Η Βόρεια Κορέα εκτόξευσε χθες, Δευτέρα, ένα διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο στερεού καυσίμου (ICBM), όπως ανακοίνωσαν αξιωματούχοι της Νότιας Κορέας. Πρόκειται για την τρίτη δοκιμή αυτού του είδους με στόχο να ενισχυθούν οι ικανότητες εκτοξεύσεων χωρίς μεγάλη προετοιμασία.
Η Σεούλ δεν ταυτοποίησε τον πύραυλο που εκτοξεύθηκε χθες, αλλά σε στρατιωτική παρέλαση που έλαβε χώρα στη Βόρεια Κορέα τον περασμένο Φεβρουάριο η Πιονγιάνγκ προέβη στα αποκαλυπτήρια του πυραύλου στερεού καυσίμου Hwasong-18, ενώ πραγματοποίησε και δύο δοκιμές: μία τον Απρίλιο και μία τον Ιούλιο.
Τον περασμένο μήνα, η Πιονγιάνγκ δήλωσε επίσης ότι είχε πραγματοποιήσει δοκιμές μηχανών στερεού καυσίμου για έναν επερχόμενο νέο τύπο βαλλιστικού πυραύλου μέσου βεληνεκούς (IRBM).
Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά της τεχνολογίας στερεού καυσίμου και πώς μπορεί αυτή να βοηθήσει τη Βόρεια Κορέα να ενισχύσει τα πυραυλικά της συστήματα;
Ποια είναι τα οφέλη του στερεού καυσίμου;
Οι πύραυλοι στερεού καυσίμου δεν χρειάζεται να τροφοδοτούνται με καύσιμα αμέσως πριν από την εκτόξευση, ενώ η λειτουργία τους είναι συχνά ευκολότερη και ασφαλέστερη και απαιτεί λιγότερη υλικοτεχνική υποστήριξη, με αποτέλεσμα να καθίσταται δυσκολότερος ο εντοπισμός τους και να ενισχύεται η ανθεκτικότητά τους συγκριτικά με τα όπλα υγρού καυσίμου.
«Αυτές οι δυνατότητες είναι ακόμη πιο χρήσιμες σε καιρούς κρίσης», αναφέρει ο Ανκιτ Πάντα από τη δεξαμενή σκέψης «Carnegie Endowment for International Peace» με έδρα τις ΗΠΑ.
Τι είναι η τεχνολογία στερεού καυσίμου;
Τα στερεά προωθητικά είναι ένα μείγμα καυσίμου και οξειδωτικού. Τα μέταλλα σε μορφή σκόνης, όπως το αλουμίνιο, χρησιμεύουν συχνά ως καύσιμο, ενώ το υπερχλωρικό αμμώνιο, το οποίο είναι το άλας του υπερχλωρικού οξέος και της αμμωνίας, είναι το πιο κοινό οξειδωτικό.
Το καύσιμο και ο οξειδωτής συνδέονται μεταξύ τους με ένα σκληρό πλαστικό υλικό και είναι τοποθετημένα σε μια μεταλλική θήκη.
Οταν το στερεό προωθητικό καίγεται, το οξυγόνο από το υπερχλωρικό αμμώνιο αναμειγνύεται με το αλουμίνιο, παράγοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας και θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 2.760 βαθμούς Κελσίου, δημιουργώντας ώθηση και ανυψώνοντας τον πύραυλο από την εξέδρα εκτόξευσης.
Ποιοι κατέχουν αυτή την τεχνολογία;
Το στερεό καύσιμο χρονολογείται από τα πυροτεχνήματα που ανέπτυξαν οι Κινέζοι πριν από αιώνες. Δεν σημειώθηκε ωστόσο σημαντική πρόοδος στη χρήση του μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, όταν οι ΗΠΑ ανέπτυξαν πιο ισχυρά προωθητικά.
Η Βόρεια Κορέα χρησιμοποιεί στερεό καύσιμο σε μια σειρά από μικρότερους βαλλιστικούς πυραύλους, πιο περιορισμένου βεληνεκούς.
Η Σοβιετική Ενωση εκτόξευσε τον πρώτο της διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο στερεού καυσίμου (RT-2) στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και ακολούθησε η ανάπτυξη του βαλλιστικού πυραύλου μεσαίου βεληνεκούς «S3» της Γαλλίας, γνωστού και ως SSBS.
Η Κίνα άρχισε να δοκιμάζει ICBM στερεού καυσίμου στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Από την πλευρά της, η Νότια Κορέα έχει επίσης δηλώσει ότι έχει εξασφαλίσει «αποτελεσματική και προηγμένη» τεχνολογία στερεού καυσίμου, αν και σε πολύ μικρότερους πυραύλους μέχρι στιγμής.
Στερεό εναντίον υγρού
Τα υγρά προωθητικά παρέχουν μεγαλύτερη ώθηση και ισχύ, αλλά απαιτούν πιο περίπλοκη τεχνολογία και το βάρος τους είναι μεγαλύτερο.
Το στερεό καύσιμο είναι πυκνό και καίγεται αρκετά γρήγορα, δημιουργώντας ώθηση σε σύντομο χρονικό διάστημα. Επιπλέον, μπορεί να αποθηκευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να υποβαθμιστεί η ποιότητά του ή να αχρηστευτεί, κάτι που, στον αντίποδα, αποτελεί ένα συχνό πρόβλημα με το υγρό καύσιμο.
Η Βόρεια Κορέα δήλωσε ότι η ανάπτυξη του νέου της ICBM στερεού καυσίμου, Hwasong-18, θα «προωθήσει ριζικά» την ικανότητά της για πυρηνική αντεπίθεση.
Μετά την πρώτη εκτόξευση, το υπουργείο Αμυνας της Νότιας Κορέας προσπάθησε να υποτιμήσει τις δοκιμές, λέγοντας ότι η Πιονγιάνγκ θα χρειαζόταν «επιπλέον χρόνο και προσπάθεια» για να κατακτήσει την εν λόγω τεχνολογία.
Με πληροφορίες από Reuters
