Συναντώντας μία μικρή ομάδα διαδηλωτών υπέρ της λήξης της εισβολής στη Γάζα μπροστά στα κεντρικά γραφεία του ισραηλινού στρατού στο Τελ Αβίβ, η Μάγια Μιζράκι, 25 ετών, έκανε μία περίεργη γκριμάτσα. Πέρυσι είχε και η ίδια παραστεί σε ανάλογη συγκέντρωση. Φέτος δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της να ξαναπηγαίνει σε κάτι τέτοιο. «Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν πάνω από δέκα άτομα αυτή τη στιγμή στη χώρα που θα διαδήλωναν κατά του στρατού», λέει.
Η Μιζράκι αποτελεί ένα μόνο παράδειγμα του διαρκώς αυξανόμενου αριθμού νέων ανθρώπων στο Ισραήλ που εγκαταλείπουν τις αριστερές ιδέες ύστερα από την αιματηρή επίθεση της 7ης Οκτωβρίου. Στον απόηχο της θλίψης και της οργής που άφησε εκείνη η ημέρα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι ζητούν την υιοθέτηση μιας πιο σκληρής γραμμής απέναντι στους Παλαιστίνιους. Κι ενώ η δημοτικότητα του Μπέντζαμιν Νετανιάχου φθίνει, η στήριξη σε ορισμένες από τις πολιτικές που ακολουθεί η ακροδεξιά κυβέρνησή του, αυξάνεται.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις που διεξήχθησαν τους τελευταίους δύο μήνες, οι Ισραηλινοί έχουν μετακινηθεί σε σημαντικό βαθμό προς τα δεξιά σε μία σειρά από πολιτικά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της στήριξης προς τους εποίκους της Δυτικής Οχθης, ή ακόμη και της επανεγκαθίδρυσης ενός νέου στρατιωτικού καθεστώτος στη Λωρίδα της Γάζας.
Τα αριστερά κόμματα στο Ισραήλ βλέπουν σταθερή μείωση στη δημοτικότητά τους τα τελευταία 20 χρόνια. Στις τελευταίες εκλογές, το Εργατικό Κόμμα κέρδισε μόλις τέσσερις έδρες στην Κνέσετ. «Το να είσαι αριστερός έχει καταλήξει να είναι βρισιά», λέει η Μιζράκι.
Οι πόλεις και οι αγροτικές κοινότητες της χώρας (κιμπούτς) που βρίσκονται στα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας, κάποτε ήταν προπύργια της Αριστεράς. Πολλά από αυτά ακολουθούσαν ορισμένα από τα κυριότερα προτάγματα των σοσιαλιστών και αρκετοί κάτοικοί τους είχαν κατά καιρούς μεταφέρει βοήθεια στους Παλαιστίνιους.
Την 7η Οκτωβρίου είδαν ωστόσο τις κοινότητές τους να σφαγιάζονται. Πολλοί από τους επιζώντες ξανασκέφτονται πλέον τις πολιτικές που κάποτε είχαν υποστηρίξει. Ο Λάρι Μπάτλερ, 73 ετών και κάτοικος του μαρτυρικού κιμπούτς του Νιρ Οζ, θεωρούσε εαυτόν αριστερό. Συμμετείχε σε διαδηλώσεις ζητώντας την απομάκρυνση των ισραηλινών στρατευμάτων από τη Γάζα το 2005.
Ερωτηθείς σχετικά με τις πολιτικές του πεποιθήσεις, απαντά τώρα από το ξενοδοχείο στο Εϊλάτ όπου διαμένει: «Φαντάζομαι πως πλέον είμαι κάπου στη μέση. Σίγουρα δεν είμαι αριστερός και σίγουρα δεν είμαι δεξιός».
