«Κάπου πίσω από το αμφιλεγόμενο πολιτικό προσωπείο του Ντόναλντ Τραμπ κρύβεται ένας θαυμαστής των Smiths», αναφέρει σκωπτικά δημοσίευμα του Guardian με αφορμή τη συχνή χρήση τραγουδιών του εμβληματικού συγκροτήματος στο πλαίσιο της προεκλογικής καμπάνιας του πρώην προέδρου των ΗΠΑ.
Πρόσφατα ο άλλοτε κιθαρίστας των Smiths, Τζόνι Μαρ, έσπευσε να εκφράσει την οργή του για το γεγονός ότι ο Τραμπ πορεύεται προς τις προεδρικές εκλογές με μουσικό φόντο τις μελωδίες των Smiths. Δεν είναι, όμως, η πρώτη φορά που πολιτικοί και μουσικοί έρχονται σε ρήξη με αφορμή τραγούδια που επιστρατεύονται για προεκλογικές εκστρατείες. Αντίστοιχα παραδείγματα, άλλωστε, έχουν απασχολήσει και τη χώρα μας στο παρελθόν.
Οπως αναφέρει δημοσίευμα του Guardian, ανάλογες «συγκρούσεις» καταγράφονται στις ΗΠΑ κάθε τέσσερα χρόνια, ενώ στο παρελθόν συγκροτήματα όπως οι Abba, οι Aerosmith και άλλοι καλλιτέχνες έχουν εκφράσει την ενόχλησή τους για την «εργαλειοποίηση» έργων τους από υποψήφιους προέδρους ή επίδοξους πολιτευτές.
Ειδικότερα, στην περίπτωση των Abba, ο Τζον ΜακΚέιν είχε αναγκαστεί να σταματήσει να χρησιμοποιεί το τραγούδι Take A Chance on Me κατόπιν απαίτησης του συγκροτήματος, ενώ Στίβεν Τάιλερ των Aerosmith είχε ζητήσει από τον Τραμπ να σταματήσει να χρησιμοποιεί τόσο το Dream On όσο και, τρία χρόνια αργότερα, το Livin’ on the Edge.
Η κόντρα του Τραμπ με τους Smiths έχει, όμως, μια ιδιομορφία, καθώς πρόκειται για ένα indie συγκρότημα με ήχους αρκετά διαφορετικούς σε σύγκριση με μουσικές επιλογές που συνήθως επιλέγονται σε πολιτικές εκστρατείες. Οπως σχολιάζει χαρακτηριστικά ο Guardian, το σκηνικό ενός χώρου γεμάτου με οπαδούς του MAGA και μουσική υπόκρουση τη φωνή του Morrissey θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως παρωδία. Εξίσου παράδοξη μοιάζει και η επιμονή του Τραμπ να επιλέγει το Tiny Dancer του Ελτον Τζον στην καμπάνια του το 2016, παρά τη σαφή και εκπεφρασμένη αντίθεση του τραγουδιστή.
Από την άλλη, όπως σημειώνει ο Guardian, o Morrissey τα τελευταία χρόνια υπερασπίζεται τον ακροδεξιό ακτιβιστή Τόμι Ρόμπινσον και υποστηρίζει ένα πολιτικό κόμμα, το οποίο ακόμη και ο Νάιτζελ Φάρατζ -ο μεγαλύτερος θιασώτης του Brexit- αποκηρύττει ως «ναζιστικό και ρατσιστικό».
Στη διαδρομή προς τις αμερικανικές κάλπες, ζήτημα είχε ανακύψει πάντως και με τον Βίβεκ Ραμασουάμι, υποψήφιο για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων ο οποίος αποσύρθηκε. Ο Ραμασουάμι είχε χρησιμοποιήσει το Love Yourself του Eminem, με τον ράπερ να ζητά επίσης να σταματήσει η αναπαραγωγή του τραγουδιού στις συγκεντρώσεις του επιχειρηματία.
Οσον αφορά το νομικό πλαίσιο που ισχύει σε τέτοιες περιπτώσεις, το δημοσίευμα του Guardian συμπεραίνει ότι είναι περίπλοκο και πως η ελευθερία επιλογής μουσικής σχετίζεται κατά κύριο λόγο με τον χώρο όπου πραγματοποιείται μια πολιτική εκδήλωση.
Ο Ρον ΝτεΣάντις, πάντως, είχε βρει τον τρόπο να απαλλαχθεί από τέτοιου είδους πονοκεφάλους προσλαμβάνοντας τον διάσημο μουσικό της country Μπίλι Ντιν να συνθέσει έναν ύμνο ειδικά για την καμπάνια διεκδίκησης του χρίσματος των Ρεπουμπλικάνων.
Με πληροφορίες από Guardian
