Για τον Εμανουέλ Μακρόν, στο πολιτικά τραχύ μονοπάτι έως τις Ευρωεκλογές του 2024, μέχρι σήμερα, μεγαλύτερο εμπόδιο φάνταζε η εξ άκρας δεξιάς απειλή της Μαρίν Λεπέν.
Αυτό ενδεχομένως να αλλάζει εκτιμά το Politico σε δημοσίευμά του, στο οποίο γίνεται εκτενής αναφορά στο πρόσωπο του κεντροαριστερού Ραφαέλ Γκλουκσμάν, ο οποίος φιλοδοξεί να ανατρέψει τα δεδομένα στη γαλλική πολιτική σκηνή.
Βασική παράμετρος που πιθανώς αναδιατάσσει τους συσχετισμούς στη Γαλλία είναι η επιλογή του Μακρόν να δώσει ιδιαίτερη έμφαση στη λεγόμενη δεξιά ατζέντα έτσι ώστε να ανακόψει την ανοδική πορεία της Λεπέν. Οπως εκτιμά το Politico, η στρατηγική αυτή του Γάλλου προέδρου αφήνει πολιτικά ορφανό έναν κόσμο προερχόμενο από τον χώρο της αριστεράς και της κεντροαριστεράς.
Το προφίλ του Ραφαέλ Γκλουκσμάν
Για αυτό το ακροατήριο η περίπτωση του 44χρονου Γκλουκσμάν μοιάζει ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα. Εκλεγμένος ευρωβουλευτής, μέλος της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, ιδρυτής του κόμματος Place Publique, ο σκηνοθέτης και γιος του σημαντικού Γάλλου φιλόσοφου και στοχαστή Αντρέ Γκλουκσμάν έχει ήδη τοποθετήσει στο επίκεντρο της καμπάνιας του τον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο ίδιος, πάντως, δεν είναι «χθεσινός» τόσο εντός, όσο και εκτός της χώρας. Οπως αναφέρει το Politico, υπήρξε συνεργάτης του πρώην προέδρου της Γεωργίας, Μιχαήλ Σαακασβίλι -ο οποίος είχε υποστηρίξει τις κινητοποιήσεις στην Ουκρανία το 2013-, ενώ κατά τη θητεία του στο Στρασβούργο δραστηριοποιήθηκε σε ζητήματα που αφορούν το περιβάλλον, τις διεθνείς σχέσεις και την καταπολέμηση της εργασιακής εκμετάλλευσης.
Στέλεχος από το κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν δεν υποτιμά την περίπτωση του Γκλουκσμάν. Μιλώντας στο Politico, δεν αποκλείει μερίδα ψηφοφόρων που είχε στηρίξει τον Γάλλο πρόεδρο να στραφούν στον «σοβαρό και προσφιλή» Γκλουκσμάν, ως μια ικανοποιητική εναλλακτική – ειδικά μετά από μια σειρά από κρίσεων που επηρέασαν την κυβέρνηση.
Η επεισοδιακή ψήφιση του νέου συνταξιοδοτικού νόμου πέρυσι – που είχε συνοδευτεί από μαζικές κινητοποιήσεις συνδικάτων και νεολαίας – αλλά και ο νόμος για το μεταναστευτικό – τον οποίο η άκρα δεξιά χαρακτήρισε ως ιδεολογική της νίκη, έχουν απομακρύνει έτι περισσότερο τον Μακρόν από τον αριστερό ακροατήριο.
Η παρέμβαση Κον-Μπεντίτ
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πρώην ευρωβουλευτή Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, ο οποίος είχε εκφράσει τη στήριξή του στον Μακρόν στην αρχή της θητείας του. Μιλώντας στη Le Monde ο Κον-Μπεντίτ αποκάλεσε τον πρόεδρο της Γαλλία «απογοήτευση», ενώ εξέφρασε την ανάγκη συμμαχίας Σοσιαλιστών και Πρασίνων υπό τον Γκλουκσμάν. Μια τέτοια συμμαχία, σύμφωνα με τον ίδιο, θα μπορούσε να προσελκύσει όλο το πολιτικό ακροατήριο στα αριστερά του νυν προέδρου.
Σημειώνεται ότι ο Γκλουκσμάν μοιράζεται κοινές αξίες με τον Εμανουέλ Μακρόν σε κεντρικά θέματα, ειδικά σε θέματα που αφορούν την ευρωπαϊκή ενοποίηση και τη στήριξη στην Ουκρανία. Αυτό ενδεχομένως να αποτελούσε ένα ακόμη αβαντάζ ώστε να κινητοποιήσει ψηφοφόρους που άλλοτε στήριζαν τον Γάλλο πρόεδρο.
Ολα ανοιχτά
Ο δρόμος, πάντως, δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα για τον φέρελπι πολιτικό. Υπενθυμίζεται ότι η καταγραφή του πολιτικού του σχηματισμού στις Ευρωεκλογές του 2019 ήταν απογοητευτική, καθώς, παρά τη στήριξη των Σοσιαλιστών, είχε λάβει μόλις 6,2%.
Σήμερα το «Place Publique» καταγράφεται τρίτο κόμμα με ποσοστά γύρω στο 10%, αρκετά μακριά από τα ποσοστά των κομμάτων της Λεπέν και του Μακρόν. Το μομέντουμ του κόμματος κρίνεται μεν θετικό, αλλά οι ισορροπίες παραμένουν λεπτές. Αλλωστε τόσο οι Πράσινοι -παρά την πτώση τους- όσο και η Αριστερά καταγράφουν κοντινά ποσοστά.
Την ίδια στιγμή, τόσο η μεταρρύθμιση στο συνταξιοδοτικό, όσο η δημόσια συζήτηση για το μεταναστευτικό, αλλά και εσχάτως η τοποθέτηση του Μακρόν υπέρ του κατηγορούμενου για σεξουαλική κακοποίηση, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, φαίνεται να διευρύνουν το χάσμα μεταξύ του προέδρου και του αριστερού – κεντροαριστερού ακροατηρίου.
Μένει να φανεί αν ο Γκλουκσμάν μαζί με τους συμμάχους του καταφέρει να εδραιωθεί ως μια στιβαρή και αξιόπιστη εναλλακτική.
Με πληροφορίες από Politico
