν δούμε στις ειδήσεις ότι πραγματικά είχε γίνει τρομοκρατική επίθεση. Ημασταν τελείως χαμένοι. Εγώ σκεφτόμουν ότι είναι νεκρός, προετοίμαζα τον εαυτό μου για το χειρότερο. Κι όταν ήρθε στην αδερφή μου ένα screenshot ενός βίντεο από άγνωστο αριθμό και είδα το πρόσωπό του σκέφτηκα ότι βλέπω το πρόσωπο ενός νεκρού, όμως μετά ήρθε το βίντεο και είδαμε ότι είναι ζωντανός.
– Πώς αντέδρασαν η μητέρα και η αδερφή σου, όταν ήρθε το βίντεο;
Δεν μπορούσαν να το δουν.
– Πόσο άλλαξε η ζωή σου από εκείνη τη μέρα;
Ολοκληρωτικά. Από τη στιγμή, που θα ξυπνήσω, μέχρι τη στιγμή που θα πέσω στο κρεβάτι, οτιδήποτε κάνω, αφορά το πώς θα σώσω τον αδερφό μου, πώς θα τον φέρω πίσω στο σπίτι.
– Είχατε σκεφτεί εσύ κι η αδερφή σου να τον ακολουθήσετε στο συγκεκριμένο φεστιβάλ;
Δεν το είχα καν ακούσει! Το άκουσα για πρώτη φορά από τον αδερφό μου στο δείπνο της Παρασκευής. Ηταν τόσο ενθουσιασμένος, τόσο χαρούμενος, που δεν μπορούσε να φάει.
– Τι άνθρωπος είναι ο αδερφός σου, ποια είναι τα ενδιαφέροντα του;
Ο αδερφός μου είναι μουσικός. Του αρέσει να παίζει κιθάρα, αγαπά τη hard rock και μπορεί να κάθεται επί ώρες στο δωμάτιο του, να μελετάει και να εξασκείται στο πώς θα τελειοποιήσει τα σόλο του. Είναι μια πολύ ήρεμη φύση. Οι φίλοι του λένε ότι είναι ο ψυχολόγος της παρέας. Ακούει τους άλλους, τους καταλαβαίνει, τους καθοδηγεί, γιατί αγαπάει πραγματικά τους ανθρώπους. Είναι ένα χαρακτηριστικό, που το είχε από παιδί. Κι ελπίζω ότι τώρα θα τον βοηθάει να παραμένει ήρεμος και να καθησυχάζει κι όσους βρίσκονται στην ίδια κατάσταση.
– Αυτή τη στιγμή, ποιο συναίσθημα κυριαρχεί σε σένα; Θυμός, λύπη, ελπίδα;
Προηγείται η ελπίδα. Είμαι γεμάτος ελπίδα, γιατί μπορώ να τον αισθανθώ. Ξέρω ότι είναι ζωντανός, νιώθω την ενέργειά του. Κάποιες φορές, ξεφεύγω σε σκοτεινούς τόπους, όμως αμέσως συνέρχομαι, γιατί έχω ανάγκη να είμαι γενναίος και δυνατός όχι μόνο για μένα, αλλά και για την οικογένεια μου και για εκείνον, για τη στιγμή που θα γυρίσει και θα έχει ανάγκη από τη φροντίδα μας.
– Εκφράζεις σιγουριά για την επιστροφή του;
Ναι, είμαι απόλυτα σίγουρος. Δεν έχω άλλη επιλογή.
– Οι φρικαλεότητες της Χαμάς οδήγησαν σε μια νέα πολεμική σύγκρουση. Πώς νιώθεις για το γεγονός ότι πέρα από τα θύματα της πλευράς του Ισραήλ, το κόστος αυτής της σύγκρουσης πληρώνουν κι αθώα θύματα της Παλαιστίνης;
Πραγματικά λυπάμαι γι’ αυτό. Πιστεύω ότι όλα τα εγκλήματα της Χαμάς είναι απλώς μια κορυφή του τι κάνουν εδώ και 20 χρόνια. Το κάνουν και στο Ισραήλ και στη Γάζα και στην πλευρά της Παλαιστίνης. Κάνουν εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας. Θύματα υπάρχουν σε όλες τις πλευρές και λυπάμαι γι’ αυτούς. Όμως η δράση της Χαμάς πρέπει να σταματήσει. Αυτή τη στιγμή, το μόνο που σκέφτομαι είναι να γυρίσει ο αδερφός μου. Νιώθω θλίψη για τα θύματα κάθε πλευράς, αλλά χρειάζονται σκληρές ενέργειες. Είναι λυπηρό, που αυτή είναι η πραγματικότητα. Πιστεύω ότι ως παγκόσμια κοινότητα πρέπει να σταματήσουμε αυτή την τρέλα, τον τρόμο. Όπως κάναμε με τους Ναζί, με την Αλ Κάιντα, με τον ISIS, είναι το ίδιο πράγμα.
– Μέσα από τις επισκέψεις του Bring Them Home Now στην Ευρώπη, όπως και στην Ελλάδα, προσπαθείτε να ενημερώσετε τους Ευρωπαίους για την κατάσταση με τους ομήρους. Τι περιμένετε από τη Δύση;
Πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να ασκήσει μεγάλη επιρροή στη Μέση Ανατολή. Είναι πολύ σημαντικό για μας, η δυτική κοινωνία να έχει επίγνωση της κατάστασης. Γιατί το Ισραήλ είναι μια Δημοκρατία. Πολύ σκοτεινά γεγονότα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στη σκιά της Δημοκρατίας μας, αλλά θα μπορούσαν να συμβούν κι οπουδήποτε αλλού, και στην Ευρώπη. Πρέπει να είμαστε όλοι πολύ προσεκτικοί για να μην ξανασυμβούν. Έχουμε την ανάγκη να σας αφηγηθούμε την ιστορία μας, για να προστατεύσουμε όλοι μαζί το μέλλον μας.
