Μια πρώην σύμβουλος του Τζο Μπάιντεν συνέκρινε τη ζωή στον Λευκό Οίκο με τη ζωή του σκύλου: κάθε ημέρα είναι σαν μία εβδομάδα, κάθε έτος είναι σαν επτά. Κι έπειτα έρχονται κάποιες στιγμές που λίγες μόνον ημέρες μοιάζουν σαν μια ολόκληρη θητεία.
Οι τελευταίοι μήνες υπήρξαν μια ιδιαίτερα στρεσογόνος περίοδος. Στις ομιλίες του προέδρου ακούγονται γέλια, ενώ η αρνητική κριτική με επίκεντρο την ηλικία του διαρκώς αυξάνεται. Eξω από το σπίτι του υπουργού Εξωτερικών Aντονι Μπλίνκεν έχουν κατασκηνώσει άνθρωποι που διαμαρτύρονται για τη στήριξη της κυβέρνησης στο Ισραήλ, ενώ πρόσφατα «έλουσαν» το αυτοκίνητό του με ψεύτικο αίμα. Ο υπουργός Aμυνας μπαινοβγαίνει στο νοσοκομείο.
Παράλληλα, η διευθύντρια του κυβερνητικού Αμερικανικού Οργανισμού για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID), που είναι εξειδικευμένη ερευνήτρια σε ζητήματα γενοκτονίας, προσφάτως έλαβε την κατακραυγή των συνεργατών της που ζητούν να παραιτηθεί λόγω των πολιτικών που ακολουθεί η Αμερική στον πόλεμο της Γάζας. O γιος του προέδρου βρίσκεται κατηγορούμενος για κακουργήματα. Και όλα αυτά με φόντο μια προεκλογική καμπάνια την οποία ο Μπάιντεν, αν εμπιστευτούμε τις δημοσκοπήσεις, δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να κερδίζει. Και το μέλλον της χώρας εξαρτάται από αυτές τις εκλογές.
Ακόμη και στελέχη με μεγάλη εμπειρία στη διοίκηση παραδέχονται πως αυτή η περίοδος ήταν η δυσκολότερη που έζησαν ποτέ και την καθιστούν ακόμη δυσκολότερη οι οξείες εσωτερικές διαφωνίες σχετικά με τη διαχείριση του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Κάποιοι μετριάζουν το ζήτημα λέγοντας ότι η πίεση ήταν μεγάλη από την αρχή, όταν ο Μπάιντεν παρέλαβε μια τραυματισμένη μετα-πανδημική οικονομία. Ομως όλοι παραδέχονται πως ο πρόεδρος, που στον μισό και πλέον αιώνα του στην πολιτική έχει δει πολλά πράγματα, δεν πανικοβάλλεται και προσπαθεί να οδηγήσει ψύχραιμα «το καράβι μέσα από την τρικυμία».
Μερικοί αξιωματούχοι εντός αλλά και εκτός Λευκού Οίκου εύχονται μάλιστα να πανικοβαλλόταν λίγο περισσότερο ή, τουλάχιστον, να έδειχνε μεγαλύτερη αίσθηση του κατεπείγοντος, δεδομένου του πόσο πολλά διακυβεύονται στις εκλογές του Νοεμβρίου. Σε κανέναν πρόεδρο δεν αρέσει να χάνει την επανεκλογή του, αλλά η αναμενόμενη αναμέτρηση του Μπάιντεν με τον Τραμπ δεν είναι απλώς ένας διαγωνισμός δημοτικότητας. Είναι μια μονομαχία που θα κρίνει την αντοχή της αμερικανικής δημοκρατίας.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ παραμένει ψύχραιμος εν μέσω διαφωνιών για την αμερικανική πολιτική στον πόλεμο της Γάζας και ανησυχιών για την ηλικία του.
Αν και το επιτελείο του Μπάιντεν υπογραμμίζει με κάθε ευκαιρία πως ο νυν πρόεδρος είναι το ιδανικό πρόσωπο για να νικήσει ξανά τον Τραμπ, πολλοί είναι εκείνοι που πίσω από κλειστές πόρτες εκφράζουν αμφιβολίες. Μήπως στα 81 του χρόνια είναι πολύ μεγάλος για να κατέβει ξανά υποψήφιος; Δεν θα έπρεπε να μας προβληματίζουν οι δημοσκοπήσεις; Αυτά τα ερωτήματα ωστόσο δεν εκφράζονται ποτέ δημόσια. Οι δημοκρατικοί κάνουν τα πάντα ώστε να παρουσιάζονται πάντοτε ενωμένοι. Και είναι γεγονός ότι τα καταφέρνουν.
Οσο πλησιάζουν οι εκλογές, οι πολιτικοί του αντίπαλοι και τα φιλικά τους μέσα ενημέρωσης πληθαίνουν τις προσωπικές επιθέσεις στον πρόεδρο. Οι πρόσφατες δικαστικές περιπέτειες του Χάντερ Μπάιντεν τους έδωσαν άφθονο υλικό γι’ αυτές. Οι λειτουργίες αυτής της αθέμιτης μεθόδου πάντως μπορεί να αποδειχτούν καταστροφικές για τους Ρεπουμπλικανούς.
«Σε πολλές περιπτώσεις, ο Τζο Μπάιντεν διαπρέπει υπό συνθήκες υψηλής πίεσης», διαβεβαιώνει η Τζεν Ψάκι, πρώην εκπρόσωπος Τύπου του προέδρου, και εμπνεύστρια της σύγκρισης της ζωής στον Λευκό Οίκο και της ζωής του σκύλου. Κάθε προεδρία περνάει δύσκολες στιγμές, ο Λευκός Οίκος ήταν «στα άκρα» την περίοδο που ο Μπιλ Κλίντον βρισκόταν υπό έρευνα. Οταν η εισβολή στο Ιράκ άρχισε να έχει τεράστιο κόστος σε ζωές, η κυβέρνηση Μπους βρέθηκε στα όριά της. Η ίδια η θητεία του Τραμπ ήταν μια διαρκής πίεση.
Πολλαπλές κρίσεις
Παλιότερα στελέχη της κυβέρνησης πιστεύουν πως η πιο δύσκολη στιγμή για τον Μπάιντεν ήταν η βιαστική απομάκρυνση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και η επακόλουθη άνοδος των Ταλιμπάν στην εξουσία. Αλλοι λένε ότι ήταν οι πρώτες εβδομάδες μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ, στις 7 Οκτωβρίου. Ιδίως νεότερα μέλη του κόμματος ασκούν έντονη κριτική στον πρόεδρο για τη στήριξη που έχει παράσχει στο Ισραήλ, η εισβολή του οποίου στην Παλαιστίνη έχει κοστίσει σχεδόν 30.000 ζωές.
Ομως η συσπείρωση που έχει καταφέρει είναι σημαντική. Από το υπουργικό του συμβούλιο έχει φύγει μόλις ένα από τα 15 μέλη (ο τέως υπουργός Εργασίας Μάρτιν Γουάλς) και η διαρροή ψηφοφόρων είναι μικρότερη από εκείνη του Ντόναλντ Τραμπ κατά την ίδια περίοδο. Ολοι ελπίζουν πως η βελτίωση της οικονομίας μπορεί να αρχίσει να γίνεται αισθητή στους καταναλωτές καθώς μπαίνουμε στο έτος των εκλογών. Ο πυρήνας του κόμματος δεν πτοείται. Ολοι δηλώνουν έτοιμοι να λάβουν νηφάλιες αποφάσεις μέσα στην καταιγίδα.
Οι επόμενοι οκτώ μήνες θα δείξουν αν μπορούν να το πετύχουν.
