Ολο και περισσότεροι Ισραηλινοί αντιμετωπίζουν με θετικό τρόπο το ενδεχόμενο οι συγγενείς των ομήρων να εισέλθουν στην πολιτική ζωή της χώρας, την ώρα που η δημοτικότητα του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου βρίσκεται σε πτώση.
Σε δημοσκόπηση, τα αποτελέσματα της οποίας δεν έχουν δημοσιευθεί μέχρι σήμερα και στην ερώτηση ποιον θα ήθελαν να εισέλθει στην πολιτική, πολλοί Ισραηλινοί απαντούν: «Οι συγγενείς των ομήρων».
Η τάση αυτή είναι μέρος μίας ευρύτερης μεταβολής του ισραηλινού πολιτικού σκηνικού, που είναι πιθανόν να επιταχυνθεί ακόμη περισσότερο όταν ολοκληρωθεί η οξεία φάση του πολέμου στη Γάζα και αρχίσει ο απολογισμός για όσα οδήγησαν στα αιματηρά γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου.
«Οι διαμαρτυρίες για τους ομήρους είναι ένα κομβικό σημείο από όπου θα εμφανισθούν και άλλα είδη διαμαρτυρίας κατά της κυβέρνησης», λέει ο Νίμροντ Νιρ, πολιτικός ψυχολόγος στο Truman Research Institute του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, όπου πραγματοποιήθηκε η έρευνα.
Ενα από τα ονόματα στο οποίο αναφέρονται οι ερωτώμενοι είναι ο Τζιλ Ντίκμαν, ξάδερφος του ομήρου Καρμέλ Γκατ και δραστήριο μέλος της οργάνωσης Hostages and Missing Families Forum.
Ενας άλλος είναι ο Τζόναθαν Σαμρίζ, ο αδελφός του οποίου Αλον ήταν ένας από τους τρεις ομήρους που σκοτώθηκαν κατά λάθος από τις ισραηλινές δυνάμεις στη Γάζα στις 15 Δεκεμβρίου.
«Θα κάνω ό,τι χρειάζεται για να φτιάξω αυτήν τη χώρα. Αν αυτό σημαίνει ότι θα μπω στην πολιτική, τότε πρέπει να το σκεφτώ», δήλωσε ο Σαμρίζ στο Reuters.
Ορισμένοι από τους ερωτηθέντες στο πλαίσιο της έρευνας δεν ανέφεραν συγκεκριμένο όνομα, αλλά έγραψαν παραλλαγές της φράσης «οικογένειες ομήρων», δείχνοντας το μέγεθος της απήχησης του Φόρουμ και της εκστρατείας με σύνθημα «Φέρτε τους πίσω ΤΩΡΑ».
«Ο αγώνας μας δεν είναι πολιτικός αγώνας»
Τόσο το Φόρουμ, όσο και οι περισσότεροι συγγενείς των ομήρων προσπάθησαν να αποφύγουν τη στενή πολιτικοποίησή τους ή την αντιπαράθεση με τον κυβερνητικό συνασπισμό του Νετανιάχου, την ώρα που η τύχη των δικών τους κρέμεται σε μία κλωστή.
«Ο αγώνας μας αυτήν τη στιγμή δεν είναι πολιτικός αγώνας», δηλώνει ο Ελάντ Ορ, ο αδελφός του οποίου, Ντρορ, είναι όμηρος της Χαμάς. Η γυναίκα του Ντρορ σκοτώθηκε. Τα δύο παιδιά του ζευγαριού ήταν όμηροι μέχρι τις 25 Νοεμβρίου, όταν απελευθερώθηκαν κατά τη διάρκεια σύντομης ανακωχής.
Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας συγγενών ομήρων έξω από το σπίτι του εξόργισαν τον Νετανιάχου. Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στις 27 Ιανουαρίου είπε ότι τέτοιες ενέργειες «το μόνο που κάνουν είναι να ενισχύουν την Χαμάς».
Κατά τη διάρκεια της ολιγοήμερης ανακωχής του Νοεμβρίου, η Χαμάς απελευθέρωσε περισσότερους από 100 Ισραηλινούς και ξένους ομήρους με αντάλλαγμα την αποφυλάκιση 240 περίπου Παλαιστίνιων κρατουμένων.
Εκτοτε, το θέμα του τιμήματος που πρέπει να πληρώσει το Ισραήλ για να επιτύχει την απελευθέρωση των υπολοίπων 100 και άνω ομήρων και της εξισορρόπησης αυτού του στόχου με τον άλλο πολεμικό στόχο που είναι «η εξουδετέρωση της Χαμάς» δημιουργεί όλο και μεγαλύτερη πόλωση.
Οι υπό την αιγίδα των ΗΠΑ διαπραγματεύσεις με μεσολαβητές το Κατάρ, την Αίγυπτο που έχουν σκοπό την επίτευξη συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός και την απελευθέρωση των ομήρων συνεχίζονται, αλλά η έκβασή τους είναι αβέβαιη.
Βαδίζοντας σε τεντωμένο σκοινί και αντιμετωπίζοντας τις απειλές τμημάτων του εύθραυστου υπερδεξιού κυβερνητικού του συνασπισμού, ο Νετανιάχου δηλώνει ότι δεν είναι έτοιμος να δεχθεί την απελευθέρωση των ομήρων με οποιοδήποτε τίμημα.
Χάσμα ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά
Δημοσκοπήσεις των Truman Institute και Israel Democracy Institute (IDI) δείχνουν χάσμα ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά για το θέμα.
Στην ισραηλινή Αριστερά, η υποστήριξη προς μία συμφωνία με τη Χαμάς με αντάλλαγμα υποχωρήσεις, όπως κατάπαυση του πυρός και απελευθέρωση Παλαιστίνιων κρατουμένων, είναι πολύ μεγαλύτερη, ενώ στην ισραηλινή Δεξιά υπερτερεί η αντίθεση προς μία τέτοια συμφωνία και η υποστήριξη της συνέχισης του πολέμου.
Η πολιτική επιστήμονας Ταμάρ Χέρμαν του IDI δηλώνει ότι η αλληλεγγύη προς τις οικογένειες των ομήρων αρχίζει να αναμειγνύεται με το ευρύτερο αντικυβερνητικό αίσθημα που είχε εκφρασθεί πριν από τον πόλεμο με το τεράστιο κίνημα διαμαρτυρίας κατά του Νετανιάχου και της δικαστικής του μεταρρύθμισης.
Μεγάλο μέρος των ομήρων προέρχονται από τα κιμπουτσίμ, κοινότητες που έχουν βαθείς ιστορικούς δεσμούς με την Αριστερά. Νέα ή παλιά αριστερά κόμματα μπορούν να είναι η φυσιολογική κοίτη για τους συγγενείς των ομήρων που θα αποφασίσουν να μπουν στην πολιτική.
Οταν ερωτήθηκε αν το κόμμα του θέλει να υποδεχθεί κάποιους από αυτούς, ο Τόμερ Ρέζνικ, γενικός γραμματέας του κόμματος Meretz, δήλωσε ότι το κόμμα αναδιοργανώνεται για τις επόμενες εκλογές και ότι μέρος αυτής της αναδιοργάνωσης είναι η προσέλκυση νέων υποψηφίων που εκφράζουν την παρούσα κατάσταση.
Αντίθετα, οι οικογένειες των ομήρων θεωρούνται αντίπαλοι από μέρος της Δεξιάς και κυρίως από τους υπερεθνικιστές της Ακροδεξιάς, εταίρους από τους οποίους εξαρτάται η επιβίωση της κυβέρνησης Νετανιάχου.
Ορισμένοι από τους σκληρούς υποστηρικτές του Νετανιάχου, πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης, παρουσιάζουν τις οικογένειες των ομήρων ως αριστερούς που καταχρώνται τη συμπάθεια της κοινής γνώμης για να προωθήσουν την αντικυβερνητική ατζέντα, σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Γκίντεον Ραχάτ του Εβραϊκού Πανεπιστημίου.
Με πληροφορίες από Reuters, ΑΠΕ-ΜΠΕ
