Καπουτσίνο μετά τις 11 το πρωί; Μόνο για τουρίστες. Μπολονέζ; Μακριά… Ανανάς στην πίτσα; Τουλάχιστον ιεροσυλία. Υπάρχουν μερικά πράγματα που για τους Ιταλούς είναι ακλόνητος θεσμός, άθραυστα ταμπού.
Ομως και οι θεσμοί εμφανίζουν «ρωγμές», και το 2024 ίσως γίνει η χρονιά που θα «σπάσει» το ταμπού της πίτσας με ανανά, χάρη στον πιτσαϊόλο Τζίνο Σορμπίλο, τον διάσημο σπεσιαλίστα της Νάπολης που προσφάτως πρόσθεσε στο μενού του το τροπικό φρούτο.
Η δημιουργία του Σορμπίλο αποκαλείται «Margherita con Ananas» και κοστίζει 7 ευρώ. Ομως, δεν πρόκειται για μια κοινή χαβανέζικη εκδοχή, αλλά για μια πίτσα bianca, απαλλαγμένη από το στρώμα ντομάτας, πασπαλισμένη με τουλάχιστον τρία είδη τυριών, με τον ανανά μαγειρεμένο δύο φορές για μια καραμελωμένη αίσθηση.
Ο ίδιος ο Σορμπίλο, τρίτης γενιάς μάστερ της πίτσας, δηλώνει στο CNN πως στόχος του ήταν να καταπολεμήσει τις «γευστικές προκαταλήψεις».
«Δυστυχώς οι άνθρωποι ακολουθούν το πλήθος και εξαρτώνται από τις απόψεις των άλλων ή από αυτά που ακούν» λέει.
«Εχω προσέξει τα τελευταία χρόνια πως πολλοί καταδικάζουν υλικά ή τρόπους παρασκευής φαγητών μόνο και μόνο επειδή στο παρελθόν ήταν άγνωστα. Οπότε, θέλησα να εντάξω τα αμφιλεγόμενα αυτά υλικά –που αντιμετωπίζονται λες και είναι δηλητήριο– στη ναπολιτάνικη πίτσα, ώστε να αναδείξω τη γεύση τους» λέει ο ίδιος.
Και το να κάνει κάτι τέτοιο στο κατάστημά του στη Νάπολη (ο ίδιος διαθέτει 21 καταστήματα σε όλο τον κόσμο, από την Ιμπιζα έως το Μαϊάμι και το Τόκιο), τη γενέτειρα της πίτσας, ήταν ειδικού συμβολισμού.
Σύμφωνα με τη νέα συνταγή, λοιπόν, ο ανανάς ψήνεται στον φούρνο και στη συνέχεια ψύχεται. Επειτα, προτού η πίτσα μπει στον ξυλόφουρνο, προστίθεται καπνιστό προβολόνε (τοπικό τυρί από αγελαδινό γάλα από την Καμπανία), έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και φρέσκος βασιλικός.
Όταν η πίτσα βγει από τον φούρνο, ο Σορμπίλο ρίχνει «ψίχουλα» δύο ειδών τυριών (ένα κατσικίσιο από τη Σαρδηνία και ένα βουβαλίσιο από το κοντινό Τσιλέντο) στο στεφάνι κρούστας «που την κάνει πραγματικά νόστιμη» λέει ο ίδιος.
Διχασμένη η ιταλική κοινή γνώμη
Νόστιμη ή μη, η πίτσα με ανανά αποτελεί ανάθεμα για τους περισσότερους Ιταλούς, με την έμπνευση του Σορμπίλο να μπαίνει στο στόχαστρό τους στα social media και να γίνεται θέμα αντιπαράθεσης στην ιταλική τηλεόραση.
Προφανώς, υπήρξαν και αυτοί που υποστήριξαν τη γαστρονομική παραλλαγή.
«Είναι καλή, φρέσκια, εγκρίνω» λέει η Μπάρμπαρα Πολίτι, δημοσιογράφος εξειδικευμένη στη γαστρονομία. «Γνωρίζατε πως ο ανανάς είναι μέρος της διατροφικής κουλτούρας της Ευρώπης από τότε που ο Χριστόφορος Κολόμβος τον δοκίμασε στη Γουαδελούπη το 1493 και τον έφερε πίσω; Οταν το λάνσαρε ο Σορμπίλο, ήμουν περίεργη και έψαξα από πότε χρησιμοποιείται ο ανανάς στην Ευρώπη. Διαπίστωσα πως αποτελεί μέρος της ευρωπαϊκής [διατροφικής] κουλτούρας εδώ και πολύ καιρό. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, μιλάμε για ένα ζήτημα νοοτροπίας και γευστικών συνηθειών».
«Μου άρεσε, είναι λίγο σαν το σούσι – στην αρχή μπορεί να μην το αγαπάς, αλλά στη συνέχεια γίνεται εμμονή» λέει η ίδια».
Για τον Σορμπίλο ο ανανάς στην πίτσα δεν διαφέρει σε τίποτα από άλλες τολμηρές προσθήκες που έχουν επιχειρηθεί κατά καιρούς στις κλασικές συνταγές.
«Τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι χρησιμοποιούν υλικά που πριν από πέντε, έξι χρόνια δεν χρησιμοποιούνταν ποτέ. Τώρα χρησιμοποιούμε σπεκ από το Αλτο Αντιτζε, μορταδέλα που δεν χρησιμοποιούνταν πριν από 10 χρόνια, ψιλοκομμένα φιστίκια, ελιές σε σκόνη, αφρό μοτσαρέλας, ακόμη και μαρμελάδες.Γιατί να μην επανεφεύρουμε τον ανανά; Η πίτσα έχει αποκτήσει μια νέα ζωή τα τελευταία πέντε ή έξι χρόνια» υποστηρίζει ο ίδιος, επιδεικνύοντας συχνά πυκνά μέσω κοινωνικών δικτύων την ευφάνταστη πλευρά της πίτσας με νέες ιδέες στο μενού.
Οπως λέει, οι προκάτοχοί του «θα πάθαιναν σύγχυση» με τον ανανά, αλλά «τελικά πρώτα πρέπει να δοκιμάζουμε και μετά να εκφράζουμε άποψη για τα πράγματα. Κάποτε στην πίτσα δεν έβαζαν ούτε ζαμπόν ούτε ρόκα. Τώρα, είναι φυσιολογικά».
Πηγή: CNN
