«Πολιτικό σεισμό» χαρακτηρίζει το αποτέλεσμα στις ολλανδικές εκλογές ο Κας Μούντε, Ολλανδός πολιτικός επιστήμονας με εξειδίκευση στον λαϊκισμό, ο οποίος διδάσκει διεθνείς σχέσεις στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια. Μιλώντας στην «Κ» εκτιμά ότι δεν πρόκειται να υπάρξει εις βάρος του Γκερτ Βίλντερς κάτι αντίστοιχο της γαλλικής «υγειονομικής ζώνης» κατά των κομμάτων του πατρός και της κόρης Λεπέν. «Με δεδομένες τις πρώτες απαντήσεις των ηγετών των δύο κεντροδεξιών κομμάτων, NSC και VVD, των δύο πιθανότερων δυνάμει εταίρων του, μια υγειονομική ζώνη μοιάζει εξαιρετικά απίθανη. Μπορεί μεν να κρατηθεί ο ακροδεξιός ηγέτης μακριά από την εξουσία και τη λήψη άμεσων πολιτικών αποφάσεων, αλλά δεν πρόκειται να αναχαιτιστεί η υποστήριξή του στο εκλογικό σώμα. Πάνω απ’ όλα, όμως, ενδεχόμενο μέτωπο εναντίον του με πρωθυπουργό τον Φρανς Τίμερμανς θα προκαλούσε σοβαρές αντιδράσεις από μέλη και ψηφοφόρους του VVD (σ.σ. το κόμμα του Μαρκ Ρούτε)», επειδή κατά την αρχηγό του, Ντιλάν Γεσιλγκιόζ, ο πρώην αντιπρόεδρος της Κομισιόν «θα φορολογήσει τον ολλανδικό λαό μέχρι τελικής πτώσεως».
Πώς εξηγεί την αιφνιδιαστική εκτίναξη των ποσοστών του Βίλντερς στις τελευταίες δημοσκοπήσεις; Κατά τη γνώμη του Μούντε το βασικό πρόβλημα σε αυτή την αναμέτρηση ήταν η έμφαση των mainstream κομμάτων στη μετανάστευση. Πώς όμως μπορούν τα κεντρώα κόμματα να κατευνάσουν τις προφανείς ανησυχίες της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, χωρίς παράλληλα να γιγαντώσουν την Ακροδεξιά; Το ερώτημα αυτό θα τίθεται συνέχεια, σε κάθε αναμέτρηση εις το εξής.
«Οι ανησυχίες τμημάτων της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης δεν είναι καθόλου προφανείς», απαντάει. «Πρέπει να ιδωθούν υπό το φως της υπερβολικής έμφασης των ΜΜΕ και πολιτικών κομμάτων στη μετανάστευση επί δεκαετίες και μία σχεδόν ομόφωνα αρνητική πλαισίωση τόσο της μετανάστευσης όσο και των μεταναστών. Ξέρουμε ότι οι πολίτες “ανησυχούν” περισσότερο για ζητήματα που κυριαρχούν στη δημόσια συζήτηση. Πρώτα λοιπόν πρέπει να τοποθετήσουμε το ζήτημα της μετανάστευσης στα συμφραζόμενα και τον χώρο του. Στην καλύτερη περίπτωση είναι ένα από τα πολλά θέματα που προβληματίζουν τους πολίτες, μαζί με την παιδεία, την περίθαλψη, τη στέγη κ.λπ. και δεν θα πρέπει να θεωρούμε τη μετανάστευση σημαντικότερη απ’ ό,τι είναι. Δεύτερον, οι φιλελεύθερες δημοκρατίες πρέπει να σταματήσουν να προσποιούνται ότι μπορούν να ελέγξουν στενά τη μετανάστευση. Και το ανθρώπινο κόστος για την “Ευρώπη – φρούριο” αυξάνεται διαρκώς. Τρίτον, τα φιλελεύθερα δημοκρατικά κόμματα πρέπει να δίνουν έμφαση στα υπέρ και τα κατά της μετανάστευσης και των μεταναστών. Σε πολλές χώρες, καίριοι τομείς λειτουργούν μόνο χάρη στους μετανάστες (π.χ. γεωργία, υγειονομική περίθαλψη). Συνολικά η συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών ζει ακριβώς όπως και οι επονομαζόμενοι “γηγενείς”. Ετσι δεν θα έπρεπε ούτε να αδιαφορούμε αλλά ούτε και να φουσκώνουμε τεχνητά το ζήτημα. Αντιθέτως, καλό είναι να βρίσκουμε ρεαλιστικές πολιτικές».
